แกะเชือก

องค์กรคริสเตียนแห่งหนึ่งมีพันธกิจส่งเสริมการคืนดีโดยการให้อภัย กิจกรรมอย่างหนึ่งของพวกเขาคือละครสั้น ในละครนั้น ผู้ที่ถูกทำร้ายจะถูกผูกติดโดยหันหลังชนกันกับผู้ที่ทำร้าย ผู้ที่ถูกทำร้ายเท่านั้นที่มีสิทธิ์แกะเชือก ไม่ว่าเธอจะทำอะไร คนคนนี้จะติดไปกับหลังของเธอตลอด หากเธอไม่ให้อภัย ซึ่งก็คือการแกะเชือก เธอจะหนีไปไหนไม่ได้

การให้อภัยผู้ที่มาหาเราด้วยความรู้สึกเสียใจสำหรับสิ่งที่เขาทำลงไป เป็นการเริ่มต้นกระบวนการปลดปล่อยทั้งเราและเขาจากความขมขื่นและความเจ็บปวด ที่ผูกติดอยู่กับตัวเราจากการกระทำผิดของเขา ในปฐมกาล เราพบเรื่องของพี่น้องที่แตกแยกกันนาน 20 ปี หลังจากที่ยาโคบขโมยสิทธิบุตรหัวปีของเอซาวไป พระเจ้าบอกยาโคบให้กลับไปยังบ้านเกิด (ปฐก.31:3) ยาโคบเชื่อฟังแต่ก็กังวล จึงส่งฝูงสัตว์ไปเป็นของกำนัลเอซาว (32:13-15) เมื่อพี่น้องพบกัน ยาโคบเข้าไปกราบเท้าเอซาวด้วยความถ่อมใจถึงเจ็ดครั้ง (33:3) ลองคิดดูว่ายาโคบจะประหลาดใจเพียงใด เมื่อเอซาววิ่งเข้ามาสวมกอดเขา และทั้งสองต่างร้องไห้ที่ได้คืนดีกัน (ข้อ 4) ยาโคบไม่ต้องถูกพันธนาการด้วยบาปที่เขาทำกับพี่ชายอีกต่อไป

คุณรู้สึกเหมือนถูกจองจำอยู่ในคุกของการไม่ให้อภัย หรือผูกติดอยู่กับความโกรธ ความกลัว หรือความละอายหรือไม่ จงรู้เถิดว่าพระเจ้าสามารถปลดปล่อยคุณผ่านทางพระบุตรและพระวิญญาณบริสุทธิ์เมื่อคุณแสวงหาความช่วยเหลือจากพระองค์ พระองค์จะช่วยคุณให้เริ่มต้นกระบวนการแกะเชือกและทำให้คุณเป็นอิสระ

“พระเจ้าช่วยชีวิตผม”

เมื่อแอรอน (ชื่อสมมติ) อายุ 15 ปี เขาเริ่มอธิษฐานต่อซาตาน “ผมรู้สึกว่าเขากับผมเป็นหุ้นส่วนกัน” แอรอนเริ่มโกหก ขโมย อีกทั้งหลอกครอบครัวและเพื่อน เขาฝันร้าย “ผมตื่นขึ้นมาในเช้าวันหนึ่งและเห็นมารที่ปลายเตียง มันบอกว่าผมจะสอบผ่านแล้วก็จะตาย” แต่เมื่อเขาสอบเสร็จ เขาก็ยังมีชีวิตอยู่แอรอนบอกว่า “ผมรู้ชัดเจนแล้วว่ามันเป็นจอมโกหก”

เมื่อผ่านหุบเขาเงามัจจุราช

แฮ วู (นามสมมุติ) ถูกขังในค่ายแรงงานที่เกาหลีเหนือเพราะเธอข้ามชายแดนเข้าไปในประเทศจีน เธอเล่าถึงความทรมานทั้งกลางวันและกลางคืนจากผู้คุมที่โหดเหี้ยม งานหนักแสนสาหัส และการนอนไม่เต็มอิ่มบนพื้นที่เย็นเหมือนน้ำแข็งซึ่งมีทั้งหนูและหมัด แต่พระเจ้าช่วยเธอทุกวันและบอกให้เธอรู้ว่าจะเป็นเพื่อนและแบ่งปันความเชื่อกับนักโทษคนใดได้บ้าง

