ผมไม่เห็นด้วยกับคนที่มองวัตถุสิ่งของต่างๆ ในแง่ลบ และบอกว่าการเป็นเจ้าของสิ่งเหล่านั้นเป็นบาป ผมต้องยอมรับว่าผมเป็นผู้บริโภคคนหนึ่งที่มักจะถูกล่อใจให้หาสิ่งของมาเพิ่มในคลังสมบัติของผมอยู่เรื่อยๆ โดยคิดว่าสิ่งเหล่านั้นมีความจำเป็น

แต่ผมก็รู้ว่าอันตรายอย่างหนึ่งของการเป็นเจ้าของวัตถุสิ่งของมากมายก็คือ มันอาจนำไปสู่การสูญเสียฝ่ายวิญญาณได้ ยิ่งเรามีมากและยิ่งเรารู้สึกว่าเรามีทุกอย่างที่ต้องการแล้ว ก็มีแนวโน้มว่าเราจะลืมพึ่งพาพระเจ้า หรือแม้แต่ลืมว่าเราต้องการพระองค์ แต่ในอีกแง่หนึ่ง ทุกสิ่งที่เรามีล้วนมาจากพระเจ้า “ผู้ทรงประทานทุกสิ่งเพื่อความสะดวกสบายของเรา” (1 ทธ.6:17)

น่าเสียดายที่ความเพลิดเพลินในสิ่งของที่พระเจ้าประทานให้ อาจทำให้เราหลงรักสิ่งเหล่านั้น แต่กลับลืมพระองค์ผู้ประทานให้ ด้วยเหตุนี้ก่อนที่พระเจ้าจะประทานให้ชนชาติของพระองค์มีชีวิตที่มั่งคั่งในแผ่นดินแห่งพระสัญญาอันเต็มไปด้วยสิ่งดีบริบูรณ์ พระองค์จึงทรงเตือนพวกเขาว่า “ท่านทั้งหลายจงระวังตัว อย่าลืมพระเยโฮวาห์พระเจ้าของท่าน” (ฉธบ.8:11)

ถ้าพระเจ้าอนุญาตให้คุณมีความพร้อมด้านวัตถุ จงเตือนตนเองว่าสิ่งเหล่านั้นมาจากไหน แท้จริงแล้ว เราทุกคนไม่ว่าจะรวยหรือจนด้านวัตถุสิ่งของล้วนมีพระพรนับไม่ถ้วนที่ควรจะขอบพระคุณพระเจ้า อย่าให้เราประมาทกับคำเตือนไม่ให้ลืมพระเจ้าและจงสรรเสริญพระองค์สำหรับความดีเลิศประเสริฐของพระองค์ – JS