ผู้เยี่ยมเยียน
เพื่อนคนหนึ่งถามชายที่เพิ่งเกษียณว่า เขาทำอะไรเมื่อไม่ต้องทำงานเต็มเวลาแล้ว “ผมเป็นผู้เยี่ยมเยียน” ชายคนนั้นตอบ “ผมไปเยี่ยมคนในโบสถ์และชุมชน ที่อยู่ในโรงพยาบาลหรือตามศูนย์ช่วยเหลือ ทั้งคนที่อยู่คนเดียว หรือต้องการเพื่อนคุย และอธิษฐานกับพวกเขา และผมก็ชอบที่ได้ทำอย่างนั้น” เพื่อนผมประทับใจกับเป้าหมายที่ชัดเจน และความห่วงใยผู้อื่นของเขา
สร้างนิสัยเพื่อสุขภาพใจที่ดี
ปัจจุบันนี้มีหลายคนพูดถึงการทำให้สุขภาพดีขึ้นโดยพัฒนานิสัยมองโลกในแง่ดี ไม่ว่าจะเป็นการรับรู้ผลการวินิจฉัยว่า เป็นโรคร้าย หรือมีผ้าสกปรกกองพะเนินที่ต้องซัก พญ.บาร์บาร่า เฟรดดริคสัน จิตแพทย์แห่งมหาวิทยาลัยนอร์ทแคโรไลน่ากล่าวว่า เราควรทำกิจกรรมที่เพิ่มพูนความยินดี ความกตัญญู ความรัก และความรู้สึกทางด้านบวกอื่นๆ แต่เรารู้ว่าต้องมีสิ่งที่นอกเหนือไปจากความตั้งใจที่จะรู้สึกดี เราต้องมีความเชื่อมั่นว่า เรามีแหล่งความชื่นชมยินดี สันติสุขและความรักซึ่งเราสามารถพึ่งพาได้
แหล่งความช่วยเหลือ
ลี-กอน สตีเว่นส์ วัยยี่สิบปี เป็นนักปีนเขาที่โชกโชน เธอได้พิชิตยอดเขาแมกคินลีย์ยอดเขาเรเนียร์ ยอดเขาทั้งสี่ของเทือกเขาแอนดีนในเอกวาดอร์ และภูเขาที่สูงที่สุด 39 แห่งในโคโลราโด “ฉันปีนเพราะฉันรักภูเขา” เธอกล่าว “และฉันพบกับพระเจ้าที่นั่น” ในเดือนมกราคม 2008 ลี-กอน เสียชีวิตจากหิมะถล่ม ขณะปีนยอดเขาลิตเติ้ลแบร์ในโคโลราโด กับนิคลิส พี่ชายของเธอ ซึ่งรอดชีวิตมาได้
คุณต้องลงมือทำ
เมื่อจอห์น ลิวอิส สมาชิกสภาผู้แทนราษฎรสหรัฐอเมริกา อายุได้ 23 ปี เขาเข้าร่วมในเหตุการณ์ประวัติศาสตร์ คือขบวนการเรียกร้องสิทธิพลเมืองในปี 1963 ที่เรียกว่า “การเดินขบวนสู่วอชิงตัน” ซึ่งนำโดย ดร.มาร์ติน ลูเธอร์ คิงจูเนียร์ 50 ปีต่อมา บิล โมเยอร์ส ผู้สื่อข่าว ถามลิวอิสว่า สุนทรพจน์ของดร.คิงในวันนั้น ส่งผลต่อเขาอย่างไรบ้าง ลิวอิสตอบว่า “เมื่อได้ฟังท่านพูดแล้ว คุณไม่อาจกลับไปใช้ชีวิตแบบเดิมได้อีก คุณจะอยากทำบางอย่าง อยากลงมือทำ คุณต้องเคลื่อนไหว คุณต้องออกไปและบอกเล่าข่าวดี”
สายเกินเปลี่ยนแปลงหรือ
มีคำกล่าวในหลายๆ ภาษาที่มีความหมายร่วมกันว่า “ไม้แก่ดัดยาก” เช่น ในภาษาอังกฤษว่า “คุณไม่สามารถสอนอุบายใหม่ให้สุนัขแก่ได้” ในภาษาฝรั่งเศสว่า “คุณไม่สามารถสอนลิงแก่ให้ทำหน้าทะเล้นได้” ในภาษาสเปนว่า “นกแก้วที่แก่แล้วหัดพูดไม่ได้”
ดีขึ้นหรือแย่ลง
ทุกต้นปี ผู้เชี่ยวชาญจะทำนายสถานการณ์ด้านเศรษฐกิจ การเมือง ภูมิอากาศ และเรื่องอื่นๆมากมาย จะมีศึกสงครามหรือมีสันติสุข ยากจนหรือรุ่งเรือง ก้าวหน้าหรือหยุดนิ่ง ผู้คนทุกที่ต่างหวังว่าปีนี้จะดีกว่าปีที่ผ่านมา แต่ก็ไม่มีใครรู้แน่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น
พระเยซูยังอยู่ที่นี่ไหม
บ้านในโคโลราโดของ เทด โรเบิร์ตสัน เป็นบ้านหลังหนึ่งในบรรดาบ้านกว่า 500 หลังที่ถูกทำลายจากไฟไหม้ป่าในเดือนมิถุนายน 2013 ตอนที่เขาได้รับอนุญาตให้กลับเข้าไปสำรวจข้าวของ เขาหวังว่าจะได้เจอมรดกล้ำค่าของครอบครัวที่ภรรยาเป็นคนปั้น คือ รูปปั้นเซรามิกรูปพระกุมารเยซูขนาดเท่าแสตมป์ ขณะที่ค้นหาในซากที่ดำเป็นตอตะโก เขาสงสัยอยู่ตลอดว่า “พระกุมารยังอยู่ที่นี่หรือเปล่า”
สันติสุขนิรันดร์
คืนก่อนวันคริสตมาสในปี 1914 ช่วงสงครามโลกครั้งที่หนึ่ง เสียงปืนเงียบกริบตลอดแนวรอบด้านตะวันตกยาว 48 กิโลเมตร ทหารค่อยๆขึ้นจากสนามเพลาะอย่างระแวดระวัง บางคนออกมาซ่อมแซมที่มั่นของตนเอง และฝังศพผู้เสียชีวิตเมื่อมืดลง ทหารเยอรมันส่วนหนึ่งจุดตะเกียงและร้องเพลงคริสตมาส ทหารฝ่ายอังกฤษพากันปรบมือและร้องทักทาย
หัวใจของคริสตมาส
นิยายของ ชาร์ลส์ ดิกคินส์ เรื่อง รำลึกชีวิตคริสตมาส วางจำหน่ายเมื่อวันที่ 19 ธันวาคม 1843 และได้รับการตีพิมพ์เรื่อยมา เอเบเนเซอร์ สกรูจ ชายผู้ร่ำรวย ขี้หงุดหงิดและขี้เหนียว เคยกล่าวไว้ว่า “คนโง่ทุกคนที่เอาแต่พูดว่า “สุขสันต์วันคริสตมาส” น่าจะถูกเอาไปต้มรวมกับขนมของตัวเอง” แต่แล้วในคืนก่อนวันคริสตมาส สกรูจ เปลี่ยนจากหน้ามือเป็นหลังมือ กลายเป็นคนใจกว้างและมีความสุข ดิกคินส์เล่าเรื่องความปรารถนาสันติสุขในใจของผู้คนด้วยอารมณ์ขันและความชาญฉลาด
