จะว่าไปแล้ว ถ้าเป็นคนที่เคร่งครัดในระเบียบวินัย ก็จะรู้สึกว่าตัวเองล้มเหลว ผมทำอะไรหรือ คือผมเผลอหลับไป เวลาลูกๆ ออกไปข้างนอกตอนเย็น พวกเขาต้องกลับบ้านภายในเวลาที่กำหนด ลูกๆ เป็นเด็กดี แต่ผมเคยชินที่ต้องรอจนกว่าจะได้ยินเสียงลูกบิดประตู ผมต้องการแน่ใจว่าลูกๆ กลับถึงบ้านอย่างปลอดภัย ผมไม่จำเป็นต้องทำแบบนั้น แต่ผมอยากทำ คืนหนึ่งผมรู้สึกตัวตื่นขึ้นตอนที่ลูกสาวพูดกับผมยิ้มๆ ว่า “พ่อคะ หนูปลอดภัยดี พ่อไปนอนเถอะ” ถึงแม้จะตั้งใจแน่วแน่ แต่คนที่เป็นพ่อก็เผลอหลับระหว่างปฎิบัติหน้าที่ ซึ่งทำให้เราต้องถ่อมใจและเป็นเรื่องธรรมดาของมนุษย์

แต่เรื่องแบบนี้ไม่เคยเกิดกับพระเจ้า สดุดี 121 เป็นบทเพลงที่รับรองกับเราว่าพระองค์ทรงเป็นผู้ดูแลและคุ้มครองลูกของพระองค์ ผู้เขียนสดุดีประกาศว่าพระเจ้าผู้ทรงอารักขาเรา “จะไม่เคลิ้มไป” (ข้อ 3) และกล่าวย้ำท่านอีกครั้งในข้อ 4 ว่า พระองค์ “จะไม่ทรงหลับสนิทหรือนิทรา”

คุณนึกภาพออกไหม พระเจ้าจะไม่มีวันเผลอหลับในระหว่างปฏิบัติหน้าที่ ทรงคอยดูแลเราเสมอ ทั้งลูกชาย ลูกสาว ป้า ลุง แม่ หรือแม้แต่พ่อ พระองค์ไม่จำเป็นต้องทำขนาดนี้ แต่ด้วยความรักยิ่งใหญ่ของพระองค์ ทรงเลือกที่จะทำ เราจึงสมควรร้องเกี่ยวกับพระสัญญานี้เป็นบทเพลง