นายพลชาร์ลส์ กอร์ดอน (1833-1885) รับใช้สมเด็จพระราชินีวิกตอเรียในประเทศจีนและที่ต่างๆ แต่เมื่ออยู่ประเทศอังกฤษ เขาจะมอบรายได้ร้อยละ 90 ให้กับการกุศล เมื่อได้ยินข่าวการกันดารอาหารที่แลงคาเชียร์ เขาจึงขูดคำจารึกบนเหรียญทองคำบริสุทธิ์ที่ได้รับจากผู้นำระดับโลกออกแล้วส่งมันไปทางเหนือ บอกให้พวกเขาหลอมมันและนำเงินไปซื้อขนมปังให้คนยากจน ในวันนั้นเขาเขียนบันทึกประจำวันว่า “สิ่งของชิ้นสุดท้ายในโลกที่ผมครอบครองและให้คุณค่า ผมได้ถวายแด่องค์พระเยซูแล้ว”

ระดับความใจกว้างของนายพลกอร์ดอน อาจดูเหมือนอยู่เหนือและเกินกว่าที่เราจะเทียบได้ แต่พระเจ้าทรงเรียกให้คนของพระองค์ดูแลผู้ที่ขัดสนอยู่เสมอ ในพระบัญญัติบางข้อที่ทรงให้ไว้ผ่านโมเสส พระเจ้าบัญชาไม่ให้เกี่ยวเก็บข้าวที่ขอบนาและเก็บเกี่ยวพืชผลทั้งหมด แต่เมื่อเก็บผลองุ่น พระองค์ตรัสว่าให้เหลือองุ่นที่ตกไว้ “ให้คนยากจนและคนต่างด้าว” (ลนต.19:10) พระเจ้าทรงต้องการให้คนของพระองค์ใส่ใจและดูแลผู้อ่อนแอที่อยู่ท่ามกลางพวกเขา

ไม่ว่าเราจะรู้สึกว่าตัวเองใจกว้างแค่ไหนก็ตาม เราก็ยังทูลขอให้พระเจ้าทรงเพิ่มเติมความปรารถนาที่จะให้แก่ผู้อื่นได้ และแสวงหาพระปัญญาของพระองค์เพื่อจะมีวิธีที่สร้างสรรค์ในการให้ด้วย พระองค์ทรงพอพระทัยที่จะช่วยเราสำแดงความรักของพระองค์แก่ผู้อื่น