ผู้เขียน

ดูทั้งหมด

บทความ โดย Leslie Koh

จุดประสงค์ในความเจ็บปวด

เมื่อซิว เฟิน รู้ว่าเธอมีอาการไตวายและต้องฟอกไตไปตลอดชีวิต เธอคิดจะยอมแพ้ หญิงโสดที่เกษียณ ผู้ติดตามพระเยซูมาเป็นเวลานานคนนี้ไม่อยากมีชีวิตอีกต่อไป แต่เพื่อนๆ หนุนใจให้เธออดทนและรับการฟอกไตแล้ววางใจว่าพระเจ้าจะช่วยเธอ

ข่าวดี

บทความบทหนึ่งในหนังสือพิมพ์มีเนื้อหาสั้นแต่ทำให้อบอุ่นใจ หลังจากเข้าร่วมกิจกรรมทางศาสนาเพื่อเสริมสร้างความผูกพันในครอบครัวแล้ว ผู้ต้องขังกลุ่มหนึ่งได้รับโอกาสพิเศษให้ครอบครัวเข้าเยี่ยม บางคนไม่ได้เจอลูกมาหลายปี แทนที่จะคุยกันผ่านช่องกระจก พวกเขาสามารถกอดสัมผัสคนที่พวกเขารักได้ เมื่อครอบครัวได้อยู่ใกล้กันน้ำตาก็ไหล บาดแผลเริ่มได้รับการเยียวยา

การดีที่ได้ทรงดำริไว้

เมื่อคนแปลกหน้าร่างใหญ่เข้ามาหาผมและภรรยาที่ถนนในต่างประเทศเราถอยหนีด้วยความกลัว เป็นวันหยุดที่เลวร้าย เราถูกตะคอก หลอกและข่มขู่หลายครั้ง เราจะถูกขู่กรรโชกอีกไหม แต่เรากลับต้องประหลาดใจเพราะชายคนนั้นแค่ต้องการพาเราไปชมทิวทัศน์ที่ดีที่สุดในเมืองของเขา แล้วเขาก็ให้ช็อคโกแลตแท่งหนึ่ง ยิ้มให้เราและจากไป การแสดงออกเพียงเล็กน้อยทำให้วันของเราสดใสและช่วยไม่ให้เรารู้สึกแย่กับการเดินทางครั้งนี้ เรารู้สึกซาบซึ้งทั้งกับชายคนนั้นและพระเจ้าที่หนุนน้ำใจเรา

เมื่อพระเจ้าทรงปฏิเสธ

เมื่อผมถูกเกณฑ์ทหารตอนอายุ 18 ปี เหมือนชายหนุ่มสิงคโปร์ทั่วไป ผมอธิษฐานอย่างหมดใจให้ได้ตำแหน่งที่สบาย อย่างเสมียนหรือพลขับ ผมยังหวังว่าจะได้งดเว้นจากการฝึกต่อสู้ที่หนักหน่วง แต่เมื่อผมอ่านพระคัมภีร์ในคืนหนึ่ง ผมสะดุดกับข้อความหนึ่ง “การที่มีคุณของเราก็พอแก่เจ้าแล้ว...” (2 คร.12:9)

รักของแม่

เมื่อพ่อแม่ของซูหย่ากันตอนเธอยังเด็ก การแย่งชิงสิทธิการเลี้ยงดูและปัญหาอื่นๆ ทำให้เธอต้องไปอยู่สถานรับเลี้ยงเด็กช่วงหนึ่ง เธอถูกเด็กที่โตกว่ารังแก รู้สึกโดดเดี่ยวและถูกทอดทิ้ง แม่มาเยี่ยมแค่เดือนละครั้งและเธอแทบไม่ได้เจอพ่อเลย หลายปีต่อมาแม่ของเธอเล่าให้ฟังว่า แม้บ้านเด็กจะมีกฎไม่อนุญาตให้ไปเยี่ยมบ่อยๆ แต่แม่ก็ยืนอยู่ข้างรั้วทุกวันเพราะหวังว่าจะได้เห็นลูกสาวบ้าง เธอกล่าวว่า “บางครั้งแม่ก็ยืนมองลูกเล่นในสวนเพื่อจะดูว่าลูกสบายดีไหม”

อย่าหยุดสร้าง

เมื่อมีโอกาสได้รับบทบาทใหม่ในที่ทำงาน ไซมอนเชื่อว่าพระเจ้าประทานให้ หลังจากอธิษฐานและปรึกษาผู้อื่น เขารู้สึกว่าพระเจ้าให้โอกาสนี้มาเพื่อรับผิดชอบมากขึ้น ทุกอย่างลงตัวและหัวหน้าสนับสนุน ต่อมาทุกอย่างเริ่มแย่ เพื่อนร่วมงานบางคนไม่พอใจและไม่ยอมร่วมมือ เขาเริ่มสงสัยว่าควรเลิกดีไหม

ยอมรับเสมอ

หลายปีที่แองจี้ต้องพยายามเพื่อจะเรียนให้ทัน สุดท้ายเธอตัดสินใจย้ายจากโรงเรียนประถมระดับหัวกะทิมาเรียนโรงเรียน “ธรรมดา” ในสิงคโปร์ ประเทศซึ่งมีการแข่งขันทางการศึกษาสูง ซึ่งการได้เรียนในโรงเรียนที่ "ดี" สามารถสร้างโอกาสในอนาคตให้กับตัวเองได้ หลายคนจึงอาจมองว่าเธอล้มเหลว

ถามพระเจ้าก่อน

ช่วงแรกของชีวิตแต่งงาน ผมต้องพยายามอย่างยิ่งที่จะเดาใจภรรยาว่าเธอชอบอะไร เธอชอบกินมื้อเย็นเงียบๆbที่บ้าน หรืออยากออกไปร้านอาหารหรู ผมจะออกไปเที่ยวกับเพื่อนได้ไหม หรือเธออยากให้ผมมีเวลาให้ช่วงสุดสัปดาห์ แทนที่จะมัวเดาและตัดสินใจไปก่อน ผมถามเธอว่า “คุณอยากได้แบบไหน”

ความสุขจากการให้

สัปดาห์ที่เฉื่อยชา ฉันรู้สึกเนือยๆ ไม่กระตือรือร้น และไม่รู้ว่าเพราะอะไร

เราใช้คุกกี้เพื่อเพิ่มประสิทธิภาพ และประสบการณ์ที่ดีในการใช้งานเว็บไซต์ หากท่านใช้บริการเว็บไซต์นี้ต่อไป นั่นเป็นการแสดงว่าท่านยอมรับ นโยบายการใช้คุกกี้ของเรา