ต้อนรับคนแปลกหน้า
ตอนที่เพื่อนๆ ของฉันอาศัยอยู่ที่มอลโดวา ซึ่งเป็นประเทศหนึ่งที่จนที่สุดในยุโรป พวกเขาปลื้มใจในการต้อนรับของคนที่นั่นโดยเฉพาะคริสเตียน ครั้งหนึ่งพวกเขานำเสื้อผ้าและของจำเป็นไปโบสถ์เพื่อให้สามีภรรยาซึ่งฐานะยากจน แต่รับเลี้ยงเด็กหลายคนเป็นลูก สามีภรรยาคู่นั้นปฏิบัติต่อเพื่อนของฉันราวกับเป็นแขกสำคัญ ทั้งเสิร์ฟชาและอาหารทั้งที่พวกเขาพยายามปฏิเสธ พวกเขาได้ทั้งผลไม้และพืชผักกลับบ้าน และรู้สึกตื้นตันใจกับการต้อนรับนี้
บาดแผลจากเพื่อน
ชาร์ลส์ โลเวอรี่บ่นให้เพื่อนฟังว่าปวดหลัง เขาต้องการคนที่รับฟังอย่างเห็นใจ แต่กลับได้คำประเมินอย่างตรงไปตรงมา เพื่อนเขากล่าวว่า “ฉันไม่คิดว่าปัญหาคืออาการปวดหลัง แต่อยู่ที่พุงต่างหาก พุงนายใหญ่มากจนถ่วงให้หลังเจ็บ”
งดงาม
นึกภาพวัยรุ่นหญิงสองคน คนแรกสุขภาพดีแข็งแรง อีกคนไม่เคยรู้จักการได้ไปไหนมาไหนด้วยตัวเอง เธอต้องนั่งรถเข็นและไม่เพียงเจอความท้าทายทางอารมณ์เช่นคนทั่วไปเท่านั้น แต่ยังต้องพบความลำบากและเจ็บปวดทางร่างกายอยู่เสมอ
ห่านและคนมีปัญหา
ตอนที่เราย้ายมาที่บ้านหลังปัจจุบัน ผมชอบความงดงามของห่านที่อาศัยอยู่ใกล้บ้าน ผมชื่นชมวิธีที่มันดูแลกันและกัน การว่ายน้ำเป็นแนวเดียวและบินเป็นรูปตัววีกลางอากาศ การได้ดูพวกมันเลี้ยงลูกก็สนุกดี
พาเพื่อนไปหาพระเยซู
ตอนผมเป็นเด็ก โรคหนึ่งที่คนกลัวมากคือโปลิโอ หรือ “อัมพาตทารก” เพราะส่วนใหญ่ผู้ที่ติดเชื้อคือเด็กเล็ก ก่อนจะมีวัคซีนช่วงกลางทศวรรษที่ 1950 เฉพาะในสหรัฐมีคนเป็นอัมพาตเพราะโปลิโอกว่า 20,000 คนและเสียชีวิตราวปีละ 1,000 คน
กระโดดข้ามกำแพง
สิบเอกริชาร์ด เคิร์คแลนด์ เป็นทหารฝ่ายใต้ในช่วงที่เกิดสงครามกลางเมืองขึ้นในสหรัฐ(1861-1865) เมื่อกองทหารฝ่ายเหนือพ่ายแพ้ณ ที่ราบสูงไมร์เยอร์ ไฮท์ส ระหว่างการสู้รบเฟรดเดอริคเบิร์ก มีทหารที่บาดเจ็บถูกทิ้งอยู่ในเขตแดนที่ไม่เป็นของฝ่ายใดเคิร์คแลนด์ได้รับอนุญาตให้เข้าช่วยเหลือ เขารวบรวมกระติกน้ำกระโดดข้ามกำแพงหิน และก้มลงไปช่วยทหารคนแรก “ทูตแห่งไมร์เยอร์ ไฮท์ส” ยอมเสี่ยงมากเพื่อแสดงความเมตตาอย่างพระคริสต์ต่อทหารฝ่ายศัตรู
รับความรักเพื่อจะรัก
“การมีจิตใจดีไม่ได้วัดที่ว่าคุณรักผู้อื่นมากเพียงใด แต่วัดที่คนอื่นรักคุณมากแค่ไหน”เป็นคำพูดของพ่อมดแห่งออซที่อยู่บนแผ่นป้ายซึ่งติดอยู่ที่ข้างฝาของร้านขายของขวัญแห่งหนึ่ง
รณรงค์
ทุกปีจะมีเยาวชนในชุมชนของเรา เข้าร่วมรณรงค์หัวข้อ “จงเป็นมิตร” ที่จัดโดยองค์กรเพื่อสุขภาพจิตแห่งหนึ่ง ครั้งหนึ่งเมื่อปี 2012 มีนักเรียน 6,000 คนใช้ร่างกายของตนแปรอักษรคำว่า “จงเป็นมิตร” ในสนามกีฬาของโรงเรียน ครูใหญ่กล่าวว่า “เราต้องการให้นักเรียนของเรามาเรียน โดยไม่ต้องกลัวหรือเศร้าหรืออึดอัดเมื่ออยู่กับเพื่อนนักเรียนด้วยกันเราพยายามให้นักเรียนเสริมสร้างกันและกันขึ้นแทนที่จะทำร้ายกันให้ตกต่ำลง”
