สร้างสาวกแด่พระคริสต์

ในช่วงต้นฤดูกาลการแข่งบาสเกตบอล ครูฝึกที่โรงเรียนมัธยมต้นใกล้บ้านของเราดูจะต้องทำงานหนักอย่างที่สุดเพื่อโน้มน้าวผู้เล่นให้กล้าเสี่ยงที่จะชู้ตลูกลงห่วง “ชู้ตเลย!” เขาร้องบอกจากข้างสนาม ผู้เล่นของเขาส่งลูกกันอย่างกระตือรือร้น และยังชอบเลี้ยงลูกบาสด้วย ฤดูกาลแข่งขันผ่านไปครึ่งทางแล้วก่อนที่พวกเขาส่วนใหญ่จะเลิกสงสัยและพยายามชู้ตลูกเพื่อทำแต้ม แต่การ “ลงมือทำ” นั้นสร้างความเปลี่ยนแปลงได้ ด้วยการเชื่อฟังครูฝึก พวกเขาละทิ้งความสงสัยและพยายาม แม้ว่าจะพลาดเป้าบ่อยครั้ง พวกเขาก็ได้เรียนรู้ที่จะชนะ

พระเยซูทรงสอนให้เราทิ้งความสงสัยเพื่อเชื่อฟังการทรงเรียกของพระองค์ในการสร้างสาวก พระองค์ทรงอธิบายว่า “ฤทธานุภาพทั้งสิ้นในสวรรค์ก็ดี ในแผ่นดินโลกก็ดีทรงมอบไว้แก่เราแล้ว เหตุฉะนั้นเจ้าทั้งหลายจงออกไปสั่งสอนชนทุกชาติ ให้เป็นสาวกของเรา ให้รับบัพติศมาในพระนามแห่งพระบิดา พระบุตรและพระวิญญาณบริสุทธิ์ สอนเขาให้ถือรักษาสิ่งสารพัดซึ่งเราได้สั่งพวกเจ้าไว้” (มธ.28:18-20)

ในทางปฏิบัติ นี่หมายถึงการออกจากพื้นที่ปลอดภัยของเราเพื่อไปแบ่งปันเรื่องราวที่พระเจ้าทรงทำเพื่อเรา หรือมีส่วนร่วมในชีวิตของเพื่อนบ้านที่เจ็บปวด สำแดงความรักของพระเยซูแก่พวกเขา วิธีเหล่านี้ได้ผล แต่เราต้องปล่อยวางและลองลงมือทำ

เหนือสิ่งอื่นใด เราไปด้วยสิทธิอำนาจของพระเยซูเพื่อพยายามทำสิ่งที่ดูเหมือนยาก คือการสร้างสาวก แต่เราไม่ต้องกลัว เพราะพระเยซูทรงสัญญาว่า “นี่แหละเราจะอยู่กับเจ้าทั้งหลายเสมอไป จนกว่าจะสิ้นยุค” (ข้อ 20)

เดินในความสว่างของพระคริสต์

ห้องในโรงแรมของทิมดูมืดเป็นพิเศษในเวลากลางคืน จะเกิดอะไรขึ้นถ้าเขาตื่นขึ้นกลางดึกแล้วลื่นล้มเพราะมองไม่เห็น แต่เมื่อทิมลุกขึ้น เขาก็ประหลาดใจเมื่อเห็นแสงสว่างจากใต้เตียงสาดส่องทางเดินให้เขา เซ็นเซอร์ตรวจจับความเคลื่อนไหวสั่งงานไฟส่องสว่างนั้น แต่ไฟจะทำงานได้ก็ต่อเมื่อเขาลุกขึ้นและเดิน

พระคัมภีร์บอกให้เราตั้งใจดำเนินชีวิตในความสว่างของพระเจ้า ดังที่เปาโลบอกกับผู้เชื่อใหม่ที่เมืองเอเฟซัสว่า “จงเลียนแบบของพระเจ้า...และจงดำเนินชีวิตในความรัก” (อฟ.5:1-2) แต่การดำเนินชีวิตแบบนั้นเป็นอย่างไรหรือ

