เพลโต นักปรัชญาชาวกรีก (ราว 427-348 กคศ.) พบวิธีที่สร้างสรรค์ในการแสดงให้เห็นจิตใจด้านมืดของมนุษย์ เขาเล่าเรื่องคนเลี้ยงแกะคนหนึ่งที่บังเอิญไปเจอแหวนทองที่ถูกฝังไว้ลึกใต้ดิน วันหนึ่งเกิดแผ่นดินไหวครั้งใหญ่ทำให้สุสานโบราณริมเขาแยกออกเผยให้เห็นแหวน โดยความบังเอิญอีกเช่นกัน เขาพบว่าแหวนนั้นมีพลังวิเศษทำให้ผู้สวมใส่ล่องหนได้ตามใจ เมื่อคิดถึงการล่องหน เพลโตถามว่า ถ้าคนเราไม่ต้องกังวลว่าจะถูกจับได้และถูกลงโทษ พวกเขาจะห้ามใจไม่ทำผิดไหม

ในพระกิตติคุณยอห์น พระเยซูตรัสเกี่ยวกับเรื่องนี้ในอีกแง่หนึ่ง พระเยซูผู้ทรงเป็นผู้เลี้ยงแกะอันดีตรัสถึงจิตใจที่ซ่อนอยู่ในความมืดเพื่อปิดบังสิ่งที่ตัวเองทำ (ยน.3:19-20) พระองค์ไม่ได้ตรัสถึงความอยากปกปิดนี้เพื่อกล่าวโทษเรา แต่เพื่อหยิบยื่นความรอดผ่านทางพระองค์ (ข้อ 17) พระองค์ทรงเป็นผู้เลี้ยงของจิตใจเรา พระองค์ทรงเปิดเผยให้เห็นธรรมชาติมนุษย์ที่เลวร้ายที่สุด เพื่อสำแดงให้เห็นว่าพระเจ้าทรงรักเรามากเพียงไร (ข้อ 16)

พระเจ้าในพระเมตตาของพระองค์ทรงเรียกเราให้ออกจากความมืดและเชื้อเชิญเราให้ติดตามพระองค์ในความสว่าง