ถ้าฉันถูก เธอก็ผิด

“อย่าวินิจฉัยโทษเขาและท่านทั้งหลายจะไม่ถูกวินิจฉัยโทษ อย่ากล่าวโทษเขาและท่านทั้งหลายจะไม่ถูกกล่าวโทษ” - ลูกา 6:37

ไรอาเพื่อนของฉันชื่นชอบที่จะมองนกกระยางสีฟ้าสูง 6 ฟุต กางปีกออกด้วยท่วงท่าอันงามสง่า และบินโฉบลงมาบนเกาะเล็กๆกลางสระน้ำใกล้บ้าน

ส่วนฉันเองก็ใช่ว่าจะไม่ชอบเจ้านกขนรุงรังตัวนี้ เพียงแต่ไม่ต้องการให้มันเข้ามาในสวนหลังบ้าน เพราะรู้ว่ามันไม่ได้เพียงแค่ลงมาชมสวน แต่มาเพื่อที่จะฉกปลาในสระน้ำของเราไป

ใครกันแน่ที่ถูก ฉันหรือเธอ ทำไมเราสองคนจึงคิดเห็นไม่เหมือนกัน บุคลิก ภูมิหลังหรือความรู้สามารถ ทำให้คนเรามีความเห็นที่ต่างกัน นั่นไม่ได้หมายความว่าฝ่ายหนึ่งถูกและอีกฝ่ายหนึ่งต้องผิด แต่บ่อยครั้งเรามักชอบตัดสินผู้อื่นเมื่อมีความเห็นไม่ตรงกับเรา ฉันไม่ได้พูดถึงบาปหรือไม่บาป แต่เป็นเรื่องของความคิดเห็นและมุมมองที่แตกต่างกัน เราต้องระมัดระวังที่จะไม่ไปวินิจฉัยความคิด แรงจูงใจ และการกระทำของผู้อื่นแบบผิดๆ เพราะตัวเราเองก็อยากให้คนอื่นมองเราในแง่ดีเช่นกัน

เราสามารถเรียนรู้จากคนที่มีมุมมองแตกต่างจากเราได้หรือไม่ จำเป็นไหมที่เราต้องฝึกตนเองให้มีความอดทนและมีความรัก ฉันรู้สึกขอบคุณพระเจ้าที่ทรงอดทนและรักฉันอย่างเหลือล้น- CHK

ความรักเพียงเล็กน้อยสามารถสร้างความแตกต่างที่ยิ่งใหญ่

อภัยได้อย่างเสรี

ถ้าแม้ว่าผู้ใดมีเรื่องราวต่อกัน ก็จงยกโทษให้กันและกัน องค์พระผู้เป็นเจ้าได้ทรงโปรดยกโทษให้ท่านฉันใดท่านจงกระทำอย่างนั้นเหมือนกัน - โคโลสี 3:13

ผลการศึกษาของนักจิตวิทยาแสดงให้เห็นว่า สาเหตุที่ทำให้คนมีความสุขคือ ความเป็นเพื่อนและการให้อภัย ไม่ใช่ความร่ำรวย คนที่มีความสุขที่สุดจะห้อมล้อมตนเองด้วยครอบครัวและเพื่อนฝูง ไม่สนใจที่จะแข่งรวยกับคนข้างบ้าน แต่จะสนุกกับกิจกรรมประจำวันอย่างเต็มที่ และที่สำคัญที่สุดคือ เขาเป็นคนที่ให้อภัยคนอื่นได้ง่าย

ความสามารถในการยกโทษให้ผู้อื่นนั้น เป็นคุณสมบัติที่สัมพันธ์กับความสุขมากที่สุด ซึ่งเราเรียกว่าราชินีแห่งคุณงามความดีทั้งมวล และเป็นสิ่งที่เกิดขึ้นได้ยากที่สุดด้วย