เมื่อเราก้าวสู่แสงสว่างแห่งความรักของพระคริสต์ เราก็หันหลังให้บาปที่รวมถึงการทำผิดศีลธรรม การลามก การนับถือรูปเคารพ และการละโมบ เปาโลกล่าวว่า “อย่าเข้าส่วนกับกิจการของความมืดอันไร้ผล แต่จงเผยกิจการนั้นให้ปรากฏ” (ข้อ 11) ในเอเฟซัสการบูชารูปเคารพของผู้ไม่เชื่อเฟื่องฟูมาก แต่ถ้อยคำของเปาโลคอยชี้นำผู้เชื่อใหม่ในทางที่ถูกต้อง “เมื่อก่อนท่านเป็นความมืด แต่บัดนี้ท่านเป็นความสว่างแล้วในองค์พระผู้เป็นเจ้า จงดำเนินชีวิตอย่างลูกของความสว่าง” (ข้อ 8) เปาโลกล่าวอีกว่า “ด้วยว่าผลของความสว่างนั้น คือความดีทุกอย่างและความชอบธรรมทั้งมวลและความจริงทั้งสิ้น” ดังนั้น “ท่านจงพิสูจน์ดูว่า ทำประการใดจึงจะเป็นที่ชอบพระทัยองค์พระผู้เป็นเจ้า” (ข้อ 9-10)

ประโยชน์ที่ได้รับคือแสงสว่างของพระเยซูจะ “ส่องสว่างแก่ท่าน” (ข้อ 14) และส่องทางเดินของเรา เปาโลสรุปว่า “จงระมัดระวังในการดำเนินชีวิตให้ดี” (ข้อ 15) การเดินอย่างมั่นใจในแสงสว่างของพระคริสต์นั้นเราจะเป็นพระพรแก่ผู้อื่น เพราะเราชี้ให้พวกเขาเห็นพระองค์ ผู้เป็นแหล่งกำเนิดแห่งแสงสว่างที่แท้จริง

การเติบโตในพระเจ้า

ในช่วงปีแรกๆของการเป็นนักเขียนคริสเตียน เกลมักจะได้รับของขวัญจากสำนักพิมพ์ของเธอบ่อยๆ ไม่ว่าจะเป็นช่อดอกไม้ ช็อกโกแลต หรือกล่องชาสมุนไพร ซึ่งล้วนแต่เป็นของดีๆ แต่เมื่อเวลาผ่านไปสำนักพิมพ์ของเธอเริ่มส่งของขวัญซึ่งมีคุณค่าที่เป็นนิรันดร์ ไม่ว่าจะเป็นพระคัมภีร์ หนังสือเฝ้าเดี่ยว หรือสมุดบันทึกคำอธิษฐานสำหรับหนึ่งปี เมื่อเธอใช้สิ่งเหล่านี้ เกลก็เริ่มเป็นผู้ใหญ่ฝ่ายวิญญาณมากขึ้นและไม่ถูกทำให้ไขว้เขวด้วยของขวัญที่มีราคา และเธอเริ่มมีความมุ่งมั่นมากขึ้นที่จะใช้ชีวิตเพื่อนำผู้อื่นมาหาพระคริสต์

วิธีการนี้ทำให้นึกถึงการเติบโตของทิโมธีภายใต้การเลี้ยงดูของอัครทูตเปาโล ผู้ซึ่งเน้นย้ำถึงความเป็นผู้ใหญ่ฝ่ายวิญญาณ โดยบอกว่า “จงอุตส่าห์สำแดงตนว่าได้ทรงพิสูจน์แล้ว เป็นคนงานที่ไม่ต้องอาย ใช้พระวจนะแห่งความจริงอย่างถูกต้อง” (2 ทธ.2:15)

เปาโลกล่าวต่อไปว่า “จงหลีกเสียจากคำสอนที่ไร้คุณธรรม เพราะคำอย่างนั้นจะนำคนไปสู่อธรรมมากยิ่งขึ้น” (ข้อ 16) และกล่าวอีกว่า “จงหลีกหนีเสียจากราคะตัณหาของคนหนุ่ม...อย่าข้องแวะกับปัญหาอันโง่เขลาและไม่เป็นสาระ...ผู้รับใช้ขององค์พระผู้เป็นเจ้าต้องไม่เป็นคนที่ชอบการทะเลาะวิวาท แต่ต้องมีใจเมตตาต่อทุกคน เป็นครูที่เหมาะสมและมีความอดทน” (ข้อ 22-24)

