ทรงเอื้อมลงมา

ในโพสต์ล่าสุด บอนนี่ เกรย์ผู้เขียนบล็อกเกอร์เล่าถึงช่วงเวลาที่ความเศร้าอย่างท่วมท้นเริ่มคืบคลานเข้ามาในใจของเธอ “โดยไม่มีอะไรเตือน” เธอกล่าว “ในช่วงที่ชีวิตของฉันมีความสุขที่สุด...จู่ๆฉันก็เริ่มประสบกับความตื่นกลัวเสียขวัญและภาวะซึมเศร้าอย่างฉับพลัน” เกรย์พยายามหาวิธีต่างๆที่จะจัดการกับความเจ็บปวดของเธอ แต่ไม่ช้าเธอก็รู้ตัวว่าไม่เข้มแข็งพอที่จะรับมือกับมันเพียงลำพัง “ฉันไม่ต้องการให้ใครสงสัยเรื่องความเชื่อของฉัน ฉันจึงเก็บเงียบและอธิษฐานขอให้อาการซึมเศร้าของฉันหมดไป แต่พระเจ้าทรงต้องการรักษาเรา ไม่ใช่ทำให้เราอับอายหรือให้เราซ่อนตัวจากความเจ็บปวด” เกรย์ได้พบการเยียวยารักษาภายใต้การทรงสถิตของพระองค์ซึ่งปลอบโยนจิตใจ พระองค์ทรงเป็นสมอที่ยึดเธอไว้ท่ามกลางคลื่นลมที่ถาโถม

เมื่อเราตกต่ำและเต็มไปด้วยความสิ้นหวัง พระเจ้าทรงอยู่ที่นั่นด้วยและจะทรงค้ำจุนเราด้วยเช่นกัน ในสดุดี 18 ดาวิดสรรเสริญพระเจ้าที่ทรงช่วยท่านให้พ้นจากความตกต่ำหลังจากเกือบพ่ายแพ้ต่อศัตรู ท่านประกาศว่า “[พระเจ้า] ทรงเอื้อมมาจากที่สูงทรงจับข้าพเจ้า พระองค์ทรงดึงข้าพเจ้าออกมาจากน้ำอันมากหลาย” (ข้อ 16) แม้ในช่วงเวลาที่ดูเหมือนความสิ้นหวังจะกลืนกินเราราวกับคลื่นที่ถาโถมในมหาสมุทร แต่พระเจ้าทรงรักเรามากจนกระทั่งทรงยื่นพระหัตถ์ออกมาช่วยเหลือเรา เพื่อนำเราไปสู่ ​​“ที่กว้างใหญ่” แห่งความสงบและความปลอดภัย (ข้อ 19) ให้เรามองดูพระองค์ผู้ทรงเป็นที่ลี้ภัยของเราในยามที่เรารู้สึกท่วมท้นไปด้วยอุปสรรคต่างๆของชีวิต

ทำด้วยใจรัก

ดร.รีเบคก้า ลี ครัมเพลอร์ เป็นหญิงชาวอเมริกันเชื้อสายแอฟริกันคนแรกที่ได้รับปริญญาด้านการแพทย์ ทว่าในช่วงชีวิตของเธอ (ค.ศ. 1831-95) เธอจำได้ว่าเธอนั้น “ถูกมองข้าม ถูกดูหมิ่น และไม่ได้รับความสำคัญ” อย่างไรก็ตาม เธอยังคงทุ่มเทในการรักษาและทำสิ่งที่ตั้งใจไว้ให้สำเร็จ เธอยืนยันว่าถึงแม้บางคนอาจเลือกที่จะตัดสินเธอจากเชื้อชาติและความเป็นหญิงของเธอ แต่เธอก็มักจะมี “ความพร้อมที่สดใหม่ และความกล้าหาญที่จะไปทุกที่ และทุกเวลา เมื่อมีงานเข้ามา” และนั่นคือสิ่งที่เธอทำ เธอเชื่อว่าการรักษาผู้หญิงและเด็ก และดูแลสุขภาพให้กับแรงงานทาสที่ถูกปล่อยเป็นอิสระแล้ว คือทางหนึ่งที่จะรับใช้พระเจ้า น่าเศร้าที่เธอไม่ได้รับการยอมรับอย่างเป็นทางการสำหรับความสำเร็จของเธอ จนกระทั่งเกือบหนึ่งศตวรรษต่อมา

