พระเจ้าเป็นอย่างไร
สามีฉลองวันพิเศษด้วยการพาฉันไปหอศิลป์และให้ฉันเลือกภาพเป็นของขวัญ ฉันเลือกภาพเล็กๆ ของลำธารที่ไหลผ่านป่า ขนาดของลำธารแทบจะเต็มกรอบจนไม่มีที่สำหรับท้องฟ้า แต่เงาในลำธารสะท้อนให้เห็นตำแหน่งของดวงอาทิตย์ ยอดไม้และบรรยากาศสลัวๆ ทางเดียวที่จะ “เห็น” ท้องฟ้าได้คือเราต้องมองที่ผิวน้ำ
ใครหนอ?
ลองจินตนาการว่าคุณกำลังเบียดเสียดผู้คนที่มุงดูเหตุการณ์บนทางเดินฝุ่นดิน ผู้หญิงที่ยืนอยู่ข้างหลังคุณเขย่งเท้าเพื่อมองให้เห็นว่าใครกำลังมา คุณเห็นชายคนหนึ่งกำลังขี่ลามาแต่ไกล เมื่อเขาเข้ามาใกล้ ประชาชนก็พากันปูเสื้อลงบนถนน แล้วคุณก็ได้ยินเสียงกิ่งไม้หักอยู่ข้างหลัง ชายคนหนึ่งกำลังตัดกิ่งอินทผลัมและผู้คนก็วางกิ่งเหล่านั้นปูให้ลาเดิน
อิทธิพลที่มองไม่เห็น
เมื่อฉันไปเยี่ยมชมหอศิลป์แห่งชาติในวอชิงตัน ดี.ซี. ฉันเห็นผลงานชิ้นเอกที่ชื่อ “ลม” ภาพวาดชิ้นนี้เป็นภาพของพายุที่พัดผ่านบริเวณป่าต้นไม้ที่สูงชะลูดเอียงลู่ไปทางซ้าย พุ่มไม้ก็เอนไปทิศทางเดียวกัน
ผู้เดียวที่เข้าใจ
จอห์น เบเบลอร์เป็นอนุศาสกของหน่วยตำรวจและดับเพลิงในเท็กซัส ระหว่างพักสะบาโต 22 สัปดาห์ เขาไปเข้ารับการฝึกที่โรงเรียนนายร้อยเพื่อจะได้เข้าใจสถานการณ์ที่เจ้าหน้าที่ผู้บังคับใช้กฏหมายต้องเผชิญได้ดียิ่งขึ้น การใช้เวลากับนักเรียนตำรวจและเรียนรู้ความท้าทายอันหนักหน่วงของงานอาชีพ ทำให้เบเบลอร์ถ่อมใจและเห็นใจ เขาหวังว่าจะให้คำปรึกษาอย่างมีประสิทธิผลมากขึ้นกับตำรวจที่เจอความเครียด ความเหนื่อยล้าและการสูญเสีย
อยู่กับสิงโต
เมื่อฉันไปเที่ยวพิพิธภัณฑ์ในชิคาโก ฉันได้เห็นสิงโตยุรยาตรแห่งบาบิโลนของจริง เป็นจิตรกรรมฝาผนังขนาดใหญ่รูปสิงโตมีปีกท่าทางดุร้าย อันเป็นสัญลักษณ์ของอิชทาร์เทพีแห่งความรักและสงครามของบาบิโลน สิงโตนี้เป็นตัวอย่างของงานศิลปะคล้ายกัน 120 ชิ้นที่เรียงรายอยู่ตามทางเดินในกรุงบาบิโลน ในช่วง 604-562 ปีก่อนคริสตกาล
คำถามถามพระเจ้า
คุณจะทำอย่างไรถ้าพระเจ้ามาบอกคุณขณะที่คุณทำงานอยู่ เช่นที่เกิดขึ้นกับกิเดโอนชาวอิสราเอล “ทูตของพระเจ้าปรากฏแก่กิเดโอนพูดกับเขาว่า ‘เจ้าบุรุษผู้กล้าหาญเอ๋ย พระเจ้าทรงสถิตกับเจ้า’ กิเดโอนน่าจะนิ่งฟัง แต่เขากลับตอบว่า “ถ้าพระเจ้าทรงสถิตกับพวกเราแล้ว ไฉนเหตุเหล่านี้จึงเกิดขึ้นแก่เราเล่า” (วนฉ.6:12-13) เขาอยากรู้ว่าทำไมจึงดูเหมือนพระเจ้าละทิ้งประชากรของพระองค์
แทนที่จะโกรธ
เช้าวันหนึ่งในเมืองเพิร์ธ ประเทศออสเตรเลีย ฟิออน มัลฮอลแลนด์พบว่ารถของเขาหายไป เขาจึงรู้ตัวว่าจอดในที่ห้ามจอดและรถถูกลากไป หลังจากประเมินสถานการณ์ว่าต้องจ่าย ทั้งค่าลากรถและค่าปรับเกือบสองหมื่นบาท มัลฮอลแลนด์หัวเสีย แต่เขาตัดสินใจจะไม่โมโหใส่คนที่เขาต้องไปติดต่อเพื่อรับรถคืน แทนที่จะระบายความโกรธ เขากลับเขียนกลอนตลกๆ เกี่ยวกับเหตุการณ์นี้และอ่านให้คนงานอู่รถลากฟัง คนงานชอบมาก และการเผชิญหน้าอันฉุนเฉียวก็ไม่เกิดขึ้น
เปียโนหด
ลูกชายของฉันแสดงเปียโนสามปีติดต่อกัน ปีสุดท้ายที่แสดง ฉันมองดูเขาก้าวขึ้นบันไดและวางโน้ตเพลงลง เขาเล่นไปสองเพลงและกลับมานั่งข้างฉันพร้อมกระซิบว่า “แม่ เปียโนปีนี้มันตัวเล็กลง” ฉันบอกว่า “ไม่นะ ตัวเดียวกับที่ลูกเล่นปีที่แล้ว ลูกตัวใหญ่ขึ้น! ลูกโตขึ้น”
ระลึกถึงกางเขน
ในคริสตจักรที่ฉันไปร่วมนมัสการมีไม้กางเขนตั้งอยู่ตรงกลางหน้าที่ประชุม เป็นเครื่องหมายแทนไม้กางเขนที่พระเยซูทรงถูกตรึงตาย ที่ที่ความบาปของเรามาบรรจบกับความบริสุทธิ์ของพระองค์ ที่นั่น พระเจ้าทรงยอมให้พระบุตรผู้ทรงดีพร้อมสิ้นพระชนม์เพื่อความบาปที่เราทำ พูด หรือคิด บนกางเขนพระเยซูทรงเสร็จพระราชกิจที่จำเป็นเพื่อช่วยเราจากความตายที่เราสมควรได้รับ (โรม 6:23)
