อยู่บนกิ่ง

ผู้ให้คำปรึกษาตั้งใจฟังขณะฉันเล่าถึงอารมณ์ขึ้นๆลงๆของตัวเองที่เกิดขึ้นหลังสัปดาห์แห่งความเครียด จากนั้นเธอชวนฉันให้มองออกไปนอกหน้าต่าง เพื่อดูต้นไม้สีเขียวปนสีเหลืองทองของฤดูใบไม้ร่วง และกิ่งไม้ที่แกว่งไปมาตามแรงลม

ผู้ให้คำปรึกษาชี้ว่าลำต้นไม่ได้ขยับไปมาตามกระแสลมเลย เธออธิบายว่า “ชีวิตคนเราก็เช่นกัน เมื่อมีมรสุมพัดมาจากทุกทิศทาง แน่นอนว่าอารมณ์เราจะขึ้นลงและเหวี่ยงไปมา แต่บางครั้งเราก็ใช้ชีวิตราวกับว่าเรามีแต่กิ่ง เป้าหมายของเราคือช่วยคุณค้นหาลำต้นของตัวเอง ซึ่งเมื่อคุณได้พบแล้ว คุณจะไม่ต้องมีชีวิตอยู่บนกิ่ง แต่จะรู้สึกปลอดภัยและมั่นคง

ภาพนั้นติดอยู่ในใจฉัน คล้ายภาพที่เปาโลให้ผู้เชื่อใหม่ในเอเฟซัส เพื่อย้ำเตือนถึงของขวัญที่เหลือเชื่อจากพระเจ้า คือชีวิตใหม่ที่มีวัตถุประสงค์และคุณค่าอันยิ่งใหญ่ (อฟ.2:6-10) และท่านพูดถึงความปรารถนาที่จะเห็นพวกเขา “วางรากลงมั่นคง” ในความรักของพระคริสต์ (3:17) ไม่ “ถูกซัดไปซัดมาและหันไปเหมาด้วยลมปากแห่งคำสั่งสอนทุกอย่าง” (4:14)

เป็นเรื่องง่ายที่เราจะรู้สึกเปราะบางและหวั่นไหวจากความกลัวและความไม่มั่นคงภายใน แต่เมื่อเติบโตในอัตลักษณ์แท้ในพระคริสต์ (ข้อ 22-24) เราจะมีสันติสุขลึกๆภายในกับพระเจ้าและผู้อื่น (ข้อ 3) ได้รับการบำรุงเลี้ยงและค้ำจุนด้วยฤทธิ์อำนาจและความงามของพระคริสต์ (ข้อ 15-16)

เคล็ดลับ

บางครั้งฉันสงสัยว่า ฮีธคลิฟ แมวของฉันเป็นโรคโฟโม (กลัวไม่ได้มีส่วนร่วม) หรือเปล่า เมื่อฉันกลับจากร้านของชำ ฮีธคลิฟจะรีบวิ่งมาตรวจสอบของที่ซื้อมา เมื่อฉันหั่นผักมันจะยืนด้วยสองขาหลังจ้องมองอาหารและขอส่วนแบ่ง แต่เมื่อฉันยื่นอะไรก็ตามที่มันกำลังสนใจให้ มันจะหมดความสนใจทันที และเดินจากไปอย่างขุ่นเคือง

แต่ถ้าฉันเข้มงวดกับเจ้าสัตว์ตัวน้อยของฉัน ฉันคงเป็นคนหน้าซื่อใจคด เพราะสิ่งที่มันทำ สะท้อนให้เห็นความอยากได้ไม่รู้จบของฉันเช่นกัน เพราะฉันมักบอกว่าที่มีอยู่ “ตอนนี้” ไม่พอ

เปาโลบอกว่าความพอใจไม่ได้เกิดขึ้นเองตามธรรมชาติ แต่เกิดขึ้นจากการเรียนรู้ (ฟป.4:11) โดยตัวเราเอง เราแสวงหาสิ่งที่คิดว่าจะให้ความพึงพอใจเราได้ และหันไปหาสิ่งอื่นทันทีที่เรารู้ว่าสิ่งนั้นไม่ใช่ บางครั้งความไม่พึงพอใจของเราก็มาในรูปของความกังวล ปิดกั้นตัวเองจากทุกสิ่งที่สงสัยว่าจะเข้ามาคุกคาม

