ทำไมฉันจึงหยุดคิดเรื่องนี้ไม่ได้ อารมณ์ของฉันฟุ้งซ่านไปหมด ทั้งเศร้า รู้สึกผิด โกรธ และสับสนหลายปีก่อน ฉันตัดสินใจอย่างเจ็บปวดที่จะตัดความสัมพันธ์กับคนที่สนิทมากคนหนึ่ง หลังจากพยายามที่จะจัดการกับปัญหาเรื่องพฤติกรรมที่ทำร้ายจิตใจขั้นรุนแรง แต่กลับพบกับการถูกไล่และการปฏิเสธ วันนี้เมื่อได้ยินว่าเธอคนนั้นเดินทางมาในเมือง ความคิดของฉันก็วนเวียนว้าวุ่น และย้อนคิดถึงเรื่องในอดีต

ขณะที่ฉันพยายามสงบสติอารมณ์อยู่นั้น ฉันได้ยินเพลงหนึ่งดังมาจากวิทยุ บทเพลงนั้นไม่เพียงพูดถึงความเจ็บปวดจากการทรยศ แต่ยังพูดถึงความปรารถนาอย่างแรงกล้าต่อการเปลี่ยนแปลงและการเยียวยาในตัวของผู้ที่ก่อการนั้น น้ำตาเอ่อล้นดวงตาในขณะที่ฉันดื่มด่ำไปกับบทเพลงที่สะท้อนความต้องการส่วนลึกในใจของฉัน

“จงรักด้วยใจจริง” อัครทูตเปาโลบันทึกไว้ในโรม 12:9 เพื่อเป็นเครื่องเตือนว่าไม่ใช่ทุกสิ่งที่มองดูเหมือนความรักจะเป็นรักที่แท้จริง แต่ทว่าความปรารถนาในส่วนลึกของจิตใจเราคือการได้รู้จักรักแท้ รักที่ไม่ใช่เพื่อให้ปรนนิบัติตนเองหรือการบงการ แต่เป็นการเห็นอกเห็นใจและเสียสละ ความรักที่ไม่ใช่ความต้องการควบคุมซึ่งมีแรงขับจากความกลัว แต่เป็นการอุทิศทุ่มเทอย่างยินดีในสวัสดิภาพของกันและกัน (ข้อ 10-13)

และพระกิตติคุณนั่นคือข่าวดี เพราะในพระเยซูนั้นเราก็ได้รู้จักและแบ่งปันความรักที่ไว้ใจได้ในที่สุด เป็นความรักที่จะไม่มีวันทำอันตรายแก่เรา (13:10) การอยู่ในความรักของพระเจ้าคือการมีอิสระ