เช้าวันหนึ่งเมื่อดีนออกจากบ้าน เขาพบเพื่อนๆถือลูกโป่งรออยู่ โจชเพื่อนของเขาก้าวออกมา “เราส่งบทกวีของนายเข้าประกวด” เขาพูดก่อนจะยื่นซองหนึ่งให้ดีน ข้างในเป็นการ์ดที่เขียนว่า “รางวัลที่หนึ่ง” และจากนั้นทุกคนก็ร้องไห้ด้วยความยินดี เพื่อนของดีนทำสิ่งซึ่งสวยงามอันเป็นการรับรองความสามารถในการเขียนของเขา

การร้องไห้ด้วยความปีติยินดีเป็นประสบการณ์ที่ดูเหมือนขัดแย้งกัน ปกติแล้วน้ำตาเป็นปฏิกิริยาตอบสนองต่อความเจ็บปวด ไม่ใช่ความปีติยินดี และความปีติยินดีปกติแล้วจะแสดงออกด้วยเสียงหัวเราะไม่ใช่น้ำตา นักจิตวิทยาชาวอิตาลีตั้งข้อสังเกตว่า น้ำตาแห่งความปีติยินดีเกิดขึ้นในเวลาที่มีความหมายอย่างลึกซึ้งเป็นส่วนตัว เช่น เมื่อเรารู้สึกได้รับความรักอย่างสุดซึ้งหรือบรรลุเป้าหมายสำคัญ สิ่งนี้ทำให้พวกเขาสรุปว่าน้ำตาแห่งความปีติยินดีเป็นตัวบ่งบอกถึงความหมายของชีวิต

ผมจินตนาการถึงน้ำตาแห่งความปีติที่หลั่งออกมาในทุกแห่งที่พระเยซูเสด็จไป พ่อแม่ของชายตาบอดแต่กำเนิดจะไม่ร้องไห้ด้วยความปีติยินดีได้อย่างไรเมื่อพระเยซูทรงรักษาลูกของเขา (ยน.9:1-9) หรือมารีย์กับมารธาเมื่อพระองค์ทรงให้น้องชายของนางฟื้นจากความตาย (11:38-44) เมื่อประชากรของพระเจ้าถูกนำเข้าสู่โลกที่ได้รับการฟื้นฟู พระเจ้าตรัสว่า “เขาจะมาด้วยการร้องไห้ [น้ำตาแห่งความปีติยินดี] และเราจะนำเขากลับ [บ้าน] ด้วยการเล้าโลมใจ” (ยรม.31:9)

หากน้ำตาแห่งความปีติยินดีแสดงให้เราเห็นความหมายของชีวิต ขอให้นึกถึงวันอันยิ่งใหญ่ที่จะมาถึง ขณะที่น้ำตาไหลอาบใบหน้าของเรา เราจะรู้โดยไม่สงสัยเลยว่า ความหมายของชีวิตก็คือการได้อยู่กับพระองค์อย่างใกล้ชิดตลอดไป