น่าขันที่บางครั้งเราต้องเผชิญกับสิ่งที่กลัวที่สุดก่อนเราจึงจะไปถึงความชื่นชมยินดีที่แท้จริงได้ การประสบสิ่งเลวร้ายที่สุดหลายอย่างในชีวิต ทำให้เปาโลเป็นพยานจากประสบการณ์ตรงได้ถึง “เคล็ดลับ” ของความพึงพอใจแท้ (ข้อ 11-12) คือ ความเป็นจริงอันลี้ลับที่ว่าเมื่อใดที่เราทูลพระเจ้าว่าเราโหยหาความครบบริบูรณ์ เมื่อเรานั้นก็จะได้สัมผัสสันติสุขที่เกินความเข้าใจ (ข้อ 6-7) และก้าวลึกเข้าไปในความล้ำลึกของฤทธิ์อำนาจ ความงาม และพระคุณของพระคริสต์ - MRB

ที่นี่มีมังกรไหม

ตำนานเล่าว่า สุดขอบแผนที่ของยุคกลาง ซึ่งบอกขอบเขตของโลกเท่าที่ผู้วาดแผนที่รู้จักในเวลานั้น มีข้อความเขียนว่า “ที่นี่มีมังกร” ทั้งยังมีภาพวาดชัดเจนของสัตว์ร้ายน่ากลัวซึ่งคาดว่าคอยดักซุ่มอยู่ที่นั่น

มีหลักฐานไม่มากที่ยืนยันว่านักวาดแผนที่ยุคกลางเป็นผู้เขียนคำเหล่านี้ แต่ฉันคิดว่าพวกเขาอาจเขียนจริง เพราะฉันก็คงเขียนว่า “ที่นี่มีมังกร” เหมือนกันถ้าฉันอยู่ในยุคนั้น เพื่อเตือนให้ระวังถ้าเสี่ยงเข้าไปในที่ที่ไม่รู้จักแม้ฉันยังไม่รู้ชัดว่าจะเกิดอะไรขึ้นก็ตาม แต่น่าจะไม่ค่อยดีเท่าไร

แต่มีปัญหาชัดเจนข้อหนึ่งคือฉันมักปกป้องตัวเองและหลีกเลี่ยงความเสี่ยง ซึ่งตรงข้ามกับความกล้าหาญที่ฉันควรมีเมื่อได้รับการขนานนามว่าผู้เชื่อในพระเยซู (2 ทธ.1:7)

อาจมีคนบอกว่าฉันไม่รู้ว่าอะไรที่เป็นอันตรายจริงๆ เช่นที่เปาโลอธิบายว่า ในโลกที่แตกสลายนี้ บางครั้งการติดตามพระคริสต์อย่างกล้าหาญก็ต้องเจ็บปวด (ข้อ 8) แต่ในฐานะที่เราได้รับการช่วยให้พ้นจากความตายมาสู่ชีวิต และได้รับพระวิญญาณแห่งชีวิตผู้ทรงเคลื่อนไหวในเราและผ่านเรา (ข้อ 9-10,14) เราจะไม่ยอมรับความเจ็บปวดหรือ

เมื่อพระเจ้ามอบของประทานแก่เรา การถอยหนีด้วยความกลัวถือเป็นเรื่องเศร้าอย่างยิ่ง เลวร้ายกว่าการที่ต้องเผชิญสิ่งต่างๆ เมื่อเราติดตามการทรงนำของพระคริสต์ไปยังดินแดนที่ยังไม่มีในแผนที่เสียอีก (ข้อ 6-8,12) เราสามารถวางใจมอบหัวใจและอนาคตของเราให้พระองค์(ข้อ 12)

พระเจ้าทรงอุ้ม

บ่ายวันหนึ่ง ขณะรับประทานอาหารกลางวันกับพี่สาวและลูกของพี่ใกล้เสร็จแล้ว พี่สาวบอกแอนนิกาลูกสาววัยสามขวบว่าถึงเวลานอนกลางวันแล้ว แอนนิกาท้วงว่า “แต่วันนี้น้าโมนิกายังไม่ได้อุ้มหนูเลย!” เธอน้ำตาคลอ พี่สาวของฉันยิ้ม “ตกลงให้น้าอุ้มหนูก่อนก็ได้ กี่นาทีดี?” “ห้านาที” เธอตอบ