การสรรเสริญแบบไม่ได้เตรียมการ

ในการเดินทางไปทำพันธกิจช่วงสั้นๆที่ประเทศเอธิโอเปีย ทีมของเราได้ร่วมกับทีมพันธกิจในท้องถิ่นอีกทีมหนึ่ง เพื่อประกาศกับกลุ่มวัยรุ่นชายที่ประสบปัญหาและอาศัยอยู่ในเพิงของโรงเก็บขยะ ช่างน่าดีใจที่ได้พบกับพวกเขา! เราแบ่งปันคำพยาน คำพูดหนุนใจและอธิษฐานด้วยกัน ช่วงหนึ่งที่ฉันชอบที่สุดในเย็นวันนั้น คือตอนที่สมาชิกคนหนึ่งในทีมท้องถิ่นเล่นกีตาร์และเราได้นมัสการกับเพื่อนใหม่ของเราใต้แสงจันทร์ ช่างเป็นช่วงเวลาที่เราได้ถวายนมัสการพระเจ้าจริงๆ! แม้ชายหนุ่มเหล่านี้อยู่ในสถานการณ์ซึ่งเลวร้าย แต่พวกเขามีความหวังและความชื่นชมยินดีที่พบได้ในพระเยซูเท่านั้น

ในกิจการบทที่ 16 เราอ่านอีกเรื่องเกี่ยวกับการร้องเพลงสรรเสริญแบบไม่ได้เตรียมการครั้งนี้เริ่มขึ้นใน​คุก​ที่​เมือง​ฟีลิปปี เปาโลและสิลาสถูกจับ ถูกโบยตี ถูกด่าว่าและถูกจองจำขณะรับใช้พระเยซู แทนที่จะยอมจำนนต่อความสิ้นหวัง พวกเขานมัสการพระเจ้าด้วยการ “อธิษฐานและร้องเพลง” ในห้องขัง “ในทันใดนั้น เกิดแผ่นดินไหวใหญ่จนรากคุกสะเทือนสะท้าน และประตูคุกเปิดหมดทุกบาน เครื่องจำจองก็หลุดจากเขาสิ้นทุกคน” (ข้อ 25-26)

ความคิดแรกของผู้คุมคือการจบชีวิตตนเอง แต่เมื่อเขารู้ว่านักโทษไม่ได้หลบหนีไป เขาจึงเกิดความยำเกรงพระเจ้า และความรอดมาถึงครัวเรือนของเขา (ข้อ 27-34)

พระเจ้าทรงชื่นชอบที่จะฟังเราสรรเสริญพระองค์ ให้เรานมัสการพระองค์ทั้งในยามที่ชีวิตขึ้นสูงและในยามที่ตกต่ำ

ทิ้งมรดกฝ่ายวิญญาณไว้

ตอนเป็นวัยรุ่น ฉันกับน้องสาวไม่เข้าใจการตัดสินใจของแม่ที่ต้อนรับพระเยซูเป็นพระผู้ช่วยให้รอด แต่เราไม่อาจปฏิเสธการเปลี่ยนแปลงที่เราเห็นในตัวแม่ แม่มีสันติสุขและความชื่นชมยินดีมากขึ้นและเริ่มรับใช้ที่คริสตจักรอย่างสัตย์ซื่อ แม่หิวกระหายที่จะศึกษาพระคัมภีร์มากจนเข้าเรียนและจบการศึกษาจากวิทยาลัยพระคริสตธรรม ไม่กี่ปีหลังจากการตัดสินใจของแม่ พี่สาวก็ต้อนรับพระคริสต์และเริ่มรับใช้พระองค์ และไม่กี่ปีหลังจากนั้นฉันก็เชื่อวางใจในพระเยซูและเริ่มรับใช้พระองค์เช่นกัน หลายปีต่อมาพ่อก็เชื่อในพระองค์ร่วมกันกับเราด้วย การตัดสินใจของแม่ในการมาหาพระคริสต์สร้างแรงกระเพื่อมที่เปลี่ยนแปลงชีวิตครอบครัวเราและในหมู่เครือญาติ

เมื่ออัครทูตเปาโลเขียนจดหมายฉบับสุดท้ายถึงทิโมธีและหนุนใจให้เขารักษาความเชื่อในพระเยซู ท่านระบุถึงมรดกฝ่ายวิญญาณของทิโมธี “ข้าพเจ้าระลึกถึงความเชื่ออย่างจริงใจของท่าน อันเป็นความเชื่อซึ่งเมื่อก่อนได้มีอยู่ในโลอิสยายของท่าน และในยูนีสมารดาของท่าน และบัดนี้ข้าพเจ้าเชื่อว่ามีอยู่ในท่าน” (2 ทธ.1:5)

คุณแม่และคุณยายทั้งหลาย การตัดสินใจของพวกคุณอาจส่งผลต่อคนรุ่นหลัง

ช่างงดงามเหลือเกินที่ยายและแม่ของทิโมธีได้ช่วยบ่มเพาะความเชื่อของเขา เพื่อเขาจะกลายเป็นคนที่พระเจ้าทรงเรียกให้เขาเป็น

เนื่องในวันแม่และวันต่อๆไปนั้น ขอให้เราเชิดชูคุณแม่ที่ตัดสินใจติดตามพระเยซูและขอให้เราทิ้งมรดกฝ่ายวิญญาณไว้ให้คนที่เรารักด้วยเช่นกัน