ที่โต๊ะเสวย

“มันไม่ตายหรอกครับ” สัตวแพทย์บอก “แต่จะต้องถูกตัดขา” เพื่อนฉันนำสุนัขพันทางจรจัดที่ถูกรถชนมา “คุณเป็นเจ้าของใช่ไหม” ยอดค่าใช้จ่ายในการผ่าตัดน่าจะสูงพอสมควร และเจ้าสุนัขน้อยตัวนี้คงต้องมีคนดูแลขณะพักฟื้นอีก “ตอนนี้ใช่แล้วค่ะ” เพื่อนฉันตอบ ความเมตตาของเธอทำให้สุนัขตัวนั้นมีอนาคตในบ้านที่เต็มไปด้วยความรัก

เมฟีโบเชทมองตัวเองว่าเป็น “สุนัขตาย” ที่ไม่ควรค่าต่อความกรุณา (2 ซมอ.9:8) ขาทั้งสองข้างที่พิการจากอุบัติเหตุ ทำให้เขาต้องพึ่งพาคนอื่นในการปกป้องและเลี้ยงดู (ดู 4:4) ยิ่งกว่านั้น หลังจากการสิ้นพระชนม์ของพระอัยกาคือกษัตริย์ซาอูล เขาอาจกลัวว่าดาวิดซึ่งเป็นกษัตริย์องค์ใหม่จะสั่งฆ่าศัตรูและคู่แข่งราช-บัลลังก์เสียตามวิถีปฏิบัติในเวลานั้น

แต่ด้วยความรักที่มีต่อโยนาธานผู้เป็นสหาย ดาวิดจึงให้ความมั่นใจกับบุตรชายของโยนาธานคือเมฟีโบเชทว่าเขาจะปลอดภัย และได้รับการดูแลเหมือนเป็นบุตรของตัวเอง (9:7) และเช่นเดียวกัน เราผู้เคยเป็นศัตรูของพระเจ้าและถูกกำหนดด้วยความตาย ก็ได้รับการช่วยให้รอดโดยพระเยซูและมีสถานะร่วมกับพระองค์ในสวรรค์ตลอดนิรันดร์ นี่คือความหมายของการร่วมงานเลี้ยงรับประทานอาหารในแผ่นดินสวรรค์ที่ลูกาอธิบายไว้ในพระกิตติคุณของท่าน (ลก.14:15) เราคือบุตรชายและบุตรสาวขององค์กษัตริย์! นี่คือความเมตตาอันเหลือล้นและที่เราไม่สมควรได้รับ! ขอให้เราเข้ามาใกล้พระเจ้าด้วยใจยินดีและขอบพระคุณ