เมื่อไม่นานมานี้ มีคนถามคำถามยากๆกับฉันว่า “คุณดำเนินชีวิตโดยไม่ทำบาปเลยได้นานที่สุดเท่าไหร่? หนึ่งสัปดาห์ หนึ่งวัน หรือหนึ่งชั่วโมง?” เราจะตอบคำถามนั้นได้อย่างไร หากเราซื่อสัตย์ เราอาจจะตอบว่า “ฉันละเว้นจากบาปไม่ได้เลยสักวันเดียว” หรือถ้าเรามองย้อนไปสัปดาห์ที่แล้ว เราอาจพบว่าเราไม่ได้สารภาพบาปกับพระเจ้าเลยแม้แต่เรื่องเดียว แต่คงเป็นการหลอกตัวเอง หากเราจะบอกว่าเราไม่ได้ทำบาปทางความคิดหรือการกระทำเลยตลอดหนึ่งสัปดาห์

พระเจ้าทรงทราบจิตใจของเรา และทรงทราบด้วยว่าเรารับรู้หรือไม่เมื่อพระวิญญาณบริสุทธิ์เตือนเรา ถ้าเรารู้จักตัวเองจริงๆ พระธรรมข้อที่ประจำใจของเราควรจะเป็น 1 ยอห์น1:8 ที่ว่า “ถ้าเราทั้งหลายจะว่าเราไม่มีบาป เราก็ลวงตนเอง และสัจจะไม่ได้อยู่ในเราเลย”แน่นอนเราไม่ต้องการให้ชีวิตเราเป็นอย่างในข้อ 10 ที่ว่า “ถ้าเรากล่าวว่าเราไม่ได้ทำบาป…พระดำรัสของพระองค์ก็มิได้อยู่ในเราทั้งหลายเลย”

คำถามที่ควรถามและน่าจะหนุนใจเราได้มากกว่า น่าจะเป็นคำถามที่ว่า“พระเจ้าจะตอบสนองอย่างไร เมื่อเรายอมรับว่าเราทำบาปและต้องการการยกโทษ” คำตอบก็คือ “ถ้าเราสารภาพบาป… พระองค์ทรงสัตย์ซื่อและเที่ยงธรรม ก็จะทรงโปรดยกบาปของเรา” (1 ยอห์น 1:9) พระเยซูทรงแบกรับปัญหาบาปของเราไว้โดยการตายแทนเราและฟื้นคืนพระชนม์ ด้วยเหตุนี้พระองค์จึงสามารถสร้าง “ใจสะอาด” ภายในเรา” (สดุดี 51:10) เจย์ดอนเพื่อนรุ่นน้องของฉันพูดถูกที่ว่า “พระเยซูทรงเป็นวีรบุรุษผู้มีชัยเหนือความบาปของเรา” – AMC