มีหลายครั้งที่เราถูกมองข้าม ถูกลดความสำคัญ หรือไม่ได้รับคำชื่นชมจากคนรอบข้าง อย่างไรก็ตาม คำสอนจากพระคัมภีร์เตือนเราว่าเมื่อพระเจ้าทรงเรียกเราให้ทำงานใดงานหนึ่ง เราไม่ควรตั้งเป้าว่าจะได้รับการยอมรับและเป็นที่จดจำของโลกนี้ แต่ในทางตรงข้าม เราควร “ทำด้วยความเต็มใจเหมือนกระทำถวายองค์พระผู้เป็นเจ้า” (คส.3:23) เมื่อเราตั้งเป้าว่าจะรับใช้พระเจ้า เราจะทำได้สำเร็จแม้เป็นงานที่ยากที่สุด ด้วยความกระตือรือร้นและยินดีในฤทธิ์อำนาจและการทรงนำของพระองค์ แล้วเราจะกังวลน้อยลงกับการได้รับการยอมรับจากโลกนี้ และมีความต้องการมากขึ้นที่จะได้รับบำเหน็จที่มีเพียงพระองค์ผู้เดียวที่ให้ได้ (ข้อ 24)

พระเจ้าทรงรู้จักคุณ

ดูเหมือนว่าแม่ของฉันจะล่วงรู้ปัญหาได้แต่ไกล ครั้งหนึ่งหลังจากวันอันหนักหน่วงที่โรงเรียน ฉันพยายามปิดบังความหงุดหงิดโดยหวังว่าจะไม่มีใครสังเกตเห็น “เกิดอะไรขึ้น” แม่ถาม แล้วยังเสริมว่า “ก่อนจะบอกแม่ว่าไม่มีอะไร จำไว้ว่าแม่เป็นแม่ของลูก แม่คลอดลูกมา และแม่รู้จักลูกดีกว่าที่ลูกรู้จักตัวเอง” แม่ย้ำเตือนฉันเสมอว่าการที่ท่านรู้จักตัวตนของฉันอย่างลึกซึ้งนั้นช่วยให้ท่านอยู่เคียงข้างฉันในเวลาที่ฉันต้องการท่านมากที่สุด

ในฐานะผู้เชื่อในพระเยซู เราได้รับการดูแลจากพระเจ้าผู้ทรงรู้จักเราอย่างลึกซึ้ง ดาวิดผู้เขียนพระธรรมสดุดีสรรเสริญพระองค์ที่ทรงเอาพระทัยใส่ในชีวิตของบรรดาบุตรของพระองค์ว่า “ข้าแต่พระเจ้า พระองค์ได้ทรงตรวจสอบข้าพระองค์ และทรงรู้จักข้าพระองค์ เมื่อข้าพระองค์นั่งลงและลุกขึ้น พระองค์ทรงทราบ พระองค์ทรงประจักษ์ในความคิดของข้าพระองค์ได้แต่ไกล” (สดด.139:1-2) เพราะพระเจ้าทรงรู้จักเรา ทรงทราบทุกความคิด ความปรารถนา และการกระทำของเรา จึงไม่มีที่ใดที่เราจะไปให้พ้นจากขอบเขตความรักมั่นคงและการดูแลของพระองค์ (ข้อ 7-12) เช่นที่ดาวิดเขียนไว้ว่า “ถ้าข้าพระองค์... อาศัยอยู่ที่ส่วนของทะเลไกลโพ้น แม้ถึงที่นั่น พระหัตถ์ของพระองค์จะนำข้าพระองค์” (ข้อ 9-10) เราพบการปลอบประโลมใจที่รู้ว่าไม่ว่าเราจะอยู่จุดใดของชีวิต เมื่อเราร้องทูลพระเจ้าในคำอธิษฐาน พระองค์จะประทานความรัก สติปัญญา และการทรงนำที่เราต้องการแก่เรา

