โรคระบาด การกักตัว และวันแห่งการใคร่ครวญ

จงชื่นชมยินดีในความหวัง อดทนต่อความยากลำบาก ขะมักเขม้นอธิษฐาน - โรม 12:12

ตอนนี้หลายคนจำเป็นต้องใช้เวลาอยู่บ้านและทำงานที่บ้าน ทำให้มีเวลาว่างมากขึ้นในการอ่านและใช้เวลากับคนที่เรารัก แทนที่จะเสียเวลาไปกับการทำอะไรตามใจตัวเอง เราลองใช้เวลาในการอ่านพระคัมภีร์ อธิษฐาน และรับใช้ในด้านใดก็ได้ที่พระเจ้าทรงปราถนาให้เราทำ

หลายปีที่แล้วผมได้มีโอกาสอ่านนวนิยายของอัลแบร์ต กามูส์ เรื่อง “โรคระบาด” ที่เขียนขึ้นในปี 1947 หลังสงครามโลกครั้งที่สอง กามูส์เป็นนักทฤษฏีปรัชญาที่เน้นอิสระและเชื่อว่าพระเจ้าไม่มีอยู่จริง หนังสือเล่มนี้พูดถึงโรคระบาดในเมืองอัลจีเรี่ยนประเทศโอราน มีการปิดทางเข้าออกชายแดนและต่อสู้กับการแแพร่ระบาดอย่างสุดความสามารถ

นิยายเรื่องนี้ชี้ให้เห็นถึงพฤติกรรมและแรงจูงใจของมนุษย์บางอย่างที่เกิดขึ้นในช่วงวิกฤต สำหรับกามูส์ความไร้ความหมายของการเชื่อในพระเจ้าผลักดันให้ผู้คนค้นหาความหมายของชีวิต และสำหรับกามูส์การเป็นน้ำหนึ่งใจเดียวกันของมนุษย์คือคำตอบ

ฮีโร่ของกามูส์คือแพทย์ผู้ช่วยชีวิตคนนับไม่ถ้วนไม่ว่าสถานการณ์จะน่ากลัวเพียงใด ส่วนพระหรือนักบวชในสายตาของกามูส์นั้นถือว่าไร้ค่า เพราะคำพูดที่ดีไม่ได้ช่วยรักษาคนให้หายป่วยหรือปลอดภัยจากโรคระบาด

กามูส์เชื่อว่าพระเจ้าไม่มีอยู่จริงและอาจไม่รู้ว่าในช่วงศตวรรษที่ 14 กาฬโรคระบาดในทวีปยุโรป อัตราการตายของนักบวชจากโบสถ์ต่างๆ สูงกว่าประชากรทั่วไปถึง 20% หรือมากถึงหนึ่งในสามของประชากรยุโรปรวมกัน

บางทีเราก็คิดมากเกินไปเกี่ยวกับระเบิดปรมาณู ‘เราจะใช้ชีวิตอยู่ในยุคปรมาณูอย่างไร?’ ผมอยากจะตอบพวกเขาว่า ‘ทำไมละ มันจะต่างกับการที่คุณใช้ชีวิตในศตวรรษที่16 ที่กาฬโรคระบาดในลอนดอนแทบทุกปี หรือจะใช้ชีวิตในยุคที่ชาวไวกิ้งเดินทางจากสแกนดิเนเวียเพื่อมาฆ่าคนและสร้างอาณาจักรใหม่ หรือในยุคปัจจุบันที่เราต้องใช้ชีวิตอยู่กับความเสี่ยงที่จะเป็นโรคมะเร็ง กามโรค อัมพาต ถูกโจมตีทางอากาศ อุบัติเหตุบนทางรถไฟหรือท้องถนน’

พูดให้ชัดขึ้นก็คือ เราต้องไม่ปล่อยตัวเองให้ตื่นตระหนกจนเกินไปกับการเปลี่ยนแปลงของสถานการณ์ เชื่อผมเถอะว่าคุณและคนที่คุณรักถูกตัดสินให้ต้องจบชีวิตลงด้วยการตาย ก่อนที่ระเบิดปรมาณูจะถูกคิดค้นเสียอีก และคนส่วนมากจบชีวิตลงในแบบที่ไม่สวยงามเท่าไหร่ เรามีสิ่งที่ดีกว่าบรรพบุรุษของเราอย่างหนึ่งคือยาชา เป็นเรื่องน่าตลกมากถ้าเราจะโอดครวญและทำหน้าเศร้า เหตุเพียงเพราะนักวิทยาศาสตร์คิดค้นวิธีการทำให้คนตายเพิ่มขึ้นมาอีกหนึ่งวิธี ทั้งที่เราอยู่ในโลกเต็มไปด้วยโอกาสตายมากมาย ความจริงคือเราไม่สามารถหนีความตายได้ ไม่ว่าจะช้าหรือเร็วก็ตาม