คำแนะนำอันชาญฉลาดของเปาโลทำให้ผู้เชื่อได้รับประโยชน์ที่สำคัญอีกประการหนึ่ง แม้แต่ฝ่ายตรงข้ามกับพระคริสต์เมื่อได้เห็นความเป็นผู้ใหญ่ของเรา พวกเขาก็อาจจะ “มาถึงซึ่งความจริงและหลุดพ้นบ่วงของมาร ผู้ซึ่งดักจับเขาไว้” (ข้อ 26) ดังนั้น การ “เติบโต” ในพระเจ้าจึงมีผลนิรันดร์ที่ไม่ได้จบแค่ตัวเราเอง ขออย่ารอช้าที่จะเติบโตในความเชื่อ เพื่อผู้อื่นจะได้รับประโยชน์จากเราด้วย

วางแผนด้วยความหยั่งรู้

เอซดาน เป็นแพทย์ในเมืองเล็กๆที่มีความฝันยิ่งใหญ่ให้เอเลนอร์ลูกสาวที่ยังเล็ก เธอเป็นโรคดาวน์ซินโดรมและเขาหวังที่จะเปิดธุรกิจเพื่อสร้างรายได้ในอนาคตให้เธอ เขารู้สึก “กลัว” ที่จะไล่ตามความฝันนี้ จึงลงเรียนหลักสูตรออนไลน์เกี่ยวกับวิธีเริ่มต้นธุรกิจ จากนั้นเขากับภรรยาเปิดร้านเบเกอรี่ของครอบครัวในเมืองไวโอมิ่งและประสบความสำเร็จ “มันกลายเป็นธุรกิจจริงๆที่มีพนักงาน” เอซดานกล่าว ตอนนี้เอเลนอร์ซึ่งโตแล้วทำหน้าที่เป็นพนักงานเก็บเงินและติดต่อกับลูกค้าออนไลน์ “ทุกคนในเมืองรู้ว่าเธอเป็นใคร” เอซดานเล่า ความเชื่อแบบก้าวกระโดดของเขาในการวางแผนอนาคตของเอเลนอร์สะท้อนถึงการตัดสินใจอย่างสุขุมด้วยความหยั่งรู้

นี่เป็นคุณสมบัติพื้นฐานในพระคัมภีร์ การหยั่งรู้เป็นองค์ประกอบของปัญญาที่พระเจ้าทรงกำหนดไว้เพื่อการวางแผนของเราทั้งในปัจจุบันและอนาคต สุภาษิต 14:8 กล่าวว่า “ปัญญาของคนหยั่งรู้คือการเข้าใจทางของเขา แต่ความโง่ของคนโง่เป็นที่หลอกลวง” แทนที่จะกังวลถึงอนาคตหรือว่าไม่ทำอะไรเลย คนที่หยั่งรู้จะพึ่งพาสติปัญญาจากพระเจ้าในการวางแผนสำหรับอนาคต

อันที่จริงการหยั่งรู้เป็นคำศัพท์ที่มาจากภาษาลาติน prudentia แปลว่า “มองเห็นการณ์ไกล” “คนเขลาเชื่อถือทุกอย่าง แต่คนหยั่งรู้มองดูว่าเขากำลังไปทางไหน” (ข้อ 15) พวกเขามองเห็นล่วงหน้าถึงสิ่งที่อาจเกิดขึ้น จึงทำงานอย่างรอบคอบเพื่อสร้างตาข่ายนิรภัย ซึ่งก็คือแผนการทำงานอย่างรัดกุมสำหรับคนมีปัญญา!

ขอให้เรามีความเฉียบแหลมในความเชื่อ ที่จะดำเนินชีวิตด้วยความหยั่งรู้ โดยการก้าวเดินไปพร้อมกับพระเจ้า

รักคนต่างด้าว

ภรรยาของเพื่อนฉันเป็นช่างเย็บผ้าฝีมือดี เธอวางแผนไว้ด้วยความรักก่อนที่จะเสียชีวิตจากอาการป่วยเรื้อรัง เธอบริจาคอุปกรณ์ตัดเย็บทั้งหมดให้กับสมาคมช่างเย็บผ้าของเมืองเรา ทำให้มีจักรเย็บผ้า โต๊ะตัดผ้า และอื่นๆ สำหรับการสอนผู้อพยพที่เพิ่งมาอยู่ใหม่ “ผมนับเฉพาะกล่องผ้าได้ 28 กล่อง” สามีของเธอบอกเรา “มีผู้หญิงหกคนมารับเอาของทั้งหมดไป นักเรียนของพวกเธอเป็นคนขยันขันแข็งและกระตือรือร้นที่จะเรียนรู้”

