ในความอ่อนแอของเรา
แอน เชฟเฟ มิลเลอร์จากไปในปี 1999 ด้วยวัย 90 ปี แต่ในปี 1942 เธอเกือบเสียชีวิตเพราะติดเชื้อในกระแสเลือดหลังจากการแท้งลูกและการรักษาไม่ได้ผล เมื่อผู้ป่วยคนหนึ่งบอกว่ารู้จักนักวิทยาศาสตร์ที่กำลังวิจัยยามหัศจรรย์ แพทย์จึงกดดันรัฐบาลเพื่อขอให้เขาได้ใช้ยานั้นกับแอนเล็กน้อย ภายในวันเดียวอุณหภูมิร่างกายของเธอกลับเป็นปกติ ยาเพนนิซิลินช่วยชีวิตแอนไว้
การสื่อสารที่ชัดเจน
ขณะเดินทางในเอเชีย ไอแพดของผมเสีย (มีข้อมูลที่ต้องอ่านและมีเอกสารมากมาย) มีอาการ “จอดำมรณะ” ผมตามหาคนช่วยจนเจอร้านคอมพิวเตอร์ แต่ปัญหาคือผมพูดจีนไม่ได้ และช่างก็พูดอังกฤษไม่ได้ เขาจึงใช้โปรแกรมที่เขาพิมพ์ภาษาจีนแต่ผมอ่านเป็นภาษาอังกฤษได้ เมื่อผมพิมพ์ตอบเป็นภาษาอังกฤษเขาก็อ่านเป็นภาษาจีน โปรแกรมทำให้เราสื่อสารกันได้แม้จะใช้คนละภาษา
ไม่เคยโดดเดี่ยว
ขณะที่เขียนคู่มือพระคัมภีร์อยู่ที่อินโดนีเซีย เพื่อนคนหนึ่งรู้สึกประทับใจวัฒนธรรมการมีส่วนร่วมของคนชาตินี้ ที่เรียกว่า โกตองโรยอง ซึ่งหมายถึง “ช่วยเหลือซึ่งกันและกัน” เป็นธรรมเนียมในหมู่บ้านที่คนในละแวกบ้านจะช่วยกันซ่อมหลังคาให้เพื่อนบ้านหรือสร้างสะพานหรือทางเดิน ในเมืองก็เช่นกัน เพื่อนฉันบอกว่า “ผู้คนมักจะไปไหนมาไหนกับอีกคนหนึ่ง เช่นมีคนไปหาหมอเป็นเพื่อน คุณไม่เคยต้องอยู่อย่างโดดเดี่ยว”
สิ่งรบกวนที่อันตราย
ซิกิสมุนด์ โกทเซอ เป็นศิลปินผู้ทำให้ชาวอังกฤษในยุควิคตอเรียตกตะลึงด้วยภาพวาด “ท่านได้ถูกมนุษย์ดูหมิ่นและทอดทิ้ง” เขาถ่ายทอดภาพพระเยซูที่ทรงทนทุกข์และถูกประณามโดยผู้คนในยุคของเขาเอง พวกเขาหมกมุ่นอยู่กับตนเอง ธุรกิจ ความรักหนุ่มสาว การเมือง จนลืมการเสียสละของพระผู้ช่วยให้รอด ฝูงชนที่อยู่ใต้ไม้กางเขนของพระเยซูคริสต์ ไม่มีใครสนใจพระองค์ พวกเขาไม่รู้ว่าตนเองกำลังหลงลืมอะไรหรือใครไป
มากกว่าคำพูด
ในการนมัสการเฉลิมฉลองพระคัมภีร์ที่แปลเป็นภาษาแอฟริกัน หัวหน้าเผ่าได้รับพระคัมภีร์ 1 เล่ม เขาดีใจมากชูพระคัมภีร์ขึ้นฟ้าและประกาศว่า “ตอนนี้เรารู้แล้วว่าพระเจ้าเข้าพระทัยภาษาของเรา เราสามารถอ่านพระคัมภีร์ในภาษาแม่ได้แล้ว”
เดินในทางพระเจ้า
"เราจะไปทางนี้” ผมแตะไหล่ลูกชายและพาเขาเดินฝ่าฝูงชนกลับมาในทางที่แม่และพี่ๆ ของเขาเดินนำไป ผมต้องทำแบบนี้หลายครั้งในวันที่ครอบครัวของเราไปเที่ยวสวนสนุกด้วยกัน เขาเหนื่อยและถูกเบี่ยงเบนความสนใจได้ง่าย ผมสงสัยว่า แค่เดินตามแม่และพี่ทำไมลูกถึงทำไม่ได้
เราจะเห็นพระเยซู
ขณะที่ยืนบนธรรมมาสน์ตอนกล่าวคำอธิษฐานในพิธีไว้อาลัย ฉันเห็นแผ่นทองเหลืองที่มีถ้อยคำจากยอห์น 12:21 ว่า “ท่านเจ้าข้า เราอยากจะเห็นพระเยซู” ฉันคิดว่า เหมาะมากที่จะบอกว่าเราเห็นพระเยซูในสตรีที่เรากำลังยกย่องชื่นชมทั้งรอยยิ้มและน้ำตาคนนี้ แม้ต้องเผชิญความท้าทายและความผิดหวังในชีวิต แต่เธอไม่เคยละทิ้งความเชื่อในพระคริสต์ และเพราะพระวิญญาณของพระเจ้าทรงพระชนม์อยู่ในเธอ เราจึงได้เห็นพระเยซู
ของขวัญที่ดีที่สุด
ตอนที่ฉันเก็บของจะกลับไปบ้านที่ลอนดอน แม่เอาของขวัญชิ้นหนึ่งมาให้ เป็นแหวนของท่านที่ฉันชื่นชมมานาน ฉันถามด้วยความประหลาดใจว่า “ให้ทำไมคะ” แม่ตอบว่า “แม่คิดว่าลูกน่าจะได้ชื่นชมมันในตอนนี้ ทำไมต้องรอจนแม่ตาย ยังไงแม่ก็ใส่ไม่ได้แล้ว” ฉันรับของขวัญที่ไม่คาดคิดด้วยรอยยิ้มเป็นมรดกล่วงหน้าที่ทำให้ฉันยินดี
เบิกตาของฉัน
ครั้งแรกที่ไปโบสถ์คอราอันงดงามในอิสตันบุล ฉันบอกได้ว่าภาพเขียนสีและงานกระเบื้องโมเสคยุคไบเซนไทน์บนฝาผนังมาจากเรื่องใดในพระคัมภีร์ แต่ก็มีหลายภาพที่ฉันไม่รู้ ครั้งที่สอง ฉันมีมัคคุเทศก์นำทางไปด้วย เขาชี้ให้ฉันเห็นทุกรายละเอียดที่ฉันพลาดไปในครั้งก่อนทำให้ทุกสิ่งก็ดูสมเหตุสมผลขึ้นมาทันที เช่น บริเวณทางเดินแถวแรกซึ่งบรรยายถึงชีวิตของพระเยซูตามที่บันทึกไว้ในพระธรรมลูกา
