ในยามขัดสน

เมื่อกิจการเล็กๆหลายแห่งในรัฐเทนเนสซีต้องถูกปิดลงเพื่อช่วยลดการระบาดของโควิด 19 เจ้าของร้านต่างเป็นกังวลว่าจะดูแลลูกจ้างของตนอย่างไร จะหาเงินจากไหนมาจ่ายค่าเช่า และจะรอดพ้นช่วงวิกฤตนี้ได้อย่างไร เพื่อช่วยลดความกังวลเหล่านั้น ศิษยาภิบาลของคริสตจักรแห่งหนึ่งใกล้ๆเมืองแนชวิลล์ได้ริเริ่มกองทุนเงินสดเพื่อช่วยเหลือเจ้าของกิจการที่กำลังดิ้นรนต่อสู้

“พวกเรารู้สึกทนไม่ได้ที่จะเก็บเงินสะสมสำหรับยามจำเป็นไว้เฉยๆ ขณะที่คนอื่นๆกำลังเผชิญกับความขัดสน” ศิษยาภิบาลอธิบายขณะที่เขาหนุนใจคริสต-จักรอื่นในพื้นที่ให้เข้าร่วมโครงการนี้

เงินสะสมสำหรับยามจำเป็นเป็นเงินที่แยกเก็บไว้เพื่อใช้เมื่อรายได้ประจำลดลงในขณะที่กิจการงานตามปกติยังคงต้องขับเคลื่อนไป เป็นเรื่องธรรมดาที่เราจะห่วงตัวเราเองก่อน แต่พระคัมภีร์หนุนใจเราให้มองข้ามความจำเป็นของตัวเอง และหาหนทางที่จะรับใช้ผู้อื่น และฝึกที่จะให้ด้วยใจกว้างขวาง พระธรรมสุภาษิต 11 เตือนเราว่า “บางคนยิ่งจำหน่ายยิ่งมั่งคั่ง” “บุคคลที่ใจกว้างขวางย่อมได้รับความมั่งคั่ง” และ “บุคคลที่รดน้ำ เขาเองจะได้รับการรดน้ำ” (ข้อ 24-25)

ในวันนี้ดวงอาทิตย์สาดแสงเจิดจ้าเป็นพิเศษเหนือชีวิตคุณหรือไม่ จงมองดูรอบๆว่ามีใครกำลังเผชิญกับพายุใหญ่ในชีวิต พระพรที่พระเจ้าประทานแก่คุณจะทวีคูณเมื่อคุณยินดีที่จะแบ่งปันกับผู้อื่น การให้ด้วยใจกว้างขวางเป็นวิธีที่ยอดเยี่ยมในการมอบความหวังแก่ผู้อื่น และเพื่อย้ำเตือนกับผู้ที่เจ็บปวดว่าพระเจ้าทรงรักพวกเขา

แบ่งปันการชูใจ

เมื่อเฮลีย์ลูกสาวของฉันมาเยี่ยม ฉันเห็นคอลลัมลูกชายวัยสามขวบของเธอสวมชุดแปลกๆ เป็นเสื้อแขนยาวที่มีถุงมือเย็บติดที่ปลายแขนเสื้อเรียกว่าชุด อย่าเกาฉัน คอลลัมทนทุกข์กับโรคเรื้อนกวางเรื้อรังซึ่งเป็นโรคผิวหนังที่ทำให้มีอาการคัน ผิวหนังหยาบกระด้างและเจ็บปวด “เสื้ออย่าเกาฉันช่วยป้องกันไม่ให้คอลลัมเกาและทำให้ผิวหนังเป็นแผล” เฮลีย์อธิบาย

เจ็ดเดือนต่อมาผิวของเฮลีย์ขึ้นผื่นและเธอหยุดเกาไม่ได้ “ตอนนี้หนูเข้าใจแล้วว่าคอลลัมต้องทนกับอะไรบ้าง” เฮลีย์สารภาพกับฉัน “บางทีหนูคงต้องใส่เสื้ออย่าเกาฉันเหมือนกัน!”

สถานการณ์ของเฮลีย์ทำให้ฉันคิดถึง 2 โครินธ์ 1:3-5 ที่เปาโลกล่าวว่าพระเจ้าทรงเป็น “พระเจ้าแห่งความชูใจทุกอย่าง พระองค์ทรงชูใจเราในการทุกข์ยากทั้งสิ้นของเรา เพื่อเราจะสามารถชูใจคนเหล่านั้นที่มีความทุกข์อย่างหนึ่งอย่างใด ได้ด้วยความชูใจซึ่งตัวเราเองได้รับจากพระเจ้า เพราะว่าเรามีส่วนทนทุกข์กับพระคริสต์มากฉันใด ความชูใจของเราเนื่องจากพระคริสต์ก็มากฉันนั้น”

บางครั้งพระเจ้าทรงอนุญาตให้เราก้าวผ่านความยากลำบากเช่น ความเจ็บป่วย การสูญเสียหรือวิกฤตการณ์ พระองค์สอนเราผ่านความทุกข์ยากเพื่อให้เราซาบซึ้งถึงการทนทุกข์ที่ยิ่งใหญ่ที่สุด ที่พระคริสต์ทรงแบกรับเพื่อพวกเราบนกางเขน เช่นเดียวกันเมื่อเราพึ่งพาในพระองค์เพื่อรับความชูใจและกำลัง เราจะสามารถชูใจและเสริมกำลังผู้อื่นในยามที่เขาทุกข์ยาก ให้คิดถึงผู้ที่เราจะชูใจได้เพราะว่าพระเจ้าได้ทรงนำเราผ่านความทุกข์ยากเหล่านั้นมาแล้ว

