พ่อตาของผมเพิ่งเข้าสู่วัย 78 ปี เมื่อครอบครัวของเรามาพบกันเพื่อให้เกียรติแก่ท่าน มีคนถามว่า “อะไรคือสิ่งสำคัญที่สุดที่ท่านเรียนรู้ในชีวิตนี้” ท่านตอบว่า “สู้ต่อไป”

สู้ต่อไป เราอาจหลงคิดว่าเป็นเพียงคำพูดง่ายๆ แต่พ่อตาของผมไม่ได้หมายถึงการมองโลกในแง่บวกอย่างไร้เหตุผลหรือการคิดในแง่ดี ท่านอดทนต่อความลำบากมากมายจนอายุเกือบ 80 ปี ความตั้งใจที่จะก้าวต่อไปของท่านไม่ได้อยู่บนความหวังเลือนลางว่าสิ่งต่างๆ จะดีขึ้น แต่อยู่บนพระราชกิจที่พระคริสต์กระทำในชีวิตท่าน

“สู้ต่อไป” ซึ่งพระคัมภีร์เรียกว่าความอุตสาหะ ไม่ได้เกิดจากการมีเพียงพลังใจ แต่เราบากบั่นเพราะพระเจ้าทรงย้ำสัญญาว่าพระองค์ทรงอยู่กับเรา ประทานกำลังแก่เรา และทำให้เป้าหมายของพระองค์ในชีวิตของเราสำเร็จ พระองค์ตรัสเช่นนี้กับอิสราเอลผ่านอิสยาห์ว่า “อย่ากลัวเลย เพราะเราอยู่กับเจ้า อย่าขยาด เพราะเราเป็นพระเจ้าของเจ้า เราจะหนุนกำลังเจ้า เออ เราจะช่วยเจ้า เออ เราจะชูเจ้าด้วยมือขวาอันมีชัยของเรา” (อสย.41:10)

การ “สู้ต่อไป” ต้องอาศัยอะไรบ้าง ตามพระธรรมอิสยาห์ รากฐานของความหวังคือพระลักษณะของพระเจ้า การได้รู้จักความดีของพระเจ้าปลดปล่อยเราจากความกลัว เพื่อเราจะยึดมั่นในพระบิดาและพระสัญญาของพระองค์ ที่จะทรงจัดเตรียมสิ่งจำเป็นแก่เราในแต่ละวัน ทั้งกำลัง ความช่วยเหลือ การปลอบโยน ฤทธิ์อำนาจ และการสถิตค้ำชูที่มาจากพระองค์