ความเป็นหนึ่งอันงดงาม
การได้เห็นสัตว์ผู้ล่าขนาดใหญ่สามตัวกอดและหยอกเย้ากันเป็นภาพที่แปลกตา แต่นี่คือสิ่งที่เกิดขึ้นทุกวันในศูนย์อนุรักษ์สัตว์เรือโนอาห์ในจอร์เจีย ปี 2001 ศูนย์นี้ได้ช่วยเหลือสิงโต เสือเบงกอลและหมีดำที่ถูกละเลยและทารุณมาหลายเดือน ผู้ช่วยผู้อำนวยการกล่าวว่า “เราจะจับแยกกันก็ได้ แต่พวกมันเหมือนเป็นครอบครัว เราจึงตัดสินใจเลี้ยงไว้ด้วยกัน” แม้จะต่างสายพันธุ์กัน แต่สัตว์ทั้งสามก็ปลอบซึ่งกันและกันระหว่างถูกทารุณและอยู่ด้วยกันอย่างสงบสุข
คำเตือน
คำเตือนเหล่านี้พบได้จากสินค้าอุปโภคบริโภค
ประตูแห่งการนมัสการ
เมื่อคุณไปตามเมืองสำคัญๆ ของโลก คุณจะได้เห็นประตูที่มีชื่อเสียงเช่น ประตูบรันเดนบูร์ก (เบอร์ลิน) ประตูยัฟฟา (เยรูซาเล็ม) และประตูที่ถนนดาวนิ่ง (ลอนดอน) ไม่ว่าประตูจะถูกสร้างขึ้นเพื่อป้องกันหรือใช้ในพิธีการ ต่างก็สื่อถึงความแตกต่างระหว่างการอยู่ด้านนอกกับการอยู่ด้านใน ประตูเหล่านั้น บ้างก็เปิดให้ทุกคนเข้าได้ บ้างก็เปิดให้เฉพาะบางคน
หลงใหลการเปรียบเทียบ
โธมัส เจ. ดีลองซึ่งเป็นศาสตราจารย์ที่คณะบริหารธุรกิจ มหาวิทยาลัยฮาร์วาร์ดได้ตั้งชื่อแนวคิดที่แพร่หลายในหมู่นักศึกษาและเพื่อนร่วมงานของเขาว่า “หลงใหลการเปรียบเทียบ” เขาเขียนว่า “มากกว่าที่เคยเป็นมา...ที่บรรดานักบริหารธุรกิจ นักวิเคราะห์หุ้นวอลสตรีท นักกฎหมาย แพทย์และมืออาชีพด้านต่างๆ ถูกครอบงำให้เปรียบเทียบความสำเร็จของตนเองกับผู้อื่น...การทำเช่นนี้ส่งผลร้ายทั้งต่อตัวบุคคลและต่อองค์กร เมื่อคุณนิยามความสำเร็จตามปัจจัยภายนอกมากกว่าภายใน คุณก็กำลังลดทอนคุณค่าของความพึงพอใจ และการอุทิศตัวของคุณลง”
วางใจผิดที่
ผมชอบดูนกมาตั้งแต่สมัยที่ผมเติบโตขึ้นในหมู่บ้านกลางป่าของประเทศกาน่าที่มีนกอยู่หลากหลายสายพันธุ์ เมื่อไม่นานนี้ผมเพิ่งสังเกตเห็นพฤติกรรมที่น่าสนใจของอีกาในแถบชานเมืองที่ผมอาศัยในปัจจุบัน พวกมันบินไปทางต้นไม้ที่สลัดใบออกเกือบหมดเพื่อเกาะพัก แต่แทนที่จะเลือกเกาะบนกิ่งไม้แข็งแรงพวกมันกลับเกาะบนกิ่งที่แห้ง อ่อนแอ และหักอย่างรวดเร็ว พวกมันกระพือปีกเลี้ยงตัวไว้ไม่ให้ตก และบินไปเกาะบนกิ่งอื่นที่แห้งและหักง่ายเหมือนเดิม เห็นได้ชัดว่ามันไม่มีสัญชาตญาณที่จะเรียนรู้ว่ากิ่งไม้แข็งแรงจะเป็นที่พักที่ปลอดภัยและไว้ใจได้มากกว่า
ห้ามออกห่าง
วันก่อนปิดเทอมครั้งหนึ่ง ผมและภรรยาไปรับลูกสาวที่โรงเรียนซึ่งอยู่ห่างออกไป 100 กิโลเมตร ระหว่างทางกลับบ้าน เราขับอ้อมไปยังชายหาดตากอากาศแถวนั้นเพื่อรับประทานของว่าง เรานั่งมองดูเรือที่อยู่ริมทะเล ปกติแล้วจะมีการทอดสมอเพื่อป้องกันเรือลอยออกจากฝั่ง แต่ผมสังเกตเห็นเรือลำหนึ่งค่อยๆ ลอยห่างจากลำอื่นออกสู่ทะเลอย่างช้าๆ
เล่า!
ในปี 1975 มีเหตุการณ์สำคัญมากเกิดขึ้นกับผม ผมตามหาฟรานซิส เพื่อนที่ผมเล่าเรื่องส่วนตัวหลายอย่างให้ฟังเพื่อจะบอกเล่าถึงเรื่องที่เกิดขึ้นให้เขาฟัง ผมเจอเขาที่ห้องกำลังเตรียมตัวออกไปข้างนอก แต่ผมรั้งเขาไว้ เขามองผมราวกับรู้ว่ามีเรื่องสำคัญจะบอก เขาถามว่า “เกิดอะไรขึ้น” ผมจึงบอกเขาว่า “เมื่อวานผมมอบชีวิตของผมให้พระเยซู!”
เหมือนแกะ
งานหนึ่งที่ผมต้องช่วยทำทุกวันขณะอาศัยอยู่กับคุณปู่ทางตอนเหนือของประเทศกาน่าคือการเลี้ยงแกะ ทุกเช้าผมพาพวกมันออกไปที่ทุ่งหญ้าและกลับมาในตอนเย็น นั่นเป็นครั้งแรกที่ผมสังเกตเห็นว่าแกะดื้อแค่ไหน อย่างเช่น เมื่อใดก็ตามที่มันมองเห็นฟาร์ม มันจะเข้าไปทันทีตามสัญชาตญาณ ผมจึงต้องมีปัญหากับเจ้าของฟาร์มคนอื่นหลายครั้ง
อาหารที่ทำให้อิ่ม
ผมท่องจำคำอธิษฐานของพระเยซูตั้งแต่เป็นเด็กประถม ทุกครั้งที่ผมท่องมาถึงตอนที่ว่า “ขอทรงโปรดประทานอาหารประจำวันแก่ข้าพระองค์ทั้งหลายทุกๆ วัน” (มัทธิว 6:11) ผมอดไม่ได้ที่จะคิดถึงขนมปังที่บ้านเราจะได้กินแค่ในบางโอกาสเท่านั้น คือเมื่อพ่อกลับมาจากในเมือง เราจึงจะได้กินขนมปัง การขอให้พระเจ้าประทานอาหารประจำวันให้นั้นจึงเป็นคำอธิษฐานที่มีความหมายสำหรับผม
