“ชุมชน” คือที่ที่คนที่คุณไม่อยากอยู่ร่วมด้วยที่สุดอาศัยอยู่ เฮนรี่ นูเว็นกล่าว บ่อยครั้งเราเลือกที่จะอยู่ท่ามกลางคนที่เราอยากอยู่ด้วยที่สุด ทำให้เกิดเป็นชมรมหรือกลุ่ม แต่ไม่ใช่ชุมชน ใครอยากจะตั้งชมรมก็ย่อมทำได้ แต่การตั้งชุมชนต้องมีความเห็นอกเห็นใจ มีแนวคิดร่วมกัน และเป็นงานหนัก

คริสตจักรเป็นสถาบันแรกในประวัติศาสตร์ที่รวมเอาคนยิวและคนต่างชาติ ชายและหญิงทาสและไทเข้าไว้อย่างเท่าเทียมกัน อัครทูตเปาโลกล่าวถึงว่าเป็น “ความล้ำลึกซึ่งแต่แรกสร้างโลกทรงปิดบังไว้ที่พระเจ้า” และโดยการตั้งชุมชนของผู้ที่มีความแตกต่าง เรามีโอกาสทำให้คนทั้งปวงและแม้แต่เทพผู้ปกครองและศักดิเทพในสวรรคสถานได้เห็นแผนงานแห่งความล้ำลึกนั้น (อฟ.3:9-10)

ด้วยเหตุผลบางประการ คริสตจักรล้มเหลวในภารกิจนี้ แต่กระนั้นคริสตจักรก็ยังเป็นสถานที่ที่รวมเอาคนหลายรุ่นเข้าไว้ด้วยกัน ทั้งทารกที่ยังอยู่ในอ้อมกอดของแม่ เด็กที่อยู่ไม่สุขและหัวเราะคิกคักอย่างผิดเวลา ผู้ใหญ่ที่มีความรับผิดชอบและรู้ว่าจะต้องทำตัวให้เหมาะสมอยู่ตลอด และคนที่อาจเผลอหลับไป หากนักเทศน์ร่ายคำเทศน์ยาวเกินไป

หากเราอยากมีประสบการณ์ร่วมกับผู้อื่นในแบบที่พระเจ้าต้องการให้เรามี ให้เรามองหากลุ่มคนที่ “ไม่เหมือนเรา”