ถนนคนชอบธรรม
ผมกับแครอลิน ภรรยาของผมกำลังเดินไปในเมืองลอนดอนและพบถนนเส้นหนึ่งชื่อ ถนนคนชอบธรรม (Godliman Street) มีคนเล่าให้เราฟังว่าชายคนหนึ่งที่เคยอาศัยอยู่ที่นั่นมีชีวิตที่ชอบธรรม จนถนนเส้นที่เขาอาศัยอยู่นี้เป็นที่รู้จักว่า “ถนนของชายผู้ชอบธรรมคนนั้น” เรื่องนี้ทำให้ผมคิดถึงเรื่องราวในพันธสัญญาเดิม
หัวเราะเบาๆในความมืด
ในบทความวอชิงตันโพสต์ชื่อ “โครงการล่าสุดของยักษ์ใหญ่ด้านเทคโนโลยีท้าทายความตาย” แอรีอานา ชา เล่าถึงความพยายามของปีเตอร์ ธีเลและผู้ยิ่งใหญ่ด้านเทคโนโลยีคนอื่นๆ ที่จะยืดชีวิตมนุษย์ไว้นิรันดร์และเตรียมเงินกว่าพันล้านสำหรับโครงการนี้
เริ่มจากที่ที่คุณอยู่
วันนี้ผมเจอดอกไม้ดอกหนึ่งที่ขึ้นอยู่โดดเดี่ยวกลางทุ่ง เป็นดอกไม้เล็กๆ สีม่วงที่ “สูญเสียความน่ารักไปกับความแห้งแล้ง” ตามบทกวีของโธมัส เกรย์ ผมมั่นใจว่าไม่เคยมีใครเห็นดอกไม้ดอกนี้มาก่อน และอาจจะไม่มีใครได้เห็นอีกเลย ทำไมความงดงามเช่นนี้จึงมาอยู่ในที่อย่างนี้ ผมคิด
ฟ้าผ่าและฟ้าแลบ
หลายปีก่อน เกิดฝนตกระหว่างที่ผมกับเพื่อนกำลังตกปลาตามเขื่อนที่ตัวบีเวอร์สร้างขึ้น เราเข้าไปหลบใต้ต้นแอสเพ็น แต่ฝนก็ยังไม่หยุดตก เราจึงตัดสินใจยกเลิกแผนและวิ่งกลับไปขึ้นรถ ผมเพิ่งจะเปิดประตูตอนที่ฟ้าผ่าลงต้นแอสเพ็น เปลวไฟฉีกเปลือกไม้และใบไม้ออกจากต้น เหลือไว้เพียงกิ่งก้านที่คุกรุ่น จากนั้นก็เงียบสนิท
แสดงความเมตตาไปทั่ว
ว่ากันว่า แอน เฮอร์เบิร์ต นักเขียนชาวอเมริกัน เป็นผู้เขียนข้อความ “จงฝึกสำแดงความเมตตาไปทั่วและทำดีเพราะทำได้” บนผ้ารองจานในร้านอาหารในปี 1982 ต่อมาข้อความนี้เป็นที่รู้จักผ่านภาพยนตร์และวรรณกรรมและกลายเป็นคำที่เราใช้ทั่วไป
หลับไปครู่หนึ่ง
เฮนรี่ เดอร์บันวิลล์ ศิษยาภิบาลชาวสก็อตจากคนละยุคสมัย เล่าเรื่องราวของหญิงชราที่อยู่ภายในเขตที่เขาดูแล เธออาศัยอยู่ในชนบทห่างไกลของประเทศสก็อตแลนด์ และอยากไปเห็นเมืองเอดินเบิร์กมาก แต่เธอไม่กล้าเดินทางเพราะรถไฟต้องวิ่งผ่านอุโมงค์ยาวและมืด
มีใจกรุณาเสมอ
ตอนเด็กๆ ผมเป็นแฟนตัวยงของแอล แฟรงก์ บอม ผู้เขียนหนังสือ ชุดออซดินแดนมหัศจรรย์แห่งออซ ไม่นานมานี้ผมไปเจอเรื่องริงกิตติง อิน ออซ พร้อมภาพประกอบต้นฉบับทั้งหมด ผมหัวเราะอีกครั้งกับพฤติกรรมตลกๆ ของพระราชาริงกิตติงที่ร่าเริง จิตใจดีและติดดิน เจ้าชายอินกาพูดถึงพระองค์ได้ดีที่สุดว่า “ทรงมีพระทัยกรุณาและอ่อนโยนซึ่งย่อมดีกว่าการเป็นคนฉลาดยิ่งนัก”
พู่สีแดง
หลายปีก่อนผมบังเอิญไปอ่านเจอเรื่องเล่าโบราณเกี่ยวกับการตกปลาโดยอีลิอัน นักเขียนชาวกรีกสมัยศตวรรษที่สองก่อนคริสตศักราช “มีแม่น้ำสายหนึ่งชื่อแอสตราคัสไหลผ่านระหว่างโบโรคากับเธสะโลนิกา ในแม่น้ำนั้นมีปลาที่มีผิวหนังลายจุด [ปลาเทร้าต์]” จากนั้นเขาอธิบายเรื่อง “เบ็ดตกปลาซึ่งฉลาดกว่าปลา พวกเขาผูกพู่ขนสัตว์สีแดงไว้รอบตะขอและติดขนนกสองอัน จากนั้นโยนลงไปในน้ำปลาซึ่งถูกดึงดูดด้วยสีสันสดใสจะขึ้นมา ด้วยนึกว่าอาหารมาแล้ว” (ธรรมชาติของสัตว์)
ภูเขาที่ยาก
ยอดเขาจักแฮนเดิล บนเทือกเขาทางตอนเหนือของบ้านเราในรัฐไอดาโฮมีทะเลสาบน้ำแข็งอยู่ทางเดินไปยังทะเลสาบพาดตามสันเขาที่สูงชันและเปิดโล่งผ่านหินใหญ่ที่ถูกกัดเซาะ เป็นทางเดินที่ต้องอาศัยความทรหดอย่างมาก