เราอาจยังถูกผูกติดอยู่กับความโกรธและความขมขื่น และรู้สึกว่าคนที่ทำผิดต่อเรานั้น สมควรได้รับกรรมที่ก่อไว้ แต่เมื่อเราตระหนักว่าพระเจ้าได้ทรงโปรดอภัยโทษเรามากมายเพียงใด เราควรที่จะเมตตาผู้อื่นด้วย พระคัมภีร์หนุนใจให้เรา “สวมใจเมตตา ใจปรานี ใจถ่อม ใจอ่อนสุภาพ ใจอดทนไว้นาน...องค์พระผู้เป็นเจ้าได้ทรงโปรดยกโทษให้ท่านฉันใด ท่านจงกระทำอย่างนั้นเหมือนกัน”เราได้รับการอภัยมาเปล่าๆ เราจึงควรอภัยให้ผู้อื่นเปล่าๆด้วยเช่นกัน - DMC

เมื่อใดที่ดูเหมือนจะให้อภัยไม่ได้จงระลึกว่าคุณได้รับการอภัยมาแล้ว

ห้ามโกรธหลังตะวันตกดิน

อย่าให้ถึงตะวันตกท่านยังโกรธอยู่ - เอเฟซัส 4:26

เด็กชายเล็กๆคนหนึ่งทะเลาะกับพี่ชาย แม้พี่ชายจะพยายามขอคืนดีแต่เขาก็ไม่ยอมพูดด้วยตลอดทั้งวัน

ก่อนเข้านอน แม่จึงพูดกับเขาว่า “ลูกไม่คิดจะให้อภัยพี่ก่อนเข้านอนหรือจ๊ะ?” จำได้ไหม พระคัมภีร์สอนว่าอย่างไร? “อย่าให้ถึงตะวันตกท่านยังโกรธอยู่” เด็กชายคิดอยู่สักครู่หนึ่งก่อนโพล่งออกมาว่า “แม่ครับทำยังไงถึงจะห้ามตะวันไม่ให้ตกดินได้ครับ?”

เรื่องนี้ทำให้คิดถึงบางคนที่มีความโกรธเคืองและยังคงเก็บความแค้นใจไว้ และเมื่อถูกตักเตือนถึงการให้อภัยและสิ่งที่ควรปฏิบัติให้ถูกต้อง พวกเขาจะพยายามเฉไฉหลบเลี่ยงไม่ทำตามคำแนะนำที่บอกไว้อย่างชัดเจนในพระคัมภีร์ เราไม่อาจเปลี่ยนใจของคนอื่นได้แต่เราสามารถจัดการกับท่าทีของตนเองได้ พระคัมภีร์บอกว่า“และท่านจงเมตตาต่อกัน มีใจเอ็นดูต่อกัน และอภัยโทษให้กันเหมือนดังที่พระเจ้าได้ทรงโปรดอภัยโทษให้แก่ท่านในพระคริสต์นั้น”

เราไม่อาจห้ามดวงอาทิตย์ไม่ให้ตก แต่สามารถยับยั้งความโกรธของเราได้ นั่นหมายความว่าเราต้องให้อภัย – RWD

ทุกๆนาทีที่คุณโกรธคุณได้สูญเสียหกสิบวินาทีแห่งความสุขไป

โซ่แห่งความไร้เมตตา

ขอทรงโปรดยกบาปผิดของข้าพระองค์เหมือนข้าพระองค์ยกโทษผู้ที่ทำผิดต่อข้าพระองค์นั้น

- มัทธิว 6:12

เมื่อรู้สึกว่ามีใครทำผิดต่อผมผมมักมีเหตุผลเป็นร้อยข้อที่จะไม่ให้อภัย “เขาต้องได้รับบทเรียน” “ผมจะทำให้เธอต้องกลัดกลุ้มไปสักพักหนึ่ง” ในที่สุดเมื่อผมอ่อนลงจนถึงจุดยอมให้อภัย ผมรู้สึกเหมือนกับการกระโดดจากเหตุผลที่แข็งกระด้าง มาสู่ความรู้สึกที่อ่อนนุ่ม

สาเหตุหนึ่งที่กระตุ้นให้ผมต้องยอมยกโทษคือ ผมได้รับบัญชาให้ยกโทษ เพราะผมเป็นบุตรของพระบิดาผู้ทรงโปรดยกโทษให้คนบาป พระเยซูตรัสว่า “ถ้าท่านมีเหตุกับผู้หนึ่งผู้ใดจงยกโทษให้ผู้นั้นเสีย เพื่อพระบิดาของท่านผู้ทรงสถิตในสวรรค์จะโปรดยกความผิดของท่านด้วย”

