เชิญทุกคนขึ้นรถ
วันหนึ่งฉันไปส่งสามีที่สถานีรถไฟ และได้เห็นเจ้าหน้าที่รถไฟกำลังดูว่ายังเหลือใครอีกที่ยังไม่มาขึ้นรถ ผู้หญิงผมเปียกคนหนึ่งพรวดพราดมาจากลานจอดขึ้นรถไฟ จากนั้นมีชายใส่สูทสีเข้มสาวเท้าเข้าชานชาลาแล้วขึ้นไปบนรถ เจ้าหน้าที่คอยอย่างอดทนขณะที่คนมาช้าอีกหลายคนวิ่งมาขึ้นรถในนาทีสุดท้าย
โลกของพระเจ้า
ฉันรู้ว่าลูกชายของฉันต้องดีใจที่ได้แผนที่โลกเป็นของขวัญวันเกิดแน่ ฉันไปหาซื้อ และได้พบแผนที่ทวีปต่างๆ สีสันสวยงาม พร้อมรูปภาพประกอบอยู่บนทุกภูมิภาค รูปผีเสื้อปีกนกอยู่เหนือปากัวนิวกีนี รูปเทือกเขาทอดยาวผ่านชิลี รูปเพชรประดับอยู่เหนือแอฟริกาใต้ ฉันดีใจมาก แต่ฉันติดใจกับชื่อที่เขียนอยู่ใต้แผนที่ว่า โลกของเรา
อธิษฐานก่อน
เมื่อฉันและสามีต้องดูแลลูกชายให้ฝึกซ้อมเปียโน เราเริ่มโดยการทูลขอความช่วยเหลือจากพระเจ้า เราอธิษฐานก่อนเพราะทั้งฉันและสามีไม่มีใครที่เล่นเปียโนเป็น แล้วเราทั้งสามคนก็ค่อยๆ เข้าใจสิ่งที่เราไม่เคยรู้เกี่ยวกับดนตรี เช่นความหมายของ “ซตัคคาโต” และ “เลกาโต” และเมื่อใดที่ต้องดีดคีย์สีดำ
จงมาหาเรา
ชาร์ล็อต เอลเลียต ประพันธ์บทเพลงนมัสการ “ใจชั่วเท่าใด” ขึ้นในปี 1834 เธอเจ็บป่วยอยู่หลายปี และแม้ว่าเธออยากจะระดมทุนเพื่อช่วยเหลือโรงเรียนสำหรับเด็กหญิง แต่เธอป่วยมาก เธอรู้สึกว่าตนเองไร้ค่า และภาวะซึมเศร้านี้ทำให้เธอเริ่มสงสัยในความเชื่อที่มีต่อพระคริสต์ เธอเขียนเพลง “ใจชั่วเท่าใด” เพื่อตอบสนองต่อความสงสัยของตน ปมเหตุแห่งความซึมเศร้าของเธอ อาจเห็นได้ชัดเจนที่สุดในเนื้อเพลงที่กล่าวว่า
ของขวัญแห่งความหวัง
เมื่อพายุไต้ฝุ่นกำลังสูง พัดถล่มเมืองทาโคลบานในฟิลิปปินส์ ในปี 2013 มีผู้เสียชีวิตราว 10,000 คน คนจำนวนมากไร้ที่อยู่ ไม่มีงานทำ และขาดแคลนสิ่งจำเป็น สามเดือนต่อมา ขณะที่เมืองนั้นยังคงต่อสู้ดิ้นรนเพื่อฟื้นฟูจากสภาพความเสียหาย มีทารกคนหนึ่งเกิดที่ข้างถนนใกล้กับทาโคลบาล ท่ามกลางสายฝนกระหน่ำและลมแรง แม้สภาพอากาศจะทำให้หวนคิดถึงความทรงจำอันเจ็บปวด แต่ผู้คนต่างช่วยกันตามหมอและส่งแม่และทารกไปคลินิก ทารกรอดตาย เติบโต และเป็นสัญลักษณ์ของความหวังท่ามกลางสถานการณ์สูญเสีย
คนกลาง
ลองจินตนาการว่าคุณยืนอยู่ที่เชิงเขา ทุกคนในชุมชนยืนชิดติดกัน เกิดฟ้าร้องฟ้าแลบ คุณได้ยินเสียงแตรดังแสบแก้วหู ท่ามกลางเปลวเพลิง พระเจ้าเสด็จลงมาบนยอดเขาที่ปกคลุมไปด้วยควัน ภูเขาทั้งลูกเริ่มสั่น คุณก็เช่นกัน (อพยพ 19:16-20)
โลกที่มองไม่เห็น
คุณรู้หรือไม่ว่าจุลินทรีย์ในมือข้างเดียวของคุณ มีจำนวนมากกว่าประชากรในโลกรวมกัน หรือเราสามารถบรรจุจุลินทรีย์นับล้านๆ ตัวลงในรูเข็มได้ สิ่งมีชีวิตเซลล์เดียวนี้ มีขนาดเล็กเกินกว่าจะมองเห็นด้วยตาเปล่า แต่กลับอาศัยอยู่ในอากาศ ดิน น้ำ และแม้แต่ในร่างกายของเรา เรามีปฏิสัมพันธ์กับมันตลอดเวลา แม้เราไม่อาจรับรู้โลกของมันได้ด้วยประสาทสัมผัสก็ตาม
เพื่อสุขภาพ
นักวิจัยที่มีชื่อเสียงของศูนย์การแพทย์มหาวิทยาลัยดยุคกล่าวว่า “หากความรู้สึกขอบคุณเปรียบเสมือนยา มันคงเป็นเวชภัณฑ์ที่ขายดีที่สุดในโลก [มีประโยชน์ด้านสุขภาพ] ต่อระบบอวัยวะหลักทุกส่วน”
การระเบิดอันแสนวิเศษ
ในหนังสือ จูบจากเคธี่ (Kisses from Katie) เคธี่ ดาวิส เล่าถึงความสุขที่ได้ย้ายไปอยู่ประเทศยูกันดา และรับเด็กหญิงหลายคนมาเลี้ยงวันหนึ่ง ลูกสาวของเธอถามว่า “แม่คะ ถ้าหนูให้พระเยซูเสด็จเข้ามาในใจ หนูจะระเบิดไหมคะ” ตอนแรกเคธี่ตอบไปว่าไม่ เมื่อพระเยซูเสด็จเข้ามาในใจเรา เป็นเรื่องฝ่ายวิญญาณ
