ลองจินตนาการว่าคุณกำลังเบียดเสียดผู้คนที่มุงดูเหตุการณ์บนทางเดินฝุ่นดิน ผู้หญิงที่ยืนอยู่ข้างหลังคุณเขย่งเท้าเพื่อมองให้เห็นว่าใครกำลังมา คุณเห็นชายคนหนึ่งกำลังขี่ลามาแต่ไกล เมื่อเขาเข้ามาใกล้ ประชาชนก็พากันปูเสื้อลงบนถนน แล้วคุณก็ได้ยินเสียงกิ่งไม้หักอยู่ข้างหลัง ชายคนหนึ่งกำลังตัดกิ่งอินทผลัมและผู้คนก็วางกิ่งเหล่านั้นปูให้ลาเดิน

บรรดาผู้ติดตามพระเยซูพากันยกย่องให้เกียรติพระเยซูอย่างกระตือรือร้นขณะที่พระองค์เสด็จเข้ากรุงเยรูซาเล็ม ไม่กี่วันก่อนจะทรงถูกตรึงกางเขน ฝูงชนต่างเปรมปรีดิ์และสรรเสริญพระเจ้า เพราะ “บรรดามหกิจซึ่งเขาได้เห็นนั้น” (ลก.19:37) คนที่ศรัทธาในพระเยซูอย่างแรงกล้ามาห้อมล้อมพระองค์และร้องว่า “ขอให้พระมหากษัตริย์ ผู้ที่เสด็จมาในพระนามขององค์พระผู้เป็นเจ้าทรงพระเจริญ” (ข้อ 38) การแสดงออกของพวกสาวกเมื่อพระเยซูเสด็จเข้ากรุงเยรูซาเล็มส่งผลให้ “ประชาชนทั่วทั้งกรุงก็พากันแตกตื่นถามว่า ‘ใครหนอ’ ” (มธ.21:10)

ทุกวันนี้ ผู้คนยังคงสนใจใคร่รู้เรื่องของพระเยซู แม้เราไม่อาจปูใบไม้ต้อนรับพระองค์หรือร้องสรรเสริญต่อพระพักตร์พระองค์ แต่เรายังคงถวายเกียรติพระองค์ได้ พูดถึงบรรดามหกิจของพระองค์ ช่วยเหลือผู้ที่ขัดสน อดทนต่อคำดูหมิ่น และรักซึ่งกันและกันได้ เราต้องพร้อมที่จะตอบคำถามที่ว่า “พระเยซูเป็นใคร?” ให้กับคนที่มุงดูอยู่