บทเพลงยามค่ำคืน
ชีวิตของพ่อฉันมีแต่ความโหยหา ท่านโหยหาสุขภาพดี แม้เมื่อโรคพาร์กินสันค่อยๆ ทำลายร่างกายและจิตใจมากขึ้น ท่านโหยหาสันติสุข แต่ถูกทรมานด้วยความเจ็บปวดลึกๆ จากโรคซึมเศร้า ท่านปรารถนาจะรู้สึกว่าเป็นที่รักและเทิดทูน แต่มักรู้สึกเดียวดาย
ตอบสนองการทรงนำ
ในเดือนสิงหาคม 2015 เมื่อฉันกำลังเตรียมตัวเข้ามหาวิทยาลัยที่อยู่ห่างจากบ้านไป 2-3 ชั่วโมง เมื่อฉันนึกได้ว่าหลังจากเรียนจบแล้วฉันอาจจะไม่ได้กลับบ้านอีกเลย ฉันรู้สึกตื่นตระหนก จะจากบ้าน ครอบครัวคริสตจักรไปได้อย่างไร แล้วถ้าพระเจ้าทรงเรียกให้ไปรัฐอื่นหรือประเทศอื่น ฉันจะทำอย่างไร
ภาระของการรอคอย
เมื่อไม่กี่ปีมานี้ สมาชิกสองคนในครอบครัวของฉันได้รับการวินิจฉัยว่าเป็นโรคร้ายแรง สำหรับฉันแล้ว สิ่งที่ยากที่สุดในการคอยดูแลพวกเขาในช่วงการรักษาก็คือความไม่แน่นอน ฉันอยากจะได้ยินคำวินิจฉัยที่ตรง และชัดเจนจากหมอ แต่เรื่องก็ไม่ง่ายอย่างนั้น เพราะหมอมักจะบอกให้เรารอคอยมากกว่าจะให้ความชัดเจน
