ลงเอยด้วยดี
ขณะที่ไฟหรี่ลงและเรากำลังจะดูหนังเรื่องอพอลโล 13 เพื่อนฉันก็กระซิบบอกว่า “เสียดายที่ตายกันทั้งลำ ” หลังจากนั้นฉันก็นั่งดูหนังเกี่ยวกับอวกาศในยุคปี 1970 โดยรอเวลาที่ว่าจะเกิดโศกนาฏกรรมซึ่งทำให้ทุกคนตายหมด จนหนังใกล้จะจบถึงรู้ว่าตัวเองถูกหลอก ฉันไม่รู้หรือจำเรื่องจริงไม่ได้ว่าถึงนักบินอวกาศจะพบอุปสรรคมากมาย แต่พวกเขาก็รอดชีวิตกลับสู่โลกมาได้
หยั่งรากในพระเจ้า
เมื่อเพื่อนของฉันย้ายไปอยู่บ้านหลังใหม่ พวกเขาปลูกต้นวิสทีเรียไว้ริมรั้ว และรอคอยให้มันผลิดอกซึ่งจะใช้เวลาหลังปลูกประมาณห้าปี กว่ายี่สิบปีที่พวกเขาได้ชื่นชม ตัดแต่งกิ่งและดูแลมันด้วยความเอาใจใส่ แต่จู่ๆ มันก็ตายอย่างกะทันหันเพราะเพื่อนบ้านเทน้ำยากำจัดวัชพืชที่อีกฝั่งของรั้ว เพื่อนฉันคิดว่ารากของต้นวิสทีเรียดูดซึมพิษเข้าไปจึงทำให้มันตาย ปีต่อมามีหน่ออ่อนงอกขึ้นจากผืนดินอีกครั้งทำให้พวกเขาประหลาดใจ
พระเยซูจำแลง
เมื่อเพื่อนของฉันดูแลแม่สามีที่ต้องอยู่แต่ในบ้าน เธอถามแม่สามีว่าต้องการอะไรมากที่สุด เธอตอบว่า “อยากมีคนล้างเท้าให้” เพื่อนฉันยอมรับว่า “ฉันเกลียดงานนี้มาก! ฉันไม่พอใจทุกครั้งที่แม่สามีบอกให้ทำ ฉันต้องขอให้พระเจ้าซ่อนความรู้สึกนี้ไว้จากแม่”
ผู้เลี้ยงที่ดี
ฉันนั่งคอยอย่างวุ่นวายใจอยู่กับสามีในห้องของโรงพยาบาล ลูกชายเรากำลังผ่าตัดรักษาสายตาผิดปกติ ฉันรู้สึกมวนท้องเพราะคิดมากและกังวล ฉันพยายามอธิษฐานขอพระเจ้าประทานสันติสุข ขณะที่เปิดพระคัมภีร์ ฉันคิดถึงอิสยาห์ 40 จึงเปิดไปที่ข้อความอันคุ้นเคยหวังว่าจะได้ความคิดอะไรใหม่ๆ
กางปีกอยู่เหนือเรา
ลูกสาวของเบ็ตตี้กลับจากต่างประเทศถึงบ้านด้วยอาการป่วย เมื่อปวดจนทนไม่ได้ เบ็ตตี้กับสามีจึงพาลูกสาวไปที่ห้องฉุกเฉิน แพทย์และพยาบาลปฏิบัติหน้าที่อย่างแข็งขัน เวลาผ่านไป 2-3 ชั่วโมงพยาบาลคนหนึ่งบอกเบ็ตตี้ว่า “เธอจะปลอดภัยค่ะ เราจะดูแลเธออย่างดีให้เธอหาย” ขณะนั้นเอง เธอสัมผัสถึงสันติสุขและความรักที่ท่วมท้นเหนือเธอ เธอตระหนักว่าขณะที่เธอกางปีกอยู่เหนือลูกสาวอย่างกระวนกระวาย องค์พระผู้เป็นเจ้าทรงเป็นพระบิดาผู้ฟูมฟักและปลอบโยนลูกของพระองค์ในเวลาแห่งความทุกข์
อาศัยในเต็นท์
ฉันเติบโตในรัฐมินเนโซต้า ซึ่งได้ชื่อว่ามีทะเลสาบงดงามหลายแห่ง ฉันจึงชอบไปตั้งแคมป์เพื่อชื่นชมสิ่งทรงสร้างอันมหัศจรรย์ แต่การนอนในเต็นท์บางๆ ไม่ใช่ประสบการณ์ที่ฉันชอบ โดยเฉพาะเมื่อมีฝนตกตอนกลางคืนและน้ำซึมเข้ามาจนเปียกถุงนอน
เขียนจดหมาย
แม่กับพี่น้องของแม่ ทำสิ่งที่ดูจะกลายเป็นศิลปะที่สูญหายไป นั่นคือการเขียนจดหมาย ทุกสัปดาห์พวกท่านจะเขียนหากันและกันไม่เคยขาด จนบุรุษไปรษณีย์ถึงขั้นเป็นกังวลเมื่อไม่มีจดหมายให้ส่ง! จดหมายเหล่านี้เต็มไปด้วยเรื่องราวชีวิต ความสุข ความทุกข์ใจ รวมถึงเรื่องของเพื่อนและครอบครัวที่เกิดขึ้นแต่ละวัน
ชำระให้สะอาด
ขณะที่เปิดเครื่องล้างจาน ฉันประหลาดใจว่ามีสิ่งผิดปกติเกิดขึ้น แทนที่จะเห็นภาชนะที่สะอาดแวววาว จานและแก้วที่ฉันหยิบออกมาจากเครื่องกลับมีฝุ่นจับเป็นคราบ ฉันสงสัยว่าน้ำกระด้างในบริเวณที่ฉันอาศัยอยู่อาจมีปัญหา หรือไม่เครื่องล้างจานก็อาจจะเสีย
ถึงเวลาเกี่ยวแล้ว
ในช่วงปลายฤดูร้อน เราไปเดินเล่นในป่านิวฟอเรสต์ที่อังกฤษ และสนุกกับการเด็ดผลแบล็คเบอร์รี่ในป่า ขณะที่มองดูม้าวิ่งเล่นกันอยู่ใกล้ๆ ระหว่างที่กำลังมีความสุขกับผลไม้รสหวาน ซึ่งคนอื่นปลูกไว้เมื่อหลายปีก่อน พระดำรัสของพระเยซูที่ว่า “เราใช้ท่านทั้งหลายไปเกี่ยวสิ่งที่ท่านมิได้ลงแรงทำ” (ยน.4:38) ก็ผุดขึ้นในความคิด
