โทมัส อไควนัส (ค.ศ.1225-1274) เป็นผู้ปกป้องความเชื่อที่มีชื่อเสียงมากที่สุดคนหนึ่งของศาสนจักร ทว่าเพียงสามเดือนก่อนที่เขาจะเสียชีวิต บางอย่างทำให้เขาละทิ้งงานเขียน สรุปแห่งธรรม (Summa Theologica) ที่ยังเขียนไม่เสร็จซึ่งเป็นมรดกยิ่งใหญ่แห่งผลงานในชีวิตของเขา ขณะใคร่ครวญถึงพระวรกายที่แตกหักและพระโลหิตที่หลั่งออกขององค์พระผู้ช่วยให้รอด อไควนัสยืนยันว่าเห็นนิมิตที่ทำให้กล่าวเป็นถ้อยคำไม่ได้ “ข้าพเจ้าไม่อาจเขียนได้อีก ข้าพเจ้าได้เห็นสิ่งที่ทำให้งานเขียนของข้าพเจ้าเป็นเสมือนฟางหญ้า”

ก่อนหน้าอไควนัส เปาโลก็เห็นนิมิตเช่นกัน ใน 2 โครินธ์ท่านบรรยายประสบการณ์ว่า “ข้าพเจ้า…[…จะไปทั้งกายหรือไม่มีกายข้าพเจ้าไม่รู้ พระเจ้าทรงทราบ]…ถูกรับขึ้นไปยังเมืองบรมสุขเกษม และได้ยินวาจาซึ่งจะพูดเป็นคำไม่ได้” (12:3-4)

เปาโลและอไควนัสทิ้งให้เราใคร่ครวญถึงมหาสมุทรแห่งความดีงามที่ทั้งคำพูดและเหตุผลไม่อาจแสดงออกได้ นัยยะของสิ่งที่อไควนัสเห็น ทำให้เขาไม่เห็นหนทางว่าจะเขียนงานชิ้นนี้ให้สำเร็จในลักษณะที่จะให้ความยุติธรรมต่อพระเจ้าผู้ทรงส่งพระบุตรของพระองค์มาถูกตรึงบนกางเขนเพื่อเราได้อย่างไร แม้เปาโลจะทำตรงกันข้ามโดยยังคงเขียนต่อไป แต่ท่านทำเช่นนั้นโดยตระหนักถึงสิ่งที่ท่านไม่อาจบรรยายหรือทำให้สำเร็จด้วยกำลังของตนเอง

ท่ามกลางปัญหาทั้งสิ้นที่เปาโลประสบในการรับใช้พระคริสต์ (2 คร.11:16-33; 12:8-9) ท่านมองย้อนกลับไปในความอ่อนแอของท่าน และเห็นถึงพระคุณและความดีงามที่เกินคำบรรยาย และท่านรู้สึกอัศจรรย์ใจ