หวังในพระเจ้า

เมื่อใกล้ถึงเทศกาลวันหยุด การจัดส่งพัสดุล่าช้าเนื่องจากคำสั่งซื้อออนไลน์หลั่งไหลเข้ามามากมายอย่างไม่เคยมีมาก่อน ฉันจำได้ถึงช่วงเวลาที่ครอบครัวชอบที่จะไปที่ร้านและซื้อสินค้ามากกว่า เพราะรู้ว่าเราแทบจะควบคุมความรวดเร็วในการจัดส่งพัสดุไม่ได้ แต่เมื่อแม่ของฉันลงทะเบียนแบบจัดส่งด่วน ความคาดหวังนี้ก็เปลี่ยนไป ด้วยการรับประกันการจัดส่งภายใน 2 วันเราจึงคุ้นชินกับการรับพัสดุที่รวดเร็ว และเรากลายเป็นคนรู้สึกหงุดหงิดกับความล่าช้า

เราอาศัยอยู่ในโลกที่คุ้นชินกับสิ่งที่ให้ความพอใจในทันที และการรอคอยอาจเป็นเรื่องยาก แต่ในอาณาจักรฝ่ายวิญญาณ ความอดทนยังคงได้รับรางวัล ในช่วงเวลาที่เขียนพระธรรมเพลงคร่ำครวญ ชนอิสราเอลกำลังคร่ำครวญถึงความพินาศของกรุงเยรูซาเล็มโดยกองทัพบาบิโลน และพวกเขาเผชิญความทุกข์ยากหลายวาระด้วยกัน แต่ท่ามกลางความสับสนวุ่นวาย ผู้เขียนยืนยัน
อย่างกล้าหาญเพราะท่านเชื่อมั่นว่าพระเจ้าจะทรงตอบสนองความต้องการของท่าน ท่านจะรอคอยพระองค์ (พคค.3:24) พระเจ้าทรงรู้ว่าเรามีแนวโน้มที่จะเป็นทุกข์เมื่อการตอบคำอธิษฐานของเราล่าช้า พระคัมภีร์หนุนใจโดยเตือนเราให้รอคอยพระเจ้า เราไม่จำเป็นต้องรู้สึกสูญสิ้นหรือเป็นทุกข์เพราะ “พระเมตตาของพระเจ้าไม่มีสิ้นสุด” (ข้อ 22) แต่ด้วยความช่วยเหลือจากพระเจ้า เราสามารถ “สงบ... และเพียรรอคอยพระองค์อยู่” (สดด.37:7) ขอให้เรารอคอยพระเจ้า วางใจในความรักและความสัตย์ซื่อของพระองค์ แม้ในขณะที่เราปล้ำสู้กับความปรารถนาและคำอธิษฐานที่ไม่ได้รับคำตอบ

ความรอดอัศจรรย์

ชีวิตของบล็อกเกอร์ที่ชื่อเควิน ลินน์เหมือนกำลังจะพังทลายลง เขาเล่าให้ฟังในบทความล่าสุดว่า “ผมเอาปืนจ่อหัวตัวเอง... พระเจ้าเท่านั้นที่จะต้องทรงเข้ามาในห้องของผมและในชีวิตของผมอย่างอัศจรรย์ ในชั่วขณะนั้นผมได้พบกับผู้ที่ตอนนี้ผมรู้แล้วว่าเป็นพระเจ้า” พระเจ้าทรงแทรกแซงและป้องกันลินน์จากการปลิดชีวิตตัวเอง พระองค์ทรงใส่การสำนึกผิดและให้เขาจดจำได้อย่างท่วมท้นถึงการทรงสถิตอยู่ด้วยความรักของพระองค์ แทนที่ลินน์จะปิดบังเรื่องการเผชิญหน้าอันทรงพลังนี้ เขากลับแบ่งปันประสบการณ์ให้คนทั้งโลก ด้วยการทำพันธกิจทางยูทูปที่เขาจะเล่าเรื่องราวการเปลี่ยนแปลงของตัวเขาเองและเรื่องราวของผู้อื่น

