การค้นพบเพนิซิลลินเป็นการปฏิวัติการสาธารณสุข ก่อนทศวรรษที่ 1940 การติดเชื้อแบคทีเรียมักเป็นอันตรายถึงชีวิต แต่จากนั้นมาเพนิซิลลินได้ช่วยชีวิตคนนับไม่ถ้วนโดยการฆ่าแบคทีเรียที่เป็นอันตราย กลุ่มคนที่ค้นพบและพัฒนายาปฏิชีวนะจนสามารถใช้ได้ทั่วไป ได้รับรางวัลโนเบลในปี 1945

นานมาแล้วก่อนการค้นพบเพนิซิลลิน ยังมีนักฆ่าเชื้อโรคช่วยชีวิตอย่างเงียบๆ ด้วยการทำลายแบคทีเรีย นั่นคือ เซลล์เม็ดเลือดขาวเซลล์ที่ขยันขันแข็งเหล่านี้คือวิธีการของพระเจ้าที่ทรงใช้ปกป้องเราจากโรคภัย ไม่มีใครรู้ว่าเม็ดเลือดขาวยับยั้งเชื้อโรคร้ายหรือช่วยชีวิตคนมามากเท่าไร มีคนรู้จักเม็ดเลือดขาวน้อยมากเมื่อเทียบกับสิ่งดีที่มันทำ

เราปฏิบัติต่อพระเจ้าไม่ต่างกัน เรามักโทษพระองค์เมื่อสิ่งไม่ดีเกิดขึ้น แต่เมื่อมีสิ่งดีเกิดขึ้นพระองค์กลับไม่ได้รับเกียรติ ทุกวันเราตื่นนอน แต่งตัวขับรถไปทำงานหรือไปโรงเรียนหรือไปซื้อของ และกลับบ้านโดยปลอดภัยไม่มีใครรู้ว่าพระเจ้าทรงปกป้องเราจากอันตรายกี่ครั้งกี่หน แต่เมื่อมีเหตุการณ์ไม่ดี เรากลับถามว่า “พระเจ้าอยู่ที่ไหน”

เมื่อฉันคิดถึงสิ่งดีที่พระเจ้าทรงทำเงียบๆ เพื่อฉันในแต่ละวัน (อิสยาห์ 25:1) ฉันจึงได้พบว่าฉันมีเรื่องที่จะสรรเสริญมากกว่า เรื่องราวร้องทุกข์มากนัก