สถิตท่ามกลางพายุ
เปลวเพลิงได้เผาผลาญบ้านของครอบครัวหนึ่งซึ่งมีสมาชิก 6 คนในคริสตจักร พ่อกับลูกชายรอดชีวิตแต่ยังต้องรักษาตัวที่โรงพยาบาล ขณะที่ภรรยา แม่ และลูกเล็กอีกสองคนเสียชีวิต น่าเศร้าที่เหตุการณ์ทำนองนี้ยังคงเกิดขึ้นซ้ำแล้วซ้ำอีก พร้อมกับคำถามเดิมที่ว่า ทำไมคนดีๆ ถึงต้องเจอแต่เรื่องเลวร้าย และไม่น่าแปลกใจเลยที่คำตอบยังคงเหมือนเดิม
ถูกพันธนาการแต่ไม่เงียบ
ช่วงฤดูร้อนปี 1963 หลังจากเดินทางโดยรถโดยสารทั้งคืน แฟนนี่ ลูแฮเมอร์ นักเคลื่อนไหวทางการเมือง และผู้โดยสารผิวดำ อีก 6 คนแวะรับประทานอาหารที่เมืองวิโนนา รัฐมิสซิสซิปปี หลังจากถูกเจ้าหน้าที่ตำรวจขับไล่ พวกเขาถูกจับขังคุกอย่างไม่ถูกต้องตามกฎหมาย ต้องอับอายและถูกโบยตีอย่างหนัก แฟนนี่ถูกตีหนักที่สุดจนเกือบเสียชีวิต เธอเปล่งเสียงร้องเพลงว่า “เปาโลและสิลาสถูกขังคุก ปล่อยคนของฉันไป” และเธอไม่ได้ร้องเพียงลำพัง นักโทษคนอื่นที่ถูกจองจำแค่เพียงร่างกายก็นมัสการร่วมกับเธอ
พระหัตถ์อัศจรรย์ของพระเจ้า
หลังเที่ยวบินจากนิวยอร์กไปซานแอนโทนิโอ ออกเดินทางได้ยี่สิบนาทีเครื่องยนต์เครื่องหนึ่งไม่ทำงาน เศษของเครื่องยนต์ปลิวทะลุกระจกหน้าต่าง ทำให้ความดันในห้องโดยสารลดลง น่าเศร้าที่มีผู้โดยสารหลายคนบาดเจ็บ และมีคนหนึ่งเสียชีวิต ถ้าในห้องนักบินไม่มีนักบินที่สุขุม มีความสามารถและได้รับการฝึกเป็นนักบินต่อสู้ของกองทัพเรือ สถานการณ์คงเลวร้ายกว่านี้ หนังสือพิมพ์ท้องถิ่นของเราพาดหัวข่าวว่า “ในมือที่อัศจรรย์”
เฮือกที่สอง
ผมเข้าแข่งวิ่งมิลวอคกี้มาราธอนเมื่ออายุ 54 ปี ด้วยเป้าหมายสองอย่างคือ ไปให้ถึงเส้นชัยและทำให้ได้ภายในห้าชั่วโมง ผมคงทำเวลาได้ดีหากวิ่ง 21 กิโลเมตรหลังได้ดีเท่าครึ่งแรก แต่การแข่งขันทรหดมาก และกำลังเฮือกที่สองไม่เกิดขึ้นอย่างที่คาด กว่าจะถึงเส้นชัย ก้าวย่างอันมั่นคงของผมก็กลายเป็นการเดินอย่างเจ็บปวด
แสงอันเจิดจ้า
ในฤดูร้อนปี 2015 สมาชิกคริสตจักรของเราต้องตกตะลึงกับสิ่งที่เห็นในสลัมแมแธร์ในเมืองไนโรบี เคนยา เราไปเยี่ยมโรงเรียนซึ่งพื้นห้องเรียนเป็นดิน ผนังห้องเรียนมีสนิมขึ้น และม้านั่งทำด้วยไม้ แต่มีคนหนึ่งที่โดดเด่นท่ามกลางสภาพแวดล้อมที่ย่ำแย่นี้
