วันที่ 28 มกราคม ปี 1986 กระสวยอวกาศชาเลนเจอร์ต้องเลื่อนเวลาปล่อยตัวไปถึงห้าครั้ง เพราะสภาพอากาศ แล้วจึงขึ้นสู่ท้องฟ้าท่ามกลางเสียงดังสนั่นและเปลวไฟ เพียง 73 วินาทีต่อมาระบบที่ผิดพลาดทำให้กระสวยแตกออกจากกัน ลูกเรือทั้ง 7 คนเสียชีวิต

หายนะครั้งนี้เกิดจากซีลวงแหวนที่รู้กันว่าเป็นชิ้นส่วนที่อาจเกิดปัญหา คนในเรียกความผิดพลาดอันถึงแก่ชีวิตนี้ว่า “การรีบให้เสร็จๆ ไป (go fever)” คือการละเลยคำเตือนสำคัญเพื่อจะรีบไปให้ถึงเป้าหมายใหญ่

ความทะเยอทะยานคอยล่อลวงเราให้ตัดสินใจอย่างไม่รอบคอบ แต่ความกลัวก็อาจทำให้เราระวังมากจนเกินไป ชาวอิสราเอลมีอุปนิสัยทั้งสองอย่าง เมื่อผู้สอดแนม 12 คนกลับจากการสอดแนมดินแดนแห่งพันธสัญญา สิบคนที่เห็นแต่อุปสรรค (กดว.13:26-33) กล่าวว่า “เราไม่สามารถสู้คนเหล่านั้นได้ เพราะเขามีกำลังมากกว่าเรา” (กดว.13:31) แล้วพวกเขาก็กบฏต่อพระเจ้าซึ่งทำให้ผู้สอดแนมทั้งสิบคนเสียชีวิต ประชาชนอยาก “รีบให้เสร็จๆ ไป” จึงพูดว่า “เราจะเข้าไปยังที่ซึ่งพระเจ้าทรงสัญญาไว้” (กดว.14:40) เมื่อปราศจากพระเจ้า การบุกที่ผิดจังหวะก็ล้มเหลวไม่เป็นท่า (กดว.14:41-45)

เมื่อเราละสายตาจากพระเจ้า เราจะกลับสู่อุปนิสัยอย่างใดอย่างหนึ่งเราจะรีบเร่งเดินหน้าโดยไม่มีพระองค์ หรือเก็บตัวและบ่นด้วยความกลัว เราจะมีความกล้าและปัญญาจากพระองค์ ถ้าเราจดจ่อที่พระองค์