ยิ่งไปกว่านั้น ยังมีเหตุผลอื่นๆที่สมควรอีก 3 ข้อคือ ข้อแรกการให้อภัยจะหยุดวงจรแห่งการกล่าวโทษและความเจ็บปวดตัดโซ่ตรวนแห่งความไร้เมตตา ถ้าไม่ให้อภัย ตัวเราก็ยังคงถูกผูกติดกับคนที่เราให้อภัยไม่ได้

ข้อสอง การให้อภัยคลายบ่วงแห่งความรู้สึกผิดในใจของผู้กระทำผิด ทำให้เป็นไปได้ที่ฝ่ายผิดจะยอมเปลี่ยนแปลง

ข้อสาม การให้อภัยทำให้เกิดการเชื่อมโยงอันน่าอัศจรรย์โดยนำผู้ให้อภัยไปอยู่ฝ่ายเดียวกับผู้กระทำผิด เราเองก็รู้อยู่ว่าเราก็ไม่ต่างไปจากผู้กระทำผิด เพราะเราเองก็ต้องวิงวอนพระบิดาเช่นกันว่า “ขอทรงโปรดยกบาปผิดของข้าพระองค์” - PY

คนที่อภัยให้ผู้อื่นไม่ได้ก็เท่ากับเผาสะพานที่ตัวเองต้องข้ามไป - เฮอร์เบิร์ต

มุมมองของผมอยู่ตรงไหน?

ท่านทั้งหลายจงมีความเมตตากรุณาเหมือนอย่างพระบิดาของท่านมีพระทัยเมตตากรุณา - ลูกา 6:36

คุณแม่เลี้ยงดูลูกๆเติบโตขึ้นมาเพียงลำพัง ท่านจ้างพี่เลี้ยงให้มาคอยดูแลพวกเราในขณะที่ท่านไปทำงาน หลายปีผ่านไป ผมจึงเพิ่งรู้สึกตัวว่าพี่เลี้ยงมีอิทธิพลต่อความคิดและพฤติกรรมของผมมากมายขนาดไหน เธอสอนพวกเราว่า “หากใครดีกับพวกเธอ จงดีกับเขาให้มากกว่า แต่ถ้าใครร้ายก็จงตอบแทนเขาให้เจ็บแสบกว่าด้วย”

นานทีเดียวที่ผมใช้ชีวิตตามหลักปรัชญาแห่งการ “แก้เผ็ด”นี้โดยไม่รู้ตัว ผมจะคำนวณก่อนที่จะตอบแทนต่อความเมตตาและเจ้าคิดเจ้าแค้นในการตอบโต้สิ่งไม่ดีต่างๆ

ดังนั้นเมื่อผมมาเป็นคริสเตียน จึงยากเหลือเกินที่จะเชื่อฟังพระคัมภีร์ที่สอนว่าให้ปฏิบัติต่อคนอื่น “เหมือนอย่างพระบิดาของท่านมีพระทัยเมตตากรุณา” เพราะผมมีมุมมองที่ผิดคือคอยแต่มองดูสิ่งที่คนอื่นทำหรือพยายามจะทำกับผม แทนที่จะมองสิ่งที่พระเจ้าทรงกระทำให้ผม ปัญหาที่แท้จริงคือ ผมลืมไปว่าพระเจ้าทรงเมตตากับผมมากเพียงไร และสิ่งนั้นฟ้องออกมาในการตอบสนองของผมต่อผู้อื่น

เราทุกคนต้องระลึกอยู่เสมอว่า เราเป็นผู้ที่ไม่สมควรจะได้รับพระเมตตาจากพระเจ้า นั่นจะทำให้เรามีความเมตตาต่อคนอื่นได้ ไม่ว่าเขาจะปฏิบัติกับเราอย่างไร - AL

เมื่อคุณขุ่นเคืองใจ อย่าตอบสนองอย่างที่ได้รับแต่จงสนองตอบด้วยความเมตตา