แม่เป็นผู้ปลูกฝัง
ชื่อของท่านยาว แต่อายุของท่านยาวยิ่งกว่า แมเดอลีน แฮร์เรียต ออร์แจ็คสัน วิลเลียมส์ อายุ 101 ปี ซึ่งยืนยาวกว่าสามีสองคนของท่านที่เป็นนักเทศน์ ท่านเป็นยายของผม เราเรียกท่านว่ามัมม่า (Momma) ผมกับพี่น้องรู้จักท่านดี เราอาศัยอยู่กับท่านจนกระทั่งสามีคนที่สองพาท่านไป คุณยายเป็นสตรีที่ชอบร้องเพลงนมัสการ ท่องคำถามและคำตอบเกี่ยวกับความเชื่อของคริสเตียนได้อย่างแม่นยำ เป็นนักเปียโน ยำเกรงพระเจ้า และได้ปลูกฝังความเชื่อในชีวิตของผมและพี่น้อง
ทรงจับมือเรา
เด็กหญิงตัวเล็กคนนั้นที่พยายามเดินลงบันไดโบสถ์เมื่อวันอาทิตย์ช่างน่ารัก มีชีวิตชีวา และมั่นใจ เด็กน้อยที่ดูอายุไม่น่าเกินสองขวบค่อยๆ ก้าวลงบันไดทีละขั้น การลงบันไดเป็นภารกิจของเธอและเธอก็ทำได้สำเร็จ ผมยิ้มกับตัวเอง เมื่อคิดถึงความมั่นใจของหนูน้อยคนเก่ง เธอไม่กลัวเพราะรู้ว่าสายตาอันห่วงใยของแม่คอยจับจ้องเธอตลอดเวลา และมือของแม่จะเอื้อมมาช่วยเธอ เหตุการณ์นี้เป็นภาพสะท้อนว่าพระเจ้าทรงพร้อมที่จะช่วยเหลือลูกของพระองค์ที่กำลังเดินฝ่าความไม่แน่นอนมากมายของชีวิต
ดำเนินชีวิตในที่สว่าง
งานที่ได้รับมอบหมายทำให้ผมและเพื่อนต้องเดินทางไกลถึง 400 กิโลเมตรและเดินทางกลับบ้านตอนดึก ร่างกายและสายตาของผมที่สูงวัยทำให้การขับรถกลางคืนไม่ใช่เรื่องง่าย แต่ผมก็เลือกที่จะขับเป็นผลัดแรก มือผมจับพวงมาลัยตาจับจ้องไปที่ถนนซึ่งมีไฟสลัว ผมพบว่าผมมองเห็นได้ชัดขึ้นเมื่อมีแสงไฟหน้าของรถที่ตามหลังมาช่วยส่องทางข้างหน้าให้ ผมรู้สึกโล่งใจมากเมื่อเพื่อนเปลี่ยนมาขับแทน ซึ่งเขาพบว่าผมได้เปิดไฟตัดหมอกแทนไฟหน้ามาตลอดทางที่ผมขับ
นมัสการด้วยคำถาม
เป็นเรื่องปกติที่เมื่อเดินทางไกล (หรือใกล้) แล้วมีคนถามว่า “ถึงหรือยัง” หรือ “อีกนานแค่ไหน” มีใครบ้างที่ไม่เคยได้ยินคำถามคุ้นหูเหล่านี้จากเด็กหรือผู้ใหญ่ที่อยากจะเดินทางถึงที่หมายเร็วๆ แต่ผู้คนทุกวัยก็มักจะถามคำถามคล้ายกันนี้เมื่อรู้สึกเหนื่อยล้ากับความท้าทายในชีวิตที่ดูเหมือนไม่มีวันจบสิ้น