วูได้รับการปล่อยตัวและอาศัยอยู่ที่เกาหลีใต้ เมื่อนึกถึงช่วงที่ถูกกักขัง เธอบอกว่าสดุดี 23 ได้สรุปประสบการณ์ครั้งนั้น แม้จะถูกขังอยู่ในหุบเขาที่ดำมืด พระเยซูทรงเป็นผู้เลี้ยงและประทานสันติสุขให้ “แม้จะรู้สึกราวกับอยู่ในหุบเขาเงามัจจุราชจริงๆ แต่ฉันกลับไม่กลัวอันตรายใดๆ เพราะพระเจ้าปลอบโยนฉันทุกวัน” เธอได้สัมผัสกับความดีและความรักของพระเจ้าเมื่อทรงยืนยันว่าเธอเป็นลูกสาวที่พระองค์รัก “ฉันอยู่ในที่ที่น่ากลัว แต่ฉันรู้ว่า...ฉันจะได้สัมผัสกับความดีและความรักของพระเจ้า” และเธอรู้ว่าจะได้อยู่จำเพาะพระพักตร์ของพระเจ้าตลอดไป

เรื่องของวูหนุนใจเรา เพราะแม้ในสถานการณ์ที่เลวร้าย เธอยังสัมผัสได้ว่าพระเจ้าทรงรักและทรงนำเธอ ทรงเสริมกำลังและขจัดความกลัว ถ้าเราติดตามพระเยซู พระองค์จะค่อยๆ นำเราผ่านพ้นช่วงเวลาที่ยากลำบาก เราไม่จำเป็นต้องกลัวเพราะ “[เรา]จะอยู่ในพระนิเวศของพระเจ้าสืบไปเป็นนิตย์” (23:6)

มีเมฆมาบดบัง

ปรากฏการณ์ซุปเปอร์มูนในเดือนพฤศจิกายน 2016 ดวงจันทร์โคจรมาใกล้โลกมากที่สุดในรอบ 60 กว่าปี จนเราเห็นดวงจันทร์ใหญ่และสว่างกว่าช่วงเวลาอื่น แต่ที่ที่ฉันอยู่ฟ้าหม่น เห็นได้ไม่ชัดเจน แม้ฉันจะได้เห็นรูปปรากฏการณ์มหัศจรรย์นี้จากเพื่อนในที่อื่นๆ แต่เมื่อฉันมองขึ้นไปบนฟ้า ฉันต้องเชื่อว่าซุปเปอร์มูนเกิดขึ้นที่ด้านหลังของเมฆ

ต้อนรับคนแปลกหน้า

ตอนที่เพื่อนๆ ของฉันอาศัยอยู่ที่มอลโดวา ซึ่งเป็นประเทศหนึ่งที่จนที่สุดในยุโรป พวกเขาปลื้มใจในการต้อนรับของคนที่นั่นโดยเฉพาะคริสเตียน ครั้งหนึ่งพวกเขานำเสื้อผ้าและของจำเป็นไปโบสถ์เพื่อให้สามีภรรยาซึ่งฐานะยากจน แต่รับเลี้ยงเด็กหลายคนเป็นลูก สามีภรรยาคู่นั้นปฏิบัติต่อเพื่อนของฉันราวกับเป็นแขกสำคัญ ทั้งเสิร์ฟชาและอาหารทั้งที่พวกเขาพยายามปฏิเสธ พวกเขาได้ทั้งผลไม้และพืชผักกลับบ้าน และรู้สึกตื้นตันใจกับการต้อนรับนี้

เครื่องบูชาที่มีชีวิต

น้องสาวของปู่ทำงานที่น่าตื่นเต้นในวงการโฆษณาและต้องเดินทางระหว่างชิคาโกกับนิวยอร์ค แต่ท่านเลือกที่จะลาออกจากงานเพราะความรักที่มีต่อพ่อแม่ของท่าน ซึ่งอาศัยอยู่ในมินเนโซต้าและจำเป็นต้องมีคนดูแล พี่ชายสองคนของท่านเสียชีวิตตั้งแต่อายุยังน้อย และท่านเป็นลูกคนเดียวที่เหลืออยู่ สำหรับท่านแล้ว การได้ปรนนิบัติพ่อและแม่คือการสำแดงความเชื่อ