คนอื่นๆจะพูดถึงคนที่มาอยู่ใหม่ในทางที่ไม่ค่อยดีนัก ความทุกข์ยากของผู้อพยพกลายเป็นประเด็นที่ทำให้เกิดความแตกแยก

อย่างไรก็ตาม โมเสสได้เปิดเผยมุมมองของพระเจ้าว่า “อย่า​ข่ม​เหง​คน​ต่างด้าว ตัว​เจ้า​เองรับรู้รสชาติการเป็น​คน​ต่างด้าว​มาแล้ว” (อพย.23:9TNCV) นอกจากนี้ ท่านยังกล่าวถึงกฎของพระเจ้าที่เกี่ยวกับคนต่างด้าวอีกว่า “เมื่อ​เจ้า​ทั้ง​หลาย​เกี่ยว​ข้าว​ใน​นา...อย่า​เ​ก็​บ​ผล​ที่​สวน​องุ่น​ให้​หมด เจ้า​อย่า​เ​ก็​บ​องุ่น​ที่​ตก​ใน​สวน​ของ​เจ้า จง​เหลือ​ไว้​ให้​คน​ยากจน​และ​คน​ต่างด้าว​บ้าง เรา​คือ​พระ​เยโฮวาห์​พระ​เจ้า​ของ​เจ้า” (ลนต.19:9-10)

นอกจากนี้พระเจ้ายังทรงประกาศด้วยว่า “เมื่อ​คน​ต่างด้าว​อาศัย​อยู่​กับ​เจ้า​ใน​แผ่นดิน​ของ​เจ้า อย่า​ข่ม​เหง​เขา​ คน​ต่างด้าว​ที่​อาศัย​อยู่​กับ​เจ้า​นั้น​ก็​เหมือนกับ​ชาว​เมือง​ของ​เจ้า เจ้า​จง​รัก​เขา​เหมือนกับ​รัก​ตัวเอง เพราะ​ว่า​เจ้า​เคย​เป็น​คน​ต่างด้าว​ใน​แผ่นดิน​อียิปต์ เรา​คือ​พระ​เยโฮวาห์​พระ​เจ้า​ของ​เจ้า” (ข้อ 33-34)

พระเจ้าทรงวางมาตรฐานเอาไว้ ขอพระองค์ทรงอวยพรจิตใจของเราให้แสดงความรักต่อคนต่างด้าวที่อยู่ท่ามกลางเรา

มีกันและกันดีกว่า

การใช้สารเสพติดเป็นเวลาถึงสิบปีทำให้เม็กกี้ต้องเข้าๆออกๆเรือนจำ ถ้าชีวิตของเธอไม่เปลี่ยน อีกไม่ช้าเธอก็จะต้องกลับเข้าคุกอีก แล้วเธอก็ได้พบกับฮันส์ อดีตคนติดยาที่เกือบจะเสียมือของเขาไปจากอาการเส้นเลือดแตกเนื่องจากติดสารเสพติด “นั่นเป็นครั้งแรกที่ผมเรียกหาพระเจ้า” ฮันส์กล่าว คำตอบของพระเจ้าทำให้เขาได้มาเป็นผู้ช่วยการบำบัดในองค์กรที่ประสานงานด้านการฟื้นฟูสำหรับผู้ติดยาที่ถูกคุมขัง

โครงการนี้ชื่อว่า ซุปก้อนหิน คอยช่วยเหลือเรือนจำในอเมริกาโดยช่วยสนับสนุนอดีตผู้ต้องขังให้กลับคืนสู่ชุมชนได้ โครงการนี้ทำให้เม็กกี้ได้ย้ายเข้าไปอยู่ในสถานเตรียมความพร้อมก่อนกลับสู่สังคมและเลิกยาได้ ปัจจุบันฮันส์ช่วยประสานงานให้เธอและคนอื่นๆ ในการหางานทำ ในด้านการศึกษา การบำบัด และจัดหาทรัพยากรต่างๆสำหรับครอบครัว

