นานๆ ครั้งผมและภรรยาจะได้รับจดหมายที่ไม่มีข้อความใดๆ ส่งมาถึงเรา เมื่อเราเปิด “จดหมาย” ออกดู ก็จะเห็นเพียงแผ่นกระดาษที่ไม่มีอะไรนอกจากเส้นที่เขียนด้วยสีเมจิก “จดหมาย” นี้ทำให้เราอบอุ่นหัวใจเพราะมาจาก เคที่ หลานสาววัยก่อนวัยเรียนของเราซึ่งอยู่อีกรัฐหนึ่ง แม้จะไม่มีถ้อยคำ แต่จดหมายเหล่านั้นบอกเราว่า เคที่ รักและคิดถึงเรา

เราต่างก็ให้ความสำคัญกับจดหมายจากคนที่เรารักและรักเรา ด้วยเหตุนี้เราจึงได้รับการหนุนใจอย่างมากจากจดหมายที่พระบิดาแห่งฟ้าสวรรค์ประทานมาให้เรา คือ พระคัมภีร์พระวจนะของพระเจ้ามีคุณค่า ไม่เพียงเป็นถ้อยคำแห่งฤทธิ์อำนาจ คำท้าทายและสติปัญญา แต่ท่ามกลางเรื่องราว คำสอน และบทบัญญัติในพระคัมภีร์ สิ่งที่สำคัญมาก คือ พระเจ้าทรงรักและทรงมีแผนการที่จะช่วยเหลือเรา พระวจนะทำให้เรารู้ว่าพระเจ้าทรงรักเพราะทรงดูแลรักษา (สดุดี 139) ประทานสิ่งจำเป็น (มัทธิว 6:31-34) ปลอบโยน (2 โครินธ์ 1:3-4) และทรงช่วยเราให้รอดผ่านการเสียสละของพระเยซู พระบุตรของพระองค์ (โรม 1:16-17)

พระเจ้าทรงรักเรามากเกินกว่าที่เราจะจินตนาการได้ ดังที่ตรัสไว้ในพระวจนะที่พระองค์ทรงดลใจให้เขียนและเป็นแรงบันดาลใจแก่เรา จึงไม่แปลกที่ผู้เขียนสดุดีบอกว่า “ข้าพระองค์จะไม่ลืมพระวจนะของพระองค์” (สดุดี 119:16) เป็นจดหมายที่พิเศษยิ่งนัก