ช่วยเหลือจากภายนอก
ครั้งหนึ่งสามีฉันเดินทางไปทำงาน เขาเข้าไปในห้องพักโรงแรมแล้วก็ได้ยินเสียงแปลกๆ จึงเดินออกมาดูว่าเกิดอะไรขึ้นและได้ยินเสียงคนตะโกนจากห้องข้างๆ เมื่อพนักงานมาช่วยเปิดห้องจึงพบว่ามีคนติดอยู่ในห้องน้ำเพราะกลอนประตูเสีย ชายผู้นั้นตกใจจนรู้สึกหายใจไม่ออก จึงร้องขอความช่วยเหลือ
ปลอดภัยในอ้อมพระกร
ฉันนั่งข้างเตียงลูกสาวในห้องพักฟื้นหลังผ่าตัดเสร็จ เมื่อลูกลืมตาตื่น เธอรู้สึกไม่สบายตัวและเริ่มร้องไห้ ฉันพยายามปลอบด้วยการลูบแขน แต่เธอยิ่งร้องไห้หนัก พยาบาลกับฉันช่วยกันอุ้มเธอจากเตียงมานั่งบนตักฉัน ฉันเช็ดน้ำตาที่แก้มและปลอบลูกว่าอีกไม่นานจะดีขึ้น
อย่าแตะต้องรั้ว
เมื่อฉันยังเด็ก พ่อแม่เคยพาฉันไปเยี่ยมคุณยายทวดซึ่งอาศัยอยู่ใกล้ฟาร์ม สนามของท่านล้อมไว้ด้วยรั้วไฟฟ้า เพื่อป้องกันไม่ให้วัวเข้ามากินหญ้า เมื่อฉันขออนุญาตพ่อแม่ออกไปเล่นข้างนอก ท่านอนุญาต และบอกว่าหากแตะถูกรั้วจะถูกไฟช็อต
มุมมองจากภายใน
เอรี แวนท์ ริเอท นักฟิสิกส์เกษียณอายุ สร้างสรรค์ผลงานศิลปะที่ไม่ธรรมดา เขาจัดวางพืช และซากสัตว์ในท่าทางต่างๆ แล้วถ่ายภาพเอ็กซเรย์ เขาสแกนฟิล์มเอ็กซเรย์ลงในคอมพิวเตอร์ และเติมสีสันเข้าไปบางส่วน งานของเขาเผยให้เห็นความซับซ้อนภายในของดอกไม้ ปลา นก สัตว์เลื้อยคลานและลิง
รอคอยคำตอบ
ตอนที่ลูกสาวของเราอายุ 15 ปี เธอหนีออกจากบ้านไปนานกว่า 3 สัปดาห์ ซึ่งเป็น 3 สัปดาห์ที่ยาวนานที่สุดในชีวิตเรา เราตามหาลูกทุกที่ ทั้งขอความช่วยเหลือจากเจ้าหน้าที่บ้านเมืองและเพื่อนๆ เมื่อหมดหนทาง ผมและภรรยาได้เรียนรู้ถึงความสำคัญของการรอคอยพระเจ้าในการอธิษฐาน เรามาถึงจุดที่ไร้กำลังและหมดสิ้นหนทาง เราต้องพึ่งพาพระเจ้า
พูดด้วยอารมณ์
ฉันขับรถมาเกือบครึ่งชั่วโมง จู่ๆ ลูกสาวก็ร้องมาจากเบาะหลัง พอฉันถามว่า “เป็นอะไร” เธอตอบว่าน้องชายบีบแขน น้องตอบว่าเขาบีบเพราะถูกเธอหยิกก่อน เธอบอกว่าเธอหยิกเพราะน้องพูดจาไม่ดีกับเธอก่อน
หุบเขาแห่งนิมิต
คำอธิษฐานของพิวริตันชื่อ “หุบเขาแห่งนิมิต” เล่าถึงระยะห่างระหว่างคนบาปกับพระเจ้าผู้บริสุทธิ์ ชายคนนั้นพูดกับพระเจ้าว่า “พระองค์ทรงนำข้าพระองค์มายังหุบเขาแห่งนิมิต...แม้ล้อมรอบด้วยภูเขาแห่งบาปข้าพระองค์ยังเห็นพระสง่าราศี” เขารู้ดีถึงความบาปของตน แต่ยังมีหวัง เขาพูดอีกว่า “ในห้วงลึกที่สุดยังเห็นดวงดาว ยิ่งลึกแสงแห่งดวงดาวของพระองค์ก็ยิ่งส่องสว่าง” เขาจบลงด้วยคำร้องทูลว่า “ขอให้ได้พบแสงสว่างในความมืดมิด...คือพระสง่าราศีในหุบเขาของข้าพระองค์”
แมลงวันเตือนใจ
ตอนที่ฉันเพิ่งเริ่มทำงานในสำนักงานเล็กๆ ที่ฉันเช่าอยู่ตอนนี้ สิ่งมีชีวิตที่อาศัยอยู่มีเพียงแมลงวันเซื่องๆ ไม่กี่ตัว แมลงวันบางตัวตายตกอยู่ตามพื้นและขอบหน้าต่าง ฉันเอาพวกมันไปทิ้งจนหมด เหลือไว้หนึ่งตัวตรงที่ที่มองเห็นได้ง่าย
ติดตามพระคริสต์
ตอนเป็นเด็ก ฉันชอบสัปดาห์ที่ได้ไปค่ายอนุชนในฤดูร้อน พอถึงปลายสัปดาห์ ฉันจะนั่งติดกับเพื่อนรอบกองไฟกองใหญ่ยักษ์ เราแบ่งปันกันว่าเราได้เรียนรู้อะไรเกี่ยวกับพระเจ้าและพระคัมภีร์บ้าง และร้องเพลงด้วยกัน เพลงหนึ่งที่ฉันยังจำได้ คือ เพลงเกี่ยวกับการตัดสินใจติดตามพระเยซู ท่อนร้องรับมีประโยคที่สำคัญคือ “ไม่หันกลับเลย”
