ใจชั่วเท่าใด
ขณะที่ฉันนั่งชมการแสดงคอนเสิร์ตครั้งหนึ่ง ความทรงจำดีๆ พรั่งพรูเข้ามา ผู้นำเพิ่งแนะนำว่าเพลงต่อไป คือเพลง “ใจชั่วเท่าใด” (Just As I Am) ทำให้ฉันนึกถึงเมื่อหลายปีก่อนที่ทุกครั้งหลังเทศนา ศิษยาภิบาลจะขอให้ผู้ฟังออกมาด้านหน้าระหว่างที่เราร้องเพลงนี้ เพื่อแสดงความตั้งใจว่าพวกเขาต้องการรับการอภัยโทษบาปจากพระคริสต์
บทเรียนเรื่องความวิตก
เพื่อนคนหนึ่งส่งแก้วน้ำทรงสูงให้ฉันแล้วบอกให้ถือไว้ ยิ่งถือไว้นาน แก้วนั้นก็ดูเหมือนจะยิ่งหนักขึ้นเรื่อยๆ สุดท้ายแขนฉันก็ล้าจนต้องวางแก้วลง เพื่อนคนนั้นบอกว่า “เขาได้เรียนรู้ว่าความกังวลก็เหมือนการถือแก้วน้ำนั้น ยิ่งกังวลเรื่องใดนานเท่าไร ความกลัวก็ยิ่งทำให้หนักใจมากขึ้นเท่านั้น”
ศิลามั่นคง
เกิดเรื่องเศร้าขึ้นในเดือนพฤษภาคม 2003 เมื่อ “ชายชราบนภูผา” แตกออกและร่วงลงมาตามไหล่เขา รูปสลักใบหน้าชายชราขนาด 40 ฟุต ซึ่งเกิดขึ้นเองตามธรรมชาติในเทือกเขาไวท์เมาเทนส์รัฐนิวแฮมเชียร์ เป็นทั้งแหล่งท่องเที่ยวที่ชาวเมืองรู้สึกผูกพัน และตราสัญลักษณ์ประจำรัฐมาเป็นเวลานาน นาทาเนียลฮอว์ทอร์นำหินผานี้ไปเขียนเป็นเรื่องสั้นชื่อ ภูผาแห่งแรงบันดาลใจ
เราต้องการอะไร
แมรี เพื่อนของฉันบอกว่า ขณะที่ร้องเพลงนมัสการร่วมกันในคริสตจักร เธอมักจะเว้นไม่ร้องบางท่อน เธอบอกว่า “ดูไม่จริงใจที่จะร้องว่า ‘พระเยซูทรงเป็นทุกสิ่งที่ข้าต้องการ’ เมื่อใจของเรายังปรารถนาสิ่งต่างๆ มากมาย” ฉันรู้สึกชื่นชมความจริงใจของเธอ
สมอท่ามกลางพายุ
แม็ทและเจสซิก้าพยายามแล่นเรือใบเข้าไปทางช่องแคบฟลอริดาในช่วงที่มีพายุเฮอริ-เคนแซนดี้ เรือจึงเกยตื้นที่ชายหาด ในขณะที่คลื่นซัดอยู่รอบๆ พวกเขารีบโยนสมอลงอย่างรวดเร็ว สมอยึดให้เรือใบลอยอยู่กับที่ จนกระทั่งพวกเขาได้รับความช่วยเหลือ พวกเขากล่าวว่า ถ้าไม่ได้โยนสมอลงไป “เราคงต้องสูญเรือของเราแน่” ถ้าไม่มีสมอ คลื่นที่ซัดกระหน่ำคงฉีก ลำเรือออกและซัดไปเกยหาด
“หากพระองค์จะโปรด”
มอลลี่ต้องการความช่วยเหลือจากพ่อ แต่เธอไม่กล้า เธอรู้ว่าเมื่อพ่อนั่งทำงานหน้าคอมพิวเตอร์ ท่านไม่ต้องการถูกรบกวน มอลลี่คิดว่า เดี๋ยวจะถูกพ่อดุ เธอจึงไม่กล้าขอให้พ่อช่วย
ช่วยเหลือทุกรูปแบบ
หลังจากเหตุการณ์ การกราดยิงในโรงเรียนประถมแห่งหนึ่งในเมืองนิวทาวน์ รัฐคอนเนคติคัท หลายคนมีความรู้สึกอยากช่วยเหลือ บางคนบริจาคโลหิตสำหรับผู้บาดเจ็บ บางคนบริการอาหารและกาแฟฟรีแก่เจ้าหน้าที่ที่ร้านของตน ส่วนบางคนก็เขียนจดหมายปลอบใจหรือสวมกอด บางคนส่งเงินช่วยเหลือและตุ๊กตาหมีมาให้เด็กๆ บางคนให้คำปรึกษา บางคนหาวิธีช่วยเหลือตามลักษณะนิสัย ความสามารถและสิ่งที่ตนมีอยู่
รอยเลอะสตรอเบอร์รี่
ตอนที่ฉันและสามีเพิ่งจะย้ายมาอยู่บ้านใหม่ มีคนเอาผลสตรอเบอร์รี่กล่องใหญ่มาวางไว้ที่ทางเดินหน้าบ้านของเรา มีข้อความว่าให้เราแบ่งกับเพื่อนบ้าน เขามีเจตนาดี แต่เด็กๆเห็นกล่องสตรอเบอร์รี่ก่อนผู้ใหญ่ จึงนำผลสตรอ-เบอร์รี่มาเล่นขว้างใส่กันที่บ้านสีขาวของเรา เมื่อเรากลับมาบ้านก็เห็นเด็กๆที่เรารู้จักแอบดูเราจากด้านหลังรั้ว พวกเขา “กลับมาในที่เกิดเหตุ” เพื่อดูว่าเราจะทำอย่างไรเมื่อเห็นรอยเลอะเทอะ ความจริงแล้ว เราทำความสะอาดเองได้ แต่ เพื่อไม่ให้มีเรื่องบาดหมาง เรารู้สึกว่าเราต้องพูดคุยกับพวกเขาและบอกให้ช่วยเราทำความสะอาดบ้านที่เลอะเทอะไปด้วยสตรอเบอร์รี่
รอ...
ทุกวันเป็นเวลาหลายปี แฮร์รี่ทูลพระเจ้าเรื่องความกังวลที่เขามีต่อจอห์น ลูกเขยที่หันไปจากพระองค์ แต่แล้วแฮร์รี่ก็เสียชีวิต ไม่กี่เดือนต่อมา จอห์นหันกลับมาหาพระเจ้า เมื่อมาร์ชาผู้เป็นแม่ยายเล่าให้ฟังว่า แฮร์รี่อธิษฐานเผื่อเขาทุกวัน จอห์นตอบว่า “ผมรอนานเกินไป” แต่มาร์ชาตอบด้วยความยินดีว่า “พระเจ้ายังคงตอบคำอธิษฐานที่แฮร์รี่อธิษฐานเมื่อมี ชีวิตอยู่”