เมื่อลาซารัสซึ่งเป็นผู้ติดตามและเป็นเพื่อนของพระเยซูเสียชีวิตลง หลายคนสรุปว่าพระเยซูมาสายเกินไป (ยน.11:32) ลาซารัสอยู่ในอุโมงค์ฝังศพเป็นเวลาสี่วันก่อนที่พระคริสต์จะเสด็จมาถึง แต่พระองค์ทรงเปลี่ยนช่วงเวลาแห่งความปวดร้าวให้กลายเป็นการอัศจรรย์ เมื่อทรงชุบเขาให้เป็นขึ้นจากความตาย (ข้อ 38) “เราบอกเจ้าแล้วมิใช่หรือว่า ถ้าเจ้าเชื่อเจ้าก็จะได้เห็นความยิ่งใหญ่ของพระเจ้า” (ข้อ 40)

ดังเช่นที่พระเยซูทรงทำให้ลาซารัสฟื้นจากตาย พระองค์ก็ได้ประทานชีวิตใหม่ให้เราผ่านทางพระองค์ โดยการสละพระชนม์บนไม้กางเขน พระคริสต์ได้ทรงชดใช้โทษบาปของเรา และทรงมอบการอภัยโทษให้เราเมื่อเรายอมรับของประทานแห่งพระคุณของพระองค์ เราเป็นอิสระจากพันธนาการแห่งบาป ถูกสร้างขึ้นใหม่ด้วยความรักนิรันดร์ของพระองค์ และได้รับโอกาสที่จะเปลี่ยนจุดมุ่งหมายของชีวิตเรา

ยืนหยัดอย่างกล้าหาญ

ในเมืองเล็กๆแห่งหนึ่งในรัฐอิลลินอยส์ ความรุนแรงในครอบครัวคิดเป็นร้อยละ 40 ของอาชญากรรมทั้งหมดในชุมชน ศิษยาภิบาลคนหนึ่งในพื้นที่กล่าวว่าปัญหานี้มักซ่อนอยู่ในชุมชนผู้เชื่อเพราะเป็นสิ่งที่คนไม่อยากพูดถึง ดังนั้น แทนที่จะหลีกเลี่ยงจากปัญหา ผู้รับใช้ในพื้นที่จึงเลือกที่จะดำเนินตามความเชื่อและกล้ารับมือกับปัญหาด้วยการเข้ารับการอบรมเพื่อที่จะมองให้ออกถึงสัญญาณของความรุนแรง และสนับสนุนองค์กรไม่แสวงหาผลกำไรให้ช่วยจัดการกับปัญหานี้ ผู้รับใช้ท่านหนึ่งยอมรับถึงพลังแห่งความเชื่อและการลงมือปฏิบัติว่า “คำอธิษฐานและความเห็นอกเห็นใจของเรา ควบคู่ไปกับการช่วยเหลือที่เป็นรูปธรรม จะสร้างความแตกต่างที่เกิดผลได้”

เมื่อเอสเธอร์ราชินีแห่งเปอร์เซียลังเลที่จะพูดทักท้วงกฎหมายที่ให้สิทธิ์ในการฆ่าล้างเผ่าพันธุ์ประชาชนของเธอ ลุงของเธอจึงเตือนว่าถ้าเธอนิ่งเงียบ เธอและครอบครัวก็จะไม่รอดพ้นแต่จะพินาศ (อสธ.4:13-14) เมื่อรู้ว่าถึงเวลาที่จะต้องกล้าหาญและยืนหยัดแล้ว โมรเดคัยจึงถามขึ้นว่า “ที่จริงเธอมารับตำแหน่งราชินีก็เพื่อยามวิกฤตเช่นนี้ก็เป็นได้นะ ใครจะรู้” (ข้อ 14) ไม่ว่าเราจะถูกเรียกให้กล้าพูดเพื่อต่อต้านความอยุติธรรม หรือให้อภัยคนที่ทำให้เราทุกข์ยาก พระคัมภีร์รับรองกับเราว่าในสถานการณ์ที่ท้าทายเหล่านี้ พระเจ้าจะไม่มีวันละทิ้งหรือทอดทิ้งเราเลย (ฮบ.13:5-6) เมื่อเราขอความช่วยเหลือจากพระเจ้าในเวลาที่เรารู้สึกกลัว พระองค์จะประทาน “จิตที่กอปรด้วยฤทธิ์ ความรัก และการบังคับตนเองให้แก่เรา” เพื่อจะกระทำการที่ได้รับมอบหมายจนสำเร็จ (2 ทธ.1:7)