เข้าถึงผู้อื่นเพื่อพระเยซู

ทศวรรษที่ผ่านมา พวกเขาไม่เคยได้ยินชื่อของพระเยซู ชนเผ่าบันวาออนซ่อนตัวอยู่ท่ามกลางหุบเขาของมินดาเนาในประเทศฟิลิปปินส์ และติดต่อกับโลกภายนอกน้อยมาก การเดินทางเพื่อขนส่งเสบียงอาจต้องใช้เวลาถึงสองวัน โดยต้องปีนเขาอย่างยากลำบากผ่านภูมิประเทศที่ทุรกันดาร โลกไม่เคยสนใจพวกเขา

ต่อมาพันธกิจมิชชั่นกลุ่มหนึ่งได้เข้าไปหาพวกเขาโดยนำผู้คนเข้าออกพื้นที่นั้นด้วยเฮลิคอปเตอร์ ทำให้ชนเผ่าบันวาออนเข้าถึงสิ่งที่จำเป็น ความช่วยเหลือสำคัญทางการแพทย์ และได้รับรู้ถึงโลกภายนอกมากขึ้น และยังได้นำพวกเขาให้รู้จักกับพระเยซู เดี๋ยวนี้แทนที่จะร้องเพลงให้กับวิญญาณต่างๆ พวกเขาร้องบทสวดตามประเพณีของชนเผ่าด้วยคำร้องใหม่ที่สรรเสริญพระเจ้าผู้เที่ยงแท้พระองค์เดียว พันธกิจการบินได้สถาปนาการเชื่อมโยงที่สำคัญนี้ก่อนพระเยซูเสด็จกลับไปหาพระบิดาแห่งฟ้าสวรรค์ พระองค์ตรัสสั่งเหล่าสาวกว่า “เจ้าทั้งหลายจงออกไปสั่งสอนชนทุกชาติให้เป็นสาวกของเรา ให้รับบัพติศมาในพระนามแห่งพระบิดา พระบุตร และพระวิญญาณบริสุทธิ์” (มธ.28:19) พระดำรัสสั่งนั้นยังคงอยู่

กลุ่มคนที่ไม่มีใครเข้าถึงนั้นไม่ได้ถูกจำกัดเพียงผู้ที่อยู่ในพื้นที่ลึกลับห่างไกลที่เราไม่เคยรู้จัก บ่อยครั้งพวกเขาอยู่ท่ามกลางพวกเรา การเข้าถึงชนเผ่าบันวาออนต้องอาศัยความคิดสร้างสรรค์และทรัพยากรมากมาย และสิ่งนั้นกระตุ้นเราให้หาหนทางที่สร้างสรรค์ที่จะก้าวข้ามอุปสรรคในชุมชนของเรา นั่นอาจรวมถึงกลุ่มที่ “ไม่สามารถเข้าถึงได้” ที่คุณไม่เคยนึกถึง ซึ่งอาจเป็นบางคนในละแวกบ้านคุณ พระเจ้าทรงใช้คุณให้เข้าถึงผู้อื่นเพื่อพระเยซูอย่างไร

สั่นระฆัง

หลังผ่านการฉายรังสีอันน่าหวาดหวั่นถึง 30 ครั้ง ในที่สุดดาร์ลาได้รับการยืนยันว่าปลอดจากเซลมะเร็ง เธออยากจะสั่น “ระฆังปลอดมะเร็ง” ตามประเพณีของโรงพยาบาลซึ่งเป็นสัญลักษณ์ของการสิ้นสุดการรักษา และเฉลิมฉลองสุขภาพที่ปลอดโรคภัยของเธอ ดาร์ลารู้สึกกระตือรือร้นและมีพลังในการสั่นระฆังแห่งการเฉลิมฉลองมากเสียจนเชือกหลุดจากระฆัง ตามมาด้วยเสียงหัวเราะแห่งความยินดีดังกระหึ่ม

เรื่องราวของดาร์ลาทำให้ฉันมีรอยยิ้ม และช่วยให้ฉันเข้าใจถึงสิ่งที่ผู้เขียนสดุดีเห็นเมื่อท่านเชิญชวนชนชาติอิสราเอลให้เฉลิมฉลองงานของพระเจ้าในชีวิตของพวกเขา ผู้เขียนหนุนใจพวกเขาให้ “ตบมือ” “โห่ร้อง” และ “ร้องเพลงสรรเสริญ” เพราะว่าพระเจ้าทรงทำให้ศัตรูของพวกเขาพ่ายแพ้ และทรงเลือกอิสราเอลให้เป็นประชากรที่รักของพระองค์ (สดด.47:1,6)

พระเจ้าไม่ได้ทรงประทานชัยชนะเหนืออุปสรรคในชีวิตให้แก่เราทุกครั้ง ไม่ว่าจะในปัญหาสุขภาพ การเงินหรือความสัมพันธ์ พระองค์ทรงควรค่าแก่การนมัสการและสรรเสริญแม้ในสถานการณ์เหล่านั้น เพราะเราสามารถวางใจว่าพระองค์ยัง “ทรงประทับบนพระที่นั่งบริสุทธิ์ของพระองค์” (ข้อ 8) เมื่อพระองค์ทรงนำเราสู่สถานที่แห่งการเยียวยารักษา แม้เป็นเพียงวิธีที่เรารับรู้ได้ในชีวิต
บนโลกนี้ นั่นคือเหตุผลของการเฉลิมฉลองที่ยิ่งใหญ่ เราอาจไม่มีระฆัง แต่เราสามารถเฉลิมฉลองความดีของพระองค์ที่ทรงมีต่อเราด้วยความชื่นชมยินดี
เช่นเดียวกับดาร์ลา