พระเจ้าผู้อยู่เหนือ...ตะปู

ผมเห็นแสงสะท้อนจากล้อตอนจะขึ้นรถ มีตะปูที่ปักอยู่ด้านข้างล้อหลัง ผมฟังดูเพื่อหาเสียงลมรั่ว ขอบคุณพระเจ้าที่ตะปูอุดรูไว้ อย่างน้อยก็ครู่หนึ่ง ผมสงสัยว่าตะปูปักอยู่ตั้งแต่เมื่อไร กี่วัน กี่สัปดาห์ นานเท่าไหร่แล้วที่ผมได้รับการปกป้องจากอันตรายที่ผมไม่รู้ว่ามีอยู่

พระบิดา พระองค์อยู่ที่ไหน

"พ่อ พ่ออยู่ไหน” ผมกำลังขับรถเข้าบ้านตอนที่ลูกสาวโทรมาหาผมด้วยน้ำเสียงตื่นตระหนก ผมต้องถึงบ้านตอนหกโมงเย็นเพื่อพาลูกไปซ้อมละครและผมก็ตรงเวลา แต่เสียงของลูกสาวบอกว่าลูกไม่ไว้ใจผม ผมตอบเธอว่า “พ่ออยู่นี่ ทำไมไม่เชื่อใจกันเลย”

สู้ต่อไป

พ่อตาของผมเพิ่งเข้าสู่วัย 78 ปี เมื่อครอบครัวของเรามาพบกันเพื่อให้เกียรติแก่ท่าน มีคนถามว่า “อะไรคือสิ่งสำคัญที่สุดที่ท่านเรียนรู้ในชีวิตนี้” ท่านตอบว่า “สู้ต่อไป”

เมื่อรู้ว่าใครชนะ

หัวหน้าของผมเป็นแฟนตัวยงของทีมบาสเก็ตบอลมหาวิทยาลัยที่ชนะเลิศการแข่งขันระดับประเทศในปีนี้ เพื่อนร่วมงานจึงส่งข้อความไปแสดงความยินดีกับเขา แต่หัวหน้าของผมยังไม่มีโอกาสได้ดูการแข่งขันรอบสุดท้ายนั้นเลย เขาบอกว่าเขาโมโหที่รู้ผลการแข่งขันเสียก่อน แต่ก็ยอมรับว่าอย่างน้อยเขาก็ไม่ต้องกังวลตอนที่ผลการแข่งขันสูสี เขารู้ว่าใครชนะ

สุนัขบุลล์ด็อกกับหัวรดน้ำในสวน

เกือบทุกเช้าตอนหน้าร้อน ที่สวนหลังบ้านเรามีเหตุการณ์น่าชมระหว่างหัวรดน้ำในสวนกับสุนัขบุลล์ด็อก หัวรดน้ำเริ่มทำงานราว 6.30 นาฬิกาสักพักเจ้าฟีฟี่ (ชื่อที่ครอบครัวเราเรียกมัน) สุนัขบุลล์ด็อกก็ตามมา

ไม่หนีอีกแล้ว

วันที่ 18 กรกฎาคม 1983 เรืออากาศเอกคนหนึ่งของกองทัพอากาศสหรัฐหายตัวไปจากแอลบูเคอร์คี รัฐนิวเม็กซิโกอย่างไร้ร่องรอย 35 ปีต่อมา ทางการพบตัวเขาที่รัฐแคลิฟอร์เนีย นิวยอร์กไทมส์ รายงานว่า “เขารู้สึกท้อแท้กับงาน” จึงหนีไปเสียเฉยๆ

เขาต้องหนีถึง 35 ปี ใช้เวลาครึ่งชีวิตในความหวาดระแวง ความวิตกกังวลและหวาดระแวงคงติดตามชายคนนี้ไปทุกที่

ผมยอมรับว่าผมพอจะรู้เรื่องการ “หนี” ซึ่งทางกายภาพในชีวิตผมไม่เคยต้องหนีจากสิ่งใดอย่างกะทันหันในชีวิต แต่หลายครั้งผมรู้ว่าพระเจ้าอยากให้ผมทำบางอย่าง ต้องเผชิญหรือสารภาพบางอย่าง แล้วผมไม่อยากทำผมจึงหนีในแบบของผม

ผู้เผยพระวจนะโยนาห์มีชื่อเสียงไม่ดี เพราะท่านหนีจากงานที่พระเจ้าทรงใช้ให้ไปเทศนาที่เมืองนีนะเวห์ (ยนา.1:1-3) แต่ท่านหนีพระเจ้าไม่พ้นอย่างแน่นอน คุณคงได้รู้แล้วว่าเกิดอะไรขึ้น (ข้อ 4,17) เรื่องพายุ ปลา ถูกปลากลืน และการได้ใคร่ครวญอยู่ในท้องสัตว์มหึมาซึ่งทำให้ท่านหันมาเผชิญสิ่งที่ได้ทำและร้องขอให้พระเจ้าช่วย (2:2)

โยนาห์ ไม่ใช่ผู้เผยพระวจนะที่สมบูรณ์แบบ แต่เรื่องราวที่น่าจดจำของท่านหนุนใจผม เพราะแม้ท่านจะดื้อรั้น แต่พระเจ้าก็ไม่ละทิ้งท่าน ยังทรงตอบคำอธิษฐานที่สิ้นหวังและทรงพระคุณฟื้นฟูผู้รับใช้ ผู้ไม่เต็มใจทำงานของพระองค์ (ข้อ 2) ดังที่พระองค์ทรงกระทำต่อเรา