พระคัมภีร์อธิบายถึงข้อดีของการมีพันธมิตรอย่างฉลาด “สอง​คน​ดีกว่า​คน​เดียว เพราะว่าเขาทั้งสองได้รับผลของงานดี ด้วยว่าถ้าคนหนึ่งล้มลง อีกคนหนึ่งจะได้พะยุงเพื่อนของตนให้ลุกขึ้น” (ปญจ.4:9-10) อย่างไรก็ตาม “แต่วิบัติแก่คนนั้นที่อยู่คนเดียวเมื่อเขาล้มลง และไม่มีผู้อื่นพะยุงยกเขาให้ลุกขึ้น” (ข้อ 10)

ในนิทานพื้นบ้านเรื่อง “ซุปก้อนหิน” นักเดินทางผู้หิวโหยได้ชักชวนชาวเมืองแต่ละคนให้แบ่งปันส่วนผสมหนึ่งอย่างเพื่อทำซุปแสนอร่อยให้กับทุกคน ในทำนองเดียวกัน พระคัมภีร์ยืนยันว่าเราจะแข็งแกร่งและมีประสิทธิภาพดีกว่าเมื่ออยู่ด้วยกัน (ข้อ 12) พระเจ้าทรงมีแผนการให้เราใช้ชีวิตในชุมชนเพื่อช่วยเหลือผู้อื่นและรับความช่วยเหลือเป็นการตอบแทน ซึ่งไม่ใช่นิทานปรัมปรา แต่เป็นความจริงของชีวิต

สะอาดจากภายใน

ในวันซึ่งอากาศหนาวจัดในเดือนพฤศจิกายน คริสตจักรของเราหวังว่าจะจัดเตรียมกระเป๋าบรรจุสิ่งของสองร้อยใบเพื่อให้กับคนไร้บ้าน ในการเตรียมตัวเพื่อช่วยบรรจุสิ่งของเหล่านั้น ฉันคัดแยกสิ่งของที่ได้รับบริจาค อธิษฐานขอถุงมือ หมวก ถุงเท้า และผ้าห่มใหม่ๆ โดยจะมีการแจกแซนด์วิชให้กับผู้ที่จะได้รับกระเป๋าของขวัญนี้ด้วย แล้วฉันก็สังเกตเห็นของชิ้นหนึ่งที่ทำให้ฉันประหลาดใจนั่นคือผ้าเช็ดตัว ฉันมุ่งให้ความสำคัญกับสิ่งที่ช่วยให้ผู้คนอบอุ่นและมีอาหาร แต่มีคนระลึกได้ว่าต้องช่วยให้ผู้รับของเรารู้สึกสะอาดด้วย

พระคัมภีร์พูดถึง “ความสะอาด” อีกแบบหนึ่งคือความสะอาดของจิตใจและวิญญาณ พระเยซูทรงชี้ให้เห็นเรื่องนี้ขณะที่ทรงประณามความหน้าซื่อใจคดของพวกธรรมาจารย์และฟาริสี พวกเขาถือรักษาข้อกำหนดที่เล็กน้อยที่สุดในธรรมบัญญัติแต่ “ข้อสำคัญแห่งธรรมบัญญัติคือความยุติธรรม ความเมตตา ความเชื่อนั้นได้ละเลยเสีย” (มธ.23:23) พระคริสต์ตรัสกับพวกเขาว่า “เจ้าขัดชำระถ้วยชามแต่ภายนอก ส่วนภายในถ้วยชามนั้นเต็มด้วยโจรกรรมและการมัวเมากิเลส...จงชำระถ้วยชามภายในเสียก่อน เพื่อข้างนอกจะได้สะอาดด้วย” (ข้อ 25-26)

การทำตัวเหมือนว่าเราไม่มีตำหนิในฝ่ายวิญญาณก็เป็นเพียงแค่การแสดงหากเราไม่แสวงหาการชำระให้สะอาดที่พบได้ในพระคริสต์ “มีอะไรล้างบาปข้าได้” คือคำถามจากบทเพลงชีวิตคริสเตียนเก่าแก่บทหนึ่ง “มีแต่พระโลหิตพระเยซู” ผ้าเช็ดตัวผืนใหม่อาจเป็นของขวัญเพื่อชำระเราภายนอกได้ แต่พระเยซูทรงชำระเราจากภายใน ทรงล้างชำระแม้กระทั่งบาปที่ร้ายกาจที่สุดของเรา