รานจิตอยากรับรองการมีตัวตนของเด็กที่อาศัยอยู่ตามถนนในเมืองมุมไบ ประเทศอินเดีย เขาจึงแต่งเพลงตามชื่อของเด็กเหล่านั้น เขาแต่งทำนองที่มีเอกลักษณ์ให้แต่ละชื่อ แล้วสอนให้เด็กร้องโดยหวังให้พวกเขาได้มีความทรงจำดีๆเกี่ยวกับชื่อของตน สำหรับเด็กที่ไม่ค่อยจะได้ยินชื่อของตนเองถูกเรียกด้วยความรัก ถือว่ารานจิตได้มอบของขวัญแห่งการให้เกียรตินี้แก่พวกเขา

ในพระคัมภีร์ชื่อมีความสำคัญ โดยมักจะสะท้อนถึงลักษณะนิสัยหรือบทบาทใหม่ของบุคคล ยกตัวอย่างเช่น พระเจ้าทรงเปลี่ยนชื่ออับรามและซารายเมื่อพระองค์ทรงทำพันธสัญญาแห่งความรักกับพวกเขา โดยสัญญาว่าพระองค์จะทรงเป็นพระเจ้าของพวกเขาและพวกเขาจะเป็นชนชาติของพระองค์ อับรามซึ่งแปลว่า “บิดาผู้เป็นที่ยกย่อง” เปลี่ยนเป็นอับราฮัมซึ่งแปลว่า “บิดาของชนชาติมากมาย” และซารายซึ่งหมายถึง “เจ้าหญิง” กลายเป็นซาราห์ที่แปลว่า “เจ้าหญิงของชนชาติมากมาย” (ดู ปฐก.17:5,15)

ชื่อใหม่ที่พระเจ้าตั้งให้หมายรวมถึงพระสัญญาอันเปี่ยมด้วยพระเมตตาคุณที่ว่าพวกเขาจะไม่เป็นหมันอีกต่อไป และเมื่อซาราห์ให้กำเนิดบุตรชาย พวกเขาจึงยินดีเป็นอย่างยิ่งและตั้งชื่อบุตรนั้นว่าอิสอัค ซึ่งหมายความว่า “เขาหัวเราะ” เพราะ “ซาราห์กล่าวว่า ‘พระเจ้าทรงกระทำให้ข้าพเจ้าหัวเราะ ทุกคนที่ได้ฟังจะพลอยหัวเราะด้วย’” (ปฐก.21:6)

เราแสดงถึงการเคารพและให้เกียรติผู้อื่นเมื่อเราเรียกชื่อของเขา และเป็นการยืนยันว่าพวกเขาเป็นผู้ที่พระเจ้าทรงสร้างขึ้น ชื่อเล่นที่เรียกด้วยความรักซึ่งแสดงถึงคุณลักษณะเฉพาะตัวที่ผู้นั้นได้ถูกสร้างขึ้นตามพระฉายาของพระเจ้าก็เช่นเดียวกัน