ขณะที่ผมคุยกับนักเปียโนผู้มีพรสวรรค์คนหนึ่ง เธอถามผมว่าผมเล่นเครื่องดนตรีอะไรหรือไม่ ผมตอบว่า “ผมเล่นวิทยุ” เธอหัวเราะและถามว่าผมเคยคิดอยากเล่นดนตรีบ้างไหม คำตอบที่น่าอายของผมคือ “ผมเคยหัดเรียนเปียโนตอนเป็นเด็กแต่ก็เลิกไป” ตอนนี้ผมโตเป็นผู้ใหญ่แล้ว ผมรู้สึกเสียใจที่ไม่เรียนเปียโนต่อ ผมชอบดนตรีและทุกวันนี้นึกอยากเล่นดนตรีเป็น การพูดคุยในวันนั้นเป็นสิ่งเตือนใจผมว่าชีวิตเกิดจากตัวเลือกต่างๆ ที่เราเลือกและบางสิ่งที่เราเลือกก็อาจทำให้เราเสียใจภายหลัง

สิ่งที่เราเลือกบางสิ่งนำมาซึ่งความเสียใจที่ร้ายแรงและเจ็บปวดกว่านี้มาก เช่นเมื่อกษัตริย์ดาวิดเลือกที่จะหลับนอนกับภรรยาของชายอื่นและฆ่าชายคนนั้น ท่านได้บรรยายถึงความรู้สึกผิดที่ท่วมท้นอยู่ภายในว่า “เมื่อข้าพระองค์ไม่แจ้งบาปของข้าพระองค์ ร่างกายของข้าพระองค์ก็ร่วงโรยไป โดยการคร่ำครวญวันยังค่ำของข้าพระองค์ พระหัตถ์ของพระองค์หนักอยู่บนข้าพระองค์ทั้งวันทั้งคืน กำลังของข้าพระองค์ก็เหี่ยวแห้งไปอย่างความร้อนในหน้าแล้ง” (สดุดี 32:3-4) แต่ดาวิดได้ยอมรับและสารภาพบาปของท่านกับพระเจ้าและได้รับการอภัย (สดุดี 32:5)

เมื่อการเลือกของเราทำให้เสียใจและเจ็บปวด เรารับการอภัยด้วยพระคุณได้จากพระเจ้า และทูลขอสติปัญญาในการตัดสินใจอย่างฉลาดได้จากพระองค์ – BC