ก้าวเล็ก ๆ
ลูกของฉันเพิ่งหัดเดิน ฉันต้องจับเธอไว้ และเธอก็จับนิ้วฉันแน่น เพราะขาเธอยังไม่แข็งแรง เธอกลัวลื่น แต่ฉันก็คอยประคองและคอยเฝ้าระวัง ขณะที่เธอเดินไปด้วยความช่วยเหลือของฉัน ตาเธอเป็นประกายด้วยความขอบคุณ ความสุขและมั่นใจแต่บางครั้งเธอก็ร้องไห้ เมื่อฉันไม่ให้เธอเดินตามทางที่อันตราย โดยไม่รู้ว่าฉันกำลังปกป้องเธออยู่
อยู่ใกล้ๆ
ครั้งหนึ่งเพื่อนของฉันมีปัญหาครั้งใหญ่ในชีวิตและในครอบครัว ฉันบอกเธอว่าฉันไม่รู้จะปลอบใจเธออย่างไรดี เธอมองมาที่ฉันและบอกว่า “แค่อยู่ใกล้ๆ ก็พอ” ฉันจึงอยู่เป็นเพื่อนเธอ หลังจากนั้นเราได้เริ่มต้นคุยกันเรื่องความรักของพระเจ้า
อย่าท้อใจ
การทำอาหารอาจกลายเป็นเรื่องน่าเบื่อเมื่อต้องทำวันละสามครั้งสัปดาห์แล้วสัปดาห์เล่า ฉันเบื่อหน่ายกับการปอก หั่น ฝาน คลุก แล้วก็อบ ย่าง หรือต้มให้สุก แต่การกินไม่เคยน่าเบื่อ ที่จริงแล้วเราชอบการกินมากแม้จะต้องทำทุกวันก็ตาม
ผู้รับใช้
"ฉันไม่ใช่คนใช้นะ” ฉันร้อง เช้าวันนั้นฉันรู้สึกว่าคนในครอบครัวเรียกร้องมากเกินไป ฉันต้องกุลีกุจอหาเนคไทสีฟ้าให้สามีพร้อมกับป้อนข้าวลูกที่ร้องงอแง และหาของเล่นของลูกวัยสองขวบที่หายไปใต้เตียง
สุขใจกับอาหาร
เรื่องนี้ไม่ได้อยู่ที่ว่า โต๊ะสี่เหลี่ยมหรือโต๊ะกลม เก้าอี้พลาสติกหรือไม้ และไม่ได้อยู่ที่อาหาร แม้ว่าอาหารจะช่วยได้บ้าง หากปรุงด้วยความรัก แต่เราจะมีความสุขกับมื้ออาหารเมื่อเราปิดโทรทัศน์ และโทรศัพท์มือถือ แล้วให้ความสนใจกับคนที่เราอยู่ด้วย
ทางลัดอันตราย
ในการเลือกตั้งที่ประเทศของฉันครั้งที่ผ่านมา แม่ผู้ยากลำบากคนหนึ่งยอมขายสิทธิ์ของเธอ แลกกับผ้าอ้อมสำเร็จรูปหนึ่งห่อ เราเคยคุยกันถึงข้อดีของผู้สมัครแต่ละคน ฉันจึงรู้สึกผิดหวังกับการตัดสินใจของเธอ “ใจสำนึกผิดชอบของเธอว่ายังไง” ฉันถาม แต่เธอไม่ได้ตอบ เมื่อผู้สมัครที่เธอเลือกชนะการเลือกตั้ง มีการขึ้นภาษี ของแพงขึ้นแม้แต่ผ้าอ้อม
รู้จักคุณค่า
ไม่นานมานี้ เราซื้อรองเท้าบูทคู่ใหม่ให้ลูกชายวัยสองขวบ เขาดีใจมากและใส่ไม่ยอมถอดจนกระทั่งถึงเวลาเข้านอน แต่วันถัดมาเขากลับลืมรองเท้าบูทคู่นี้เสียสนิท และกลับไปใส่รองเท้าผ้าใบคู่เดิม สามีฉันพูดว่า “อยากให้ลูกรู้จริงๆ ว่าข้าวของราคาแพงแค่ไหน”
