เมื่อเพื่อนของฉันดูแลแม่สามีที่ต้องอยู่แต่ในบ้าน เธอถามแม่สามีว่าต้องการอะไรมากที่สุด เธอตอบว่า “อยากมีคนล้างเท้าให้” เพื่อนฉันยอมรับว่า “ฉันเกลียดงานนี้มาก! ฉันไม่พอใจทุกครั้งที่แม่สามีบอกให้ทำ ฉันต้องขอให้พระเจ้าซ่อนความรู้สึกนี้ไว้จากแม่”

แต่วันหนึ่งท่าทีพร่ำบ่นนี้เปลี่ยนไปในชั่วพริบตา เมื่อเธอนำอ่างและผ้าขนหนูมาแล้วคุกเข่าลงที่เท้าของแม่สามี เธอเล่าว่า “ฉันเงยหน้าขึ้นมอง และในตอนนั้นฉันรู้สึกเหมือนฉันกำลังล้างเท้าให้พระเยซู แม่เป็นพระเยซูที่จำแลงมา!” หลังจากนั้น เธอรู้สึกเป็นเกียรติที่ได้ล้างเท้าให้แม่สามี

เมื่อฉันได้ฟังเรื่องที่น่าประทับใจนี้ ฉันนึกถึงเรื่องที่พระเยซูสอนเรื่องยุคสุดท้ายที่เนินเขามะกอกเทศ องค์กษัตริย์ทรงต้อนรับบรรดาโอรสและธิดาเข้าสู่อาณาจักรของพระองค์ โดยตรัสว่าเมื่อพวกเขาไปเยี่ยมผู้เจ็บป่วยหรือเลี้ยงดูผู้ที่หิวกระหาย “ซึ่งท่านได้กระทำแก่คนใดคนหนึ่งในพวกพี่น้องของเรานี้ ถึงแม้จะต่ำต้อยเพียงไรก็เหมือนได้กระทำแก่เราด้วย” (มธ.25:40) เราเองก็ได้ปรนนิบัติพระเยซูเมื่อเราไปเยี่ยมผู้ถูกคุมขังหรือมอบเสื้อผ้าให้แก่ผู้ที่ขัดสน

ในวันนี้ คุณอาจลองทำอย่างเพื่อนของฉัน ผู้ซึ่งตอนนี้มีคำถามทุกครั้งที่เจอผู้คนใหม่ๆ ว่า “คุณคือพระเยซูจำแลงมาหรือเปล่า”