มั่นใจในพระเจ้า

ผลการวิจัยผู้ใหญ่ในสหราชอาณาจักรในปี 2018 พบว่าโดยเฉลี่ยแล้ว “พวกเขาดูมือถือทุกสิบสองนาทีขณะที่ตื่นอยู่” แต่พูดตามตรงแล้ว สถิตินี้ค่อนข้างจะเป็นจำนวนที่ต่ำเมื่อพิจารณาจากความถี่ที่ฉันค้นหาคำตอบในกูเกิ้ลหรือตอบกลับการแจ้งเตือนอย่างไม่รู้จบในโทรศัพท์ของฉันตลอดทั้งวัน พวกเราส่วนใหญ่ดูมือถือของเราไม่ว่างเว้น โดยมั่นใจว่ามันจะให้สิ่งที่เราต้องการเพื่อจัดระเบียบ รับทราบข้อมูล และเชื่อมต่อถึงกัน

ในฐานะผู้เชื่อพระเยซู เรามีทรัพยากรที่ดีกว่ามือถือแบบไม่มีขีดจำกัด พระเจ้าทรงรักและห่วงใยเราอย่างลึกซึ้งและปรารถนาให้เรามาหาพระองค์พร้อมความต้องการนั้น พระคัมภีร์กล่าวว่าเมื่อเราอธิษฐาน เรามั่นใจได้ว่า “ถ้าเราทูลขอสิ่งใดที่เป็นพระประสงค์ของพระองค์ พระองค์ก็ทรงโปรดฟังเรา” (1 ยน.5:14) โดยการอ่านพระคัมภีร์และสะสมพระวจนะของพระเจ้าในใจ เราจะอธิษฐานได้อย่างมั่นใจในสิ่งที่เรารู้ว่าพระองค์ทรงปรารถนาที่จะให้เราอยู่แล้ว รวมถึงสันติสุข สติปัญญาและความเชื่อว่าพระองค์จะทรงประทานสิ่งที่เราต้องการ (ข้อ 15)

บางครั้งอาจดูเหมือนพระเจ้าไม่ทรงได้ยินเมื่อสถานการณ์ของเราไม่เปลี่ยน แต่เราสร้างความมั่นใจในพระเจ้าได้โดยหันไปหาพระองค์อย่างสม่ำเสมอเพื่อขอความช่วยเหลือในทุกกรณี (สดด.116:2) นี่จะทำให้เราเติบโตในความเชื่อ โดยไว้วางใจว่าถึงแม้เราอาจไม่ได้ทุกสิ่งที่ปรารถนา แต่พระองค์สัญญาที่จะประทานสิ่งที่เราต้องการในเวลาอันดีเลิศของพระองค์

หัวใจแห่งการรับใช้

พันธกิจคริสเตียนในเมืองคาร์ลสแบด รัฐนิวเม็กซิโก บริจาคอาหารเดือนละมากกว่า 10 ตันเพื่อช่วยเหลือผู้ที่อาศัยอยู่ในชุมชน ผู้นำพันธกิจกล่าวว่า “ให้พวกเขาพากันมา เราจะต้อนรับและช่วยเหลือพวกเขา เป้าหมายของเราคือ...การตอบสนองความต้องการฝ่ายร่างกาย เพื่อบรรลุถึงความต้องการฝ่ายวิญญาณของพวกเขา” ในฐานะผู้เชื่อในพระคริสต์ พระเจ้าปรารถนาให้เราใช้สิ่งที่เราได้รับมาเพื่อเป็นพรกับผู้อื่น เพื่อนำชุมชนของเราให้เข้าใกล้พระองค์มากยิ่งขึ้น เราจะมีหัวใจแห่งการรับใช้ที่พระเจ้าจะได้รับเกียรติได้อย่างไร

