แกะที่หายไป
ลอร่าต้อนแพะและแกะที่ขอยืมมาขึ้นรถพ่วง เพื่อขนไปโบสถ์สำหรับซ้อมละครคริสตมาส พวกมันเอาหัวขวิดและไล่กันอยู่สักพักก่อนจะสงบลง ลอร่าออกรถไปโบสถ์ แต่ต้องแวะเติมน้ำมันก่อน
เราพึ่งพิงอะไร
"เป็นพิธีที่น่าประทับใจมาก” ซินดี้พูดขณะที่เราเดินออกจากงานศพของเฮเลนเพื่อนของเรา เพื่อนแต่ละคนยกย่องเธอโดยเล่าถึงนิสัยสนุกสนานของเธอ แต่ชีวิตของเฮเลนไม่ได้มีแต่เรื่องตลกและเสียงหัวเราะ หลานชายของเธอพูดถึงความเชื่อในพระเยซูและความห่วงใยที่เธอมีต่อผู้อื่น เธอรับเขามาอยู่ในบ้านตอนที่เขายังเล็กและมีปัญหา บัดนี้เขาอายุยี่สิบกว่าแล้ว เขาพูดถึงป้าเฮเลนว่า “ท่านเป็นเหมือนแม่ของผม ท่านไม่เคยทอดทิ้งเวลาที่ผมมีปัญหา หากไม่มีป้า ผมคงจะเลิกเชื่อพระเจ้าไปแล้ว” เฮเลนมีอิทธิพลต่อชีวิตของหลานชายอย่างยิ่ง เธอพึ่งพิงพระเยซู และต้องการให้หลานเชื่อวางใจพระองค์ด้วย
เกินรับไหว
"พระเจ้าไม่เคยให้เราเผชิญเกินกว่าที่เราจะรับมือไหว” มีคนพูดเช่นนี้กับพ่อที่เพิ่งสูญเสียลูกชายวัย 5 ขวบ ซึ่งเป็นโรคมะเร็ง คำปลอบใจนี้ กลับทำให้เขาเศร้าใจ และสงสัยว่าเหตุใดเขาจึงไม่อาจ “รับมือ” กับการสูญเสียลูกชายได้เลย ความเจ็บปวดรุนแรงเกินจะทน จนไม่อยากแม้แต่หายใจ ความโศกเศร้าท่วมท้น และเขาโหยหาให้พระเจ้าโอบกอดเขาไว้
งดงาม
หลังจากเสร็จงานในต่างแดน เทอร์รี่อยากจะซื้อของขวัญให้ลูกๆ พนักงานในร้านขายของที่สนามบินแนะนำของราคาแพงหลายอย่าง แต่เทอร์รี่บอกว่า “ผมไม่ได้พกเงินมามากขนาดนั้น ผมอยากได้ของที่ไม่แพง” พนักงานพยายามทำให้เทอร์รี่รู้สึกว่าเขาขี้เหนียว แต่เขารู้ว่าลูกๆ จะดีใจไม่ว่าเขาจะซื้ออะไรไปฝาก เพราะเขาให้จากใจที่เต็มด้วยความรัก และเขาคิดถูก ลูกๆ ชอบของที่เขาซื้อไปฝาก
ไม่คาดคิด
ดรูว์เป็นเด็กหนุ่มที่กระตือรือร้น เขานำนมัสการในโบสถ์ใหญ่เป็นครั้งแรก โลอิสซึ่งเป็นสมาชิกเก่าแก่อยากจะให้กำลังใจเขา แต่เธอคิดว่าคงจะหาทางเข้าไปให้ถึงตัวเขาที่ด้านหน้าได้ยาก แต่แล้วเธอก็เห็นช่องทาง และสามารถฝ่าฝูงชนไปได้ โลอิสบอกกับดรูว์ว่า “ฉันประทับใจความร้อนรนในการนมัสการของเธอมาก ขอให้รับใช้พระเจ้าต่อไป”
อย่ากลัวเลย
หัวหน้าครอบครัวมนุษย์ถ้ำในการ์ตูนชื่อ กรั๊ก ครู้ด เชื่อว่าไม่มีที่ไหนปลอดภัย นอกจากถ้ำของเขาเอง ครอบครัวเขานอนรวมกันในเวลากลางคืน เพื่อเขาจะปกป้องได้ เขาคิดว่าลูกสาววัยรุ่นควรเลิกนิสัยชอบผจญภัย เพราะมันอันตราย ภาษิตประจำครอบครัวคือ “อย่าไม่กลัว” หรือพูดง่ายๆว่า “จงกลัวอยู่เสมอ”
สู้กับการเสพติด
เอริคกำลังต่อสู้กับการเสพติด เพื่อนและครอบครัวหนุนใจให้เขาเลิก เขาเห็นด้วยว่าการเลิกจะดีต่อสุขภาพและความสัมพันธ์ของเขากับคนอื่น แต่เขารู้สึกอับจนหนทาง เวลาที่คนอื่นเล่าให้ฟังว่าพวกเขาเลิกนิสัยแย่ๆ ได้ เอริคจะตอบว่า “ผมดีใจกับคุณด้วย แต่ดูเหมือนผมจะไม่มีวันเลิกได้ ถ้าเป็นไปได้ ผมไม่อยากถูกทดลองตั้งแต่แรก ผมอยากให้พระเจ้าทรงเอาความอยากนี้ออกไปเสียเดี๋ยวนี้เลย”
ทวีคูณ
เอมี่ต่อสู้กับโรคมะเร็งมาเป็นเวลา 5 ปี จากนั้นแพทย์บอกกับเธอว่า การรักษาล้มเหลวและเธอจะมีชีวิตอยู่ได้อีกเพียงไม่กี่สัปดาห์ เอมี่ต้องการความเข้าใจ และความมั่นใจในเรื่องนิรันดร์กาล เธอจึงถามศิษยาภิบาลว่า “สวรรค์ จะเป็นอย่างไร”
สวัสดีเสมอไป
หลังจากเคธี่ได้หยุดพักผ่อนหนึ่งสัปดาห์กับลูกสาว และโอลิเวอร์ หลานชายวัย 4 เดือน ก็ถึงเวลากล่าวคำลาจนกว่าจะได้พบกันอีก เธอเขียนถึงฉันเล่าว่า “การได้พบกันอย่างมีความสุขแบบนี้ ทำให้หัวใจของฉันโหยหาแผ่นดินสวรรค์ ที่นั่นเราไม่ต้องพยายามสะสมความทรงจำต่างๆไว้ในใจ ที่นั่นเราไม่ต้องอธิษฐานให้เวลาเดินไปช้าๆ และให้แต่ละวันเนิ่นนาน ที่นั่นคำว่าสวัสดีจะไม่มีวันเปลี่ยนเป็นลาก่อน ที่สวรรค์จะมีแต่การ ‘สวัสดีเสมอไป’ และฉันแทบจะรอไม่ไหว” การมีหลานคนแรกทำให้เธออยากใช้เวลากับโอลิเวอร์ให้มากที่สุดเท่าที่จะทำได้! เธอรู้สึกขอบคุณทุกครั้งที่ได้อยู่กับเขา และที่มีความหวังในแผ่นดินสวรรค์ ซึ่งที่นั่นช่วงเวลาอันแสนสุขจะไม่มีวันสิ้นสุด
