เราอยู่กับเจ้า
เมื่อผมรับใช้ในฐานะเจ้าหน้าที่ฝึกงานกับวารสารคริสเตียน ผมเขียนเรื่องของคนหนึ่งซึ่งกลับใจเป็นคริสเตียน เขาเปลี่ยนแปลงอย่างน่าทึ่ง เขาบอกลาชีวิตเก่าและดำเนินชีวิตใหม่ในพระเยซู เมื่อวารสารวางแผงได้ไม่กี่วัน มีคนไม่เปิดเผยชื่อโทรมาขู่ว่า “ระวังให้ดี ดาร์มานี เราดูคุณอยู่ ชีวิตคุณอยู่ในอันตรายในประเทศนี้ ถ้าคุณเขียนเรื่องทำนองนี้”
ตายเพื่อผู้อื่น
ผมชอบนก ด้วยเหตุนี้ผมจึงซื้อนกใส่กรงมาหกตัวและถือกลับบ้านไปให้อลิซลูกสาวผมที่คอยเลี้ยงดูพวกมันทุกวัน ต่อมานกตัวหนึ่งป่วยและตาย เราสงสัยว่านกจะอยู่ได้ดีกว่านี้ไหมถ้าไม่ถูกจับใส่กรง เราจึงปล่อยอีกห้าตัวที่เหลือและมองดูมันบินไปด้วยความยินดี
ยาดี
ความประมาท อารมณ์ฉุนเฉียวและการใช้คำหยาบของคนขับรถแท็กซี่และคนขับรถเมล์บางคน ทำให้เกิดการวิวาทบนท้องถนนเป็นประจำในเมืองอักกรา ประเทศกานาที่เราอยู่ แต่ผมได้เห็นเหตุการณ์ที่ต่างออกไป รถแท็กซี่ที่ขับโดยประมาทเกือบชนเข้ากับรถเมล์คันหนึ่ง ผมคาดว่าคนขับรถเมล์คงจะโมโหและตะโกนใส่อีกฝ่าย แต่เปล่าเลย คนขับรถเมล์ผ่อนคลายใบหน้าบึ้งตึงลงและยิ้มกว้างให้กับคนขับรถแท็กซี่ที่มีสีหน้ารู้สึกผิด รอยยิ้มก่อให้เกิดการอัศจรรย์ คนขับแท็กซี่ยกมือขอโทษ ยิ้มตอบและขับออกไป ความตึงเครียดก็จางลง
ส่งต่อ
ผมชอบดูการแข่งขันวิ่งผลัด ความแข็งแกร่ง ความเร็ว ทักษะและความทรหดของนักกีฬาทำให้ผมทึ่ง แต่จังหวะหนึ่งซึ่งสำคัญยิ่งในการแข่ง ที่ทำให้ผมสนใจและตื่นเต้นมาก คือขณะส่งไม้ให้นักกีฬาคนถัดไป ถ้าช้าหรือพลาดไปนิดเดียวอาจทำให้พ่ายแพ้การแข่งขันได้
ทำตามที่บอก
zมต้องการทำแท้งค์เก็บน้ำแบบฝังดินและรู้ว่าอยากให้มีรูปร่างอย่างไร ผมจึงอธิบายกับช่างอย่างละเอียด เมื่อผมเข้าไปดูงานในวันต่อมา ผมหงุดหงิดมากที่เห็นว่าช่างไม่ได้ทำตามที่ผมบอก เขาเปลี่ยนแผน ผลลัพธ์จึงเป็นเช่นนั้น คำแก้ตัวของเขายิ่งทำให้ผมไม่พอใจ เพราะเขาไม่ทำตามคำสั่งของผม
ชีวิตที่น่านับถือ
ขณะกล่าวสุนทรพจน์ที่เผยแพร่อย่างกว้างขวาง ผู้นำที่น่านับถือและรัฐบุรุษผู้นี้ได้ดึงดูดความสนใจของคนในชาติด้วยการประกาศว่า สมาชิกรัฐสภาผู้ทรงเกียรติส่วนใหญ่ในประเทศนี้เป็นคนไม่น่านับถือ มีวิถีชีวิตที่ฉ้อราษฎร์บังหลวง วางท่าโอ้อวด ใช้ภาษาน่ารังเกียจและมีข้อเสียอื่นๆ เขาประณามบรรดาสมาชิกรัฐสภาและเตือนให้พวกเขาเปลี่ยนแปลง ซึ่งก็เป็นไปตามที่คาด คือ ความเห็นของเขาทำให้คนเหล่านั้นไม่พอใจและวิจารณ์ตอบโต้
พระบิดาทรงทราบ
ผมอายุแค่สี่ขวบตอนที่ปูเสื่อนอนบนพื้นกับพ่อในคืนฤดูร้อน (แม่ผมเพิ่งคลอดน้อง แม่จึงมีห้องของตัวเอง) ในตอนเหนือของประเทศกานาอากาศแห้ง ความร้อนและเหงื่อที่ท่วมตัวทำให้ผมหิวน้ำมากจนผมเขย่าปลุกพ่อให้ตื่น กลางดึกคืนที่แห้งแล้งคืนนั้น พ่อลุกขึ้นเทน้ำให้ผมดื่มดับกระหาย ตลอดชีวิตของผม พ่อเป็นตัวอย่างของพ่อที่ห่วงใย พ่อให้สิ่งที่จำเป็นกับผม
ร่วมร้องทูล
กลุ่มสตรีในประเทศผมมีการรวมตัวอธิษฐานเผื่อประเทศกาน่าและประเทศต่างๆในอัฟริกาทุกเดือน เมื่อถามว่าทำไมพวกเขาจึงอธิษฐานอย่างไม่ลดละ กิฟตี้ แดดซี่ผู้นำกลุ่มกล่าวว่า “มองไปรอบๆสิ ฟังและดูข่าวประเทศต่างๆ กำลังเจ็บปวด ทั้งสงคราม ทุกข์ภัย โรคภัยและความรุนแรงแทบจะบดบังความรักและพระพรที่พระเจ้าทรงมีต่อมนุษยชาติ เราเชื่อว่าพระเจ้าทรงเข้าแทรกแซงกิจการของประเทศต่างๆ เราจึงสรรเสริญสำหรับพระพรและร้องทูลขอให้พระองค์ทรงแทรกแซง
ไม่ถูกลืม
ในงานวันเกิดอายุ 50 ปีของแม่ที่มีคนมาร่วมนับร้อย คูคัวลูกสาวคนโตเล่าให้ฟังว่าแม่ของเธอทำอะไรเพื่อเธอบ้าง คูคัวจำได้ว่าเป็นช่วงที่ยากลำบากและในบ้านแทบไม่มีเงิน แต่แม่ซึ่งเลี้ยงดูพวกเธอตามลำพังได้สละความสบายส่วนตัว ขายเครื่องประดับมีค่าและของอื่นๆ เพื่อส่งคูคัวเรียนจนจบมัธยม คูคัวเล่าทั้งน้ำตาว่า แม้จะลำบากแค่ไหน แม่ก็ไม่เคยทอดทิ้งเธอกับน้องๆ เลย