เราจะพัฒนาหัวใจแห่งการรับใช้ได้โดยการขอพระเจ้าสำแดงให้เราเห็นถึงวิธีการใช้ของประทานจากพระองค์เพื่อประโยชน์ของผู้อื่น (1 ปต.4:10) โดยวิธีนี้ เราได้ถวาย “การขอบพระคุณพระเจ้าเป็นอันมาก​​” สำหรับพระพรอันบริบูรณ์จากพระองค์ (2 คร.9:12)

การรับใช้ผู้อื่นเป็นส่วนที่สำคัญในพันธกิจของพระเยซู เมื่อพระองค์ทรงรักษาคนเจ็บป่วยและทรงเลี้ยงผู้หิวโหย มีคนมากมายได้รู้ถึงความประเสริฐและความรักของพระเจ้า การที่เราดูแลชุมชนคือการทำตามแบบอย่างการสร้างสาวกของพระองค์ พระวจนะอันทรงปัญญาของพระเจ้าเตือนเราว่า เมื่อเราสำแดงความรักของพระองค์ด้วยการกระทำของเรา “เขาจึงสรรเสริญพระเจ้า” (ข้อ 13) การรับใช้ไม่ใช่การตอบสนองความพึงพอใจของตนเอง แต่เป็นการสำแดงให้ผู้อื่นเห็นถึงขอบเขตแห่งความรักของพระเจ้า และการที่พระองค์ทรงทำงานอย่างอัศจรรย์ผ่านคนเหล่านั้นที่ถูกเรียกตามพระนามของพระองค์

เติบโตในความเชื่อ

ตอนเริ่มต้นของเส้นทางในการทำสวนนั้น ฉันจะตื่นแต่เช้าวิ่งออกไปที่สวนผักเพื่อดูว่ามีอะไรงอกออกมาบ้าง แต่ไม่มีเลย หลังจากค้นหาเรื่อง “สวนผักโตไว” ในอินเตอร์เน็ต ฉันจึงได้เรียนรู้ว่าระยะเพาะเมล็ดเป็นช่วงที่สำคัญที่สุดในวงจรชีวิตพืช เมื่อรู้แล้วว่ากระบวนการนี้เร่งไม่ได้ ฉันจึงเปลี่ยนมาชื่นชมความแข็งแกร่งของต้นกล้าที่ต่อสู้จนงอกขึ้นมาเหนือดิน สู่แสงอาทิตย์และทนทานต่ออากาศที่แปรปรวน หลังจากรอคอยอย่างอดทนหลายอาทิตย์ ในที่สุดฉันก็ได้ต้อนรับบรรดาต้นอ่อนสีเขียวที่โผล่พ้นดินขึ้นมา

บางครั้งก็ง่ายที่จะเยินยอชัยชนะต่างๆ ในชีวิตโดยไม่ได้ระลึกว่าการที่คุณลักษณะชีวิตของเราจะเติบโตมักต้องใช้เวลาและความพยายาม ยากอบสอนให้เรา “​ถือ​ว่า​เป็น​เรื่อง​น่ายินดี” เมื่อ “ประสบ​ความ​ทุกข์​ยาก​ลำบาก​ต่างๆ” (ยก.1:2) แต่ความทุกข์ยากลำบากมีตรงไหนน่ายินดีหรือ

บางครั้งพระเจ้าอนุญาตให้เราผ่านปัญหาและอุปสรรคเพื่อจะปั้นแต่งเราให้เป็นอย่างที่พระองค์ทรงเรียกให้เราเป็น พระองค์ทรงรอคอยอย่างอดทนให้เราหลุดพ้นออกมาจากความทุกข์ยากลำบากในชีวิต “เป็น​คน​ที่​ดี​พร้อม มี​คุณสมบัติ​ครบถ้วน ไม่​มี​สิ่ง​ใด​บกพร่อง​เลย” (ข้อ 4) เมื่อรากฐานของเราอยู่ในพระเยซู เราจะยืนหยัดผ่านทุกปัญหา เติบโตแข็งแกร่งขึ้นจนผลของพระวิญญาณเบ่งบานในชีวิต (กท.5:22-23) พระปัญญาของพระองค์ประทานอาหารที่จำเป็นสำหรับการเจริญเติบโตขึ้นในทุกวัน (ยน.15:5)