ทรงตั้งชื่อดาวทุกดวง
บนที่ราบสูงเหนือทะเลทรายอาตากามาในประเทศชิลี มีกล้องโทรทรรศน์วิทยุใหญ่ที่สุดในโลก นักดาราศาสตร์จึงเห็นภาพจักรวาลที่ไม่เคยเห็นมาก่อน ลูอีส แอนเดรส เฮนาโอระบุว่านักวิทยาศาสตร์จากหลายประเทศกำลัง“หาเงื่อนงำเกี่ยวกับต้นกำเนิดจักรวาล จากฝุ่นและก๊าซเย็นจัดที่ทำให้เกิดกาแล็กซี่และดวงดาวไปจนถึงพลังงานจากบิ๊กแบง”
ความภักดีที่แท้จริง
มีประมาณการณ์ว่า คนทั่วโลกสะสมไมล์ของสายการบินไว้ถึง 14 ล้านล้านไมล์ตั้งแต่ต้นทศวรรษที่ 1980 สายการบินต่างๆเริ่มนโยบายสะสมระยะทางการบินหรือสะสมไมล์เป็นครั้งแรก เพื่อดึงดูดลูกค้าให้กลับมาใช้บริการอีก โดยการให้รางวัลแก่ลูกค้าที่ภักดีกับสายการบินไมล์ที่สะสมไว้สามารถแลกเป็นตั๋วฟรี สินค้าหรือบริการต่างๆ ได้ ไม่นานนัก นอกจากผู้คนจะวางแผนการเดินทางโดยคำนึงถึงค่าตั๋วและเวลาแล้ว ยังพิจารณารางวัลที่จะได้ด้วย
ไม่ใช่เสาผูกม้า
คุณอาจเคยได้ยินคำพูดที่ว่า “อดีตคือป้ายบอกทาง ไม่ใช่เสาผูกม้า” คนเรามักยึดติดกับความทรงจำของ “วันวานอันแสนหวาน” แทนที่จะใช้ประสบการณ์เพื่อค้นหาทางที่จะเดินไปข้างหน้า เราทุกคนมีโอกาสตกอยู่ใต้อิทธิพลของการยึดติดกับอดีต เราจึงไม่ยอมก้าวไปไหนมัวแต่ถวิลหาสิ่งที่เคยเกิดขึ้น
สนใจที่กระบวนการ
ในหนังสือของวิลเลียม ซินส์เซอร์ที่ชื่อ การเขียนให้ดี เขากล่าวว่านักเขียนหลายคนประสบปัญหา “ถูกผลของงานกดขี่” พวกเขากังวลกับยอดขาย บทความหรือหนังสือเสียจนมองข้ามการเรียนรู้กระบวนการของวิธีคิด วางแผนและจัดการ ซินส์เซอร์เชื่อว่า ต้นฉบับที่ยุ่งเหยิงไร้แบบแผนมาจากนักเขียนที่ “เอาแต่มองเส้นชัย แต่ไม่เคยคิดว่าจะวิ่งอย่างไร”
ซ่อมแซม
ตลอดหลายศตวรรษที่ผ่านมา ได้มีการพยายามซ่อมแซมงานศิลปะชิ้นเอกที่เสียหายหรือเสื่อมไปตามกาลเวลา แม้ทักษะขั้นสูงนี้จะช่วยรักษาผลงานต้นฉบับของศิลปินไว้ได้หลายชิ้น แต่ก็สร้างความเสียหายให้กับผลงานของศิลปินอัจฉริยะหลายชิ้นเช่นกัน รวมทั้งรูปปั้นกรีกโบราณและภาพวาดของดาวินชีอย่างน้อยสองภาพ
สอนด้วยแบบอย่าง
ขณะรอตรวจตา ผมสะดุดใจกับข้อความที่เห็นในห้องทำงานของจักษุแพทย์ที่ว่า “ร้อยละแปดสิบของสิ่งที่เด็กเรียนรู้ในช่วง 12 ปีแรกเป็นการเรียนรู้ผ่านสิ่งที่มองเห็น” ผมเริ่มนึกถึงสิ่งต่างๆ ที่เด็กรับรู้ผ่านการอ่าน ดูโทรทัศน์ภาพยนตร์ เหตุการณ์ต่างๆ สิ่งแวดล้อม และการสังเกตพฤติกรรมของผู้อื่น โดยเฉพาะคนในครอบครัว ในวันพ่อ เราจึงมักคิดถึงอิทธิพลที่ผู้เป็นพ่อมีต่อลูกอย่างมาก
วันดี-เดย์
ไม่นานมานี้ผมถามแมรี แอน พี่สาวของผมว่าเธอจำวันที่ครอบครัวของเราย้ายเข้ามาอยู่ในบ้านที่เราอยู่กันมานานหลายปีนี้ได้ไหม เธอตอบว่า “ตอนนั้นน้องอายุประมาณ 9 เดือน พี่จำได้ว่าแม่กับพ่อเก็บข้าวของใส่กล่องกันทั้งคืนและฟังวิทยุไปด้วย วันนั้นเป็นวันที่ 6 มิถุนายน1944 ท่านกำลังฟังการถ่ายทอดข่าวการบุกนอร์มังดี”
การชูใจ
เจย์ มัลวานีย์ และพอล เดอ แองเจลิสเขียนไว้ในหนังสือ ถึงมิสซิสเคเนดี้ ว่า ในช่วงหลายสัปดาห์หลังจากที่จอห์น เคเนดี้ ประธานาธิปดีสหรัฐฯถูกลอบสังหาร แจ็คเกอลีนภรรยาม่ายของเขาได้รับจดหมายเกือบหนึ่งล้านฉบับจากคนทั่วโลก บ้างมาจากผู้นำประเทศ คนที่มีชื่อเสียง และเพื่อนสนิท บ้างก็ส่งมาจากคนธรรมดาที่จ่าหน้าถึง “คุณนายเคเนดี้ วอชิงตัน” และ “ท่านผู้หญิงแห่งสหรัฐอเมริกา” ทุกฉบับเขียนมาแสดงความเสียใจ และเห็นใจกับเธอในความสูญเสียครั้งใหญ่นี้
บัญชีความใฝ่ฝัน
เพื่อนคนหนึ่งบอกฉันว่า เมื่อเร็วๆนี้ เขาได้บรรลุผลข้อหนึ่งใน “บัญชีความใฝ่ฝัน” (สิ่งต่างๆที่คุณอยากจะทำก่อนจากโลกนี้ไป) คือการพาน้องสาวไปเที่ยวยุโรป แม้ว่าเขาจะเคยเดินทางไปที่นั่นหลายครั้งแล้ว แต่เธอยังไม่เคยไปเลย สิ่งที่สะดุดใจฉันคือเขามีเป้าหมายที่ไม่เห็นแก่ตัวอยู่ใน “บัญชีความใฝ่ฝัน” ฉันจึงสงสัยว่า มีกี่ข้อในความฝันและเป้าหมายของฉัน ที่ให้ความสำคัญกับผู้อื่น ไม่ใช่ตัวเอง