เมื่อทุกสิ่งดูเหมือนสูญเสีย
เพียง 6 เดือนชีวิตของเจอรัลด์พังทลาย วิกฤติเศรษฐกิจทำลายธุรกิจและทรัพย์สิน ลูกประสบอุบัติเหตุเสียชีวิต แม่ของเขาสะเทือนใจมากจนหัวใจล้มเหลวเสียชีวิต ภรรยาซึมเศร้า ลูกสาวสองคนเก็บตัว เขาได้แต่พูดอย่างผู้เขียนสดุดีว่า “พระเจ้าข้า พระเจ้าข้าไฉนทรงทอดทิ้งข้าพระองค์เสีย” (สดด.22:1)
ศิลาครวญ
"โอ ท่าเทียบเรือทุกแห่งคือศิลาครวญ” เป็นวรรคหนึ่งในบทกวีโปรตุเกสของเฟอร์นานโด เปสโซ ท่าเทียบเรือแห่งนี้สะท้อนความรู้สึกของเราในเวลาที่เรือค่อยๆ แล่นห่างออกไป เรือจากไปแล้วแต่ท่าเทียบเรือยังคงอยู่เป็นอนุสรณ์ของความหวังและความฝัน การจากลาและความอาลัยหา เราเจ็บปวดเมื่อต้องสูญเสีย หรือเมื่อไม่อาจได้บางสิ่งมา
แอ่งน้ำตา
ในเมืองบอสตัน รัฐแมสซาชูเซตส์ มีป้ายจารึกว่า “ข้ามผ่านแอ่งน้ำตา” เป็นที่ระลึกถึงผู้กล้าหาญซึ่งข้ามมหาสมุทรแอตแลนติกเพื่อหนีความตายในช่วงการกันดารอาหารในไอร์แลนด์ช่วงปลายทศวรรษที่ 1840 ผู้คนกว่าล้านคนเสียชีวิตในภัยพิบัติครั้งนั้น ในขณะที่คนอีกนับล้านต้องทิ้งบ้านเรือนเพื่อข้ามมหาสมุทร ซึ่งจอห์น บอยล์ โอไรลีได้เรียกด้วยถ้อยคำที่งดงามว่า “แอ่งน้ำตา” เพราะผู้เดินทางเหล่านี้แสวงหาความหวังในเวลาที่สิ้นหวังเพราะหิวโหยและเจ็บปวด
