เมื่อฉันย้ายไปอยู่ประเทศอังกฤษ เทศกาลขอบคุณพระเจ้าของอเมริกาได้กลายเป็นเพียงวันพฤหัสบดีวันหนึ่งในเดือนพฤศจิกายนที่นั่น แม้ว่าฉันจัดงานเลี้ยงในวันหยุดสุดสัปดาห์หลังจากนั้น แต่ฉันก็ยังปรารถนาที่จะได้อยู่กับครอบครัวและเพื่อนๆในวันสำคัญนี้ ฉันเข้าใจว่าความปรารถนาของฉันไม่ได้เกิดขึ้นกับฉันคนเดียว เราทุกคนปรารถนาที่จะอยู่กับคนที่เรารักในโอกาสพิเศษและเทศกาลสำคัญ และเมื่อเราเลี้ยงฉลองเราอาจคิดถึงคนที่ไม่ได้อยู่กับเรา หรือเราอาจอธิษฐานเผื่อครอบครัวที่แตกแยกของเราให้มีสันติสุข

ในช่วงเวลาเหล่านี้ สิ่งที่ช่วยฉันได้คือการอธิษฐานและใคร่ครวญถึงสติปัญญาจากพระคัมภีร์รวมถึงพระธรรมสุภาษิตของกษัตริย์ซาโลมอนตอนหนึ่งที่ว่า “ความหวังที่ถูกหน่วงไว้ทำให้ใจเจ็บช้ำ แต่ความปรารถนาที่สำเร็จแล้วเป็นต้นไม้แห่งชีวิต” (สภษ.13:12) ในพระธรรมข้อนี้ กษัตริย์ซาโลมอนได้แบ่งปันสติปัญญาผ่านประโยคที่มีสาระสำคัญ ทรงให้ข้อสังเกตถึงผลกระทบของ “ความหวังที่ถูกหน่วงไว้” ว่าความปรารถนาที่ต้องรอคอยก็ยิ่งทำให้เกิดความทุกข์และความเจ็บช้ำ แต่เมื่อความปรารถนาได้รับการเติมเต็ม ก็เปรียบเหมือนกับต้นไม้แห่งชีวิต คือที่ทำให้เรารู้สึกสดชื่นและได้รับการฟื้นฟู

ความหวังและความปรารถนาบางเรื่องของเราอาจไม่สามารถสำเร็จได้ทันที และบางเรื่องอาจสำเร็จได้โดยพระเจ้าเท่านั้นหลังจากที่เราเสียชีวิตลง ไม่ว่าเราจะปรารถนาสิ่งใด เราวางใจในพระองค์ได้โดยรู้ว่าพระองค์ทรงรักเราอย่างไม่สิ้นสุด และวันหนึ่งเราจะได้อยู่ร่วมกับคนที่เรารักอีกครั้งเมื่อเราร่วมฉลองกับพระองค์และขอบพระคุณพระองค์ (ดู วว.19:6-9)