มองเมืองของพระองค์
"มองเมืองของเราแบบที่เรามอง” กลุ่มพัฒนาท้องถิ่นเมืองดีทรอยท์รัฐมิชิแกนเคยใช้คำขวัญนี้ในการนำเสนอวิสัยทัศน์เกี่ยวกับอนาคตของเมืองนี้ แต่โครงการต้องหยุดกะทันหันเมื่อสมาชิกของชุมชนสังเกตเห็นว่าการรณรงค์นั้นขาดบางอย่างไป ชาวแอฟริกันอเมริกันเป็นกลุ่มประชากรส่วนใหญ่และเป็นแรงงานหลัก แต่พวกเขากลับไม่ได้เข้าร่วมกับกลุ่มคนผิวขาวที่ปรากฏบนป้ายรณรงค์ต่างๆ นั้นเลย
ความหวังในยามโศกเศร้า
ตอนที่ฉันอายุ 19 ปีเพื่อนสนิทคนหนึ่งเสียชีวิตในอุบัติเหตุรถยนต์ หลายสัปดาห์และหลายเดือนต่อมา ฉันดำเนินอยู่ในอุโมงค์แห่งความเศร้าโศกทุกวัน ความเจ็บปวดที่สูญเสียคนที่ทั้งดีและอายุยังน้อยบดบังสายตาของฉันในตอนนั้น ฉันไม่รับรู้สิ่งที่เกิดขึ้นรอบตัว ฉันรู้สึกว่าตาบอดเพราะความเจ็บปวดและเศร้าโศก จนมองไม่เห็นพระเจ้า
หวังใจอยู่เสมอ
ในบรรดาหลายร้อยบทความที่ผมเขียนให้กับมานาประจำวันตั้งแต่ปี 1988 มีบทความหนึ่งที่ผมเขียนเมื่อกลางทศวรรษที่ 1990 ซึ่งผมเล่าว่าลูกสาวสามคนไปเข้าค่าย ทำให้ผมกับสตีฟลูกชายวัยหกขวบได้ใช้เวลาแบบลูกผู้ชายด้วยกัน
เด็กที่ทรงพลัง
ครั้งแรกที่เห็นเขา ฉันก็ร้องไห้ เขาดูเป็นเด็กทารกสมบูรณ์ที่หลับสนิท แต่เรารู้ว่าเขาจะไม่ตื่นแล้ว จนกว่าจะได้อยู่ในอ้อมกอดของพระเยซู เขาดิ้นรนอยู่นานหลายเดือนที่จะมีชีวิตอยู่ แต่แล้วผู้เป็นแม่ก็อีเมล์มาบอกข่าวสะเทือนใจนี้แก่เราว่า “ท่ามกลางความเจ็บปวดที่คร่ำครวญอยู่ภายใน พระเจ้าได้บรรจงสร้างผลงานความรักของพระองค์ไว้ในใจเราผ่านชีวิตน้อยๆ ชีวิตของเขามีพลังจริงๆ!”
พันธกิจการคร่ำครวญ
ในปี 2002 ไม่กี่เดือนหลังจากมาร์ธาพี่สาวผมกับจิมสามีของเธอเสียชีวิตจากอุบัติเหตุ เพื่อนคนหนึ่งชวนผมไปเข้ากลุ่ม “เติบโตผ่านความโศกเศร้า” ที่คริสตจักร ผมยอมไปร่วมครั้งแรกอย่างเสียไม่ได้ แต่ตั้งใจว่าจะไม่กลับไปอีก ผมประหลาดใจที่พบกลุ่มคนที่เป็นห่วงเป็นใยและพยายามยอมรับการสูญเสียครั้งสำคัญในชีวิต โดยแสวงหาความช่วยเหลือจากพระเจ้าและผู้อื่น ผมกลับไปสัปดาห์แล้วสัปดาห์เล่า ค่อยๆ เรียนรู้ที่จะยอมรับและมีสันติสุขผ่านกระบวนการแบ่งเบาความเศร้าร่วมกัน
ความอบอุ่นของตะวัน
วันหนึ่งในเดือนพฤศจิกายน 1963 ไบรอันวิลสัน และไมค์ เลิฟ แห่งวงเดอะ บีช บอยส์แต่งเพลงเพลงหนึ่งในแนวที่ต่างไปจากเดิมเป็นเพลงเศร้าเกี่ยวกับความรักที่หลุดลอยไป ไมค์กล่าวว่า “เป็นการสูญเสีย ที่ทำให้เป็นทุกข์แต่ข้อดีของมันคือ ทำให้รู้จักความรัก” พวกเขาตั้งชื่อเพลงว่า “ความอบอุ่นของตะวัน”
ใจสลายและความหวังใจ
มื่อนักร้องเพลงลูกทุ่งอเมริกัน จอร์จ โจนส์เสียชีวิตในวัย 81 ปี แฟนเพลงของเขาจดจำเสียงอันเป็นเอกลักษณ์ รวมถึงชีวิตที่ยากลำบากและปัญหาส่วนตัวของเขา บทเพลงมากมายของเขาสะท้อนความรู้สึกสิ้นหวัง และโหยหาของตัวเขาเอง เขาร้องเพลงเหล่านั้นได้จับใจผู้คนอย่างลึกซึ้ง เกร็ก ค็อทนักวิจารณ์ดนตรี ของหนังสือพิมพ์ชิคาโก้ทริบูน กล่าวว่า “เสียงของเขาถูกสร้างมาเพื่อถ่ายทอดความรู้สึกใจสลาย”
พระเจ้าทรงสนพระทัยหรือไม่
มินนี และจอร์จ เลซี่ เคยเผชิญกับคำถามที่ว่า “แค่มีพระเยซู เพียงพอไหม ความสัมพันธ์ของเรากับพระคริสต์จะค้ำจุนเราได้หรือไม่ พระองค์จะช่วยเราให้ดำเนินชีวิตต่อไปได้หรือไม่ พระองค์ทรงสนพระทัยไหม”