“ข้อแรกที่เราจะลงมือทำคือการรวบรวมสติของเราเอง หากวันหนึ่งเราจะต้องถูกทำลายโดยระเบิดปรมาณู จงปล่อยให้มันระเบิดขณะที่เรากำลังอธิษฐาน ทำงาน สอนและอ่านหนังสือ ฟังเพลง อาบน้ำให้ลูก เล่นกีฬา หรือคุยเล่นกับเพื่อนระหว่างจิบเบียร์ไปด้วย อย่าตื่นตระหนกเป็นฝูงแกะที่เกาะกันเป็นกลุ่มและกังวลถึงแต่ระเบิด ใช่ครับเราอาจจะแตกละเอียดเพราะระเบิด แต่อย่าให้สิ่งนี้มาครอบงำจิตใจของเรา”

พระเยซูคริสต์คือความหวังที่แท้จริงของเรา พระองค์ผู้เดียวที่รับเอาความบาปและความตายของมนุษย์ไปหมดสิ้นแล้ว ด้วยการสิ้นพระชนม์บนไม้กางเขนและทรงฟื้นคืนพระชนม์ “ในโลกนี้ท่านจะประสบความทุกข์ยาก แต่จงชื่นใจเถิด เพราะว่าเราได้ชนะโลกแล้ว” (ยอห์น 16:33)

คำว่า “กักตัว” ถูกนำมาใช้ครั้งแรกในศตวรรษที่ 14 ที่เมืองเวนิส และในปัจจุบันดูเหมือนจะมีความเกี่ยวข้องกับสถานการณ์ที่กำลังเกิดขึ้นในประเทศอิตาลี ในสมัยก่อนเมืองเวนิสเคยเป็นศูนย์กลางการค้าขายทางทะเล เพื่อป้องกันไม่ให้โรคแพร่ระบาดเข้าไปในเมือง ทางการจึงออกคำสั่งให้เรือทุกลำต้องลอยอยู่กลางทะเล 40 วัน ก่อนที่จะเข้ามาจอดเทียบท่าได้

รากศัพท์เดิมคือ “Quaranta giorni” แปลว่า 40 วัน คำนี้จึงกลายมา “Quarantine” ในภาษาฝรั่งเศสและอังกฤษทุกวันนี้ ร่วมถึง 40 วันที่พระเยซูทรงถูกทดลองในถิ่นทุรกันดาร (มาระโก12-13) และ 40 วันแห่งการใคร่ครวญ

เรากำลังมี 40 วันแห่งการใคร่ครวญและกลับใจใหม่ที่ต่างไปจากเดิม เพราะเหตุการณ์หลายอย่างที่เกิดขึ้น ไม่ว่าจะเป็นการกักตัวห้ามเดินทางและการปิดทางเข้าออกเมือง ความคิดของเราจมอยู่กับสถานการณ์โควิด-19 ที่กำลังแพร่ระบาดในประเทศ แต่ในขณะเดียวกันการเข้าเฝ้าพระเจ้าและระลึกถึงพระเยซูคริสต์นั้นสำคัญมากเช่นกัน จุดประสงค์ของ 40 วันแห่งการใคร่ครวญคือการรำลึกถึงเหตุการณ์ความทุกข์ทรมานของพระเยซู การสิ้นพระชนม์บนไม้กางเขนและทรงคืนพระชนม์จากความตาย

ให้เราใช้ช่วงเวลาที่ได้อยู่คนเดียวและการหยุดนิ่งเพื่อเข้าเฝ้าพระเจ้า แม้เราจะรู้สึกโดดเดี่ยวและเหงาจากการ “เว้นระยะห่างทางสังคม” ก็ตาม ขอให้เราใช้ช่วงเวลานี้ที่จะติดสนิทกับพระเจ้าและมีชีวิตที่เหมือนพระเยซูมากขึ้น

ความจริงในพระวจนะของพระเจ้า “ใจแน่วแน่ในพระองค์นั้น พระองค์ทรงรักษาไว้ในสันติภาพอันสมบูรณ์ เพราะเขาวางใจในพระองค์” (อิสยาห์ 26:3)

- Robert M. Solomon -

แชร์บทความนี้