ในวิดีโอที่ถูกแชร์ออกไปอย่างกว้างขวาง หญิงชราที่ดูภูมิฐานคนหนึ่งนั่งอยู่บนรถเข็น เธอคนนั้นคือมาร์ทา กอนซาเลซ ซัลดาญ่า อดีตนักเต้นบัลเลต์ชื่อดังที่บัดนี้ป่วยเป็นโรคอัลไซเมอร์ แต่เมื่อเสียงเพลงสวอนเลค ของไชคอฟสกี้ดังขึ้นก็ได้เกิดบางสิ่งที่มหัศจรรย์ขณะที่ดนตรีบรรเลง มือบอบบางของเธอค่อยๆ ยกขึ้น และในทันทีที่เสียงทรัมเป็ตดัง เธอก็เริ่มแสดงจากบนรถเข็นนั้น แม้สมองและร่างกายจะเสื่อมสลายลง แต่พรสวรรค์ของเธอยังคงอยู่

สิ่งที่เห็นในวิดีโอนั้นทำให้ผมคิดถึงคำสอนของเปาโลเรื่องการเป็นขึ้นจากตายใน 1 โครินธ์ 15 ที่เปรียบเทียบร่างกายของเราว่าเป็นเมล็ดพืชที่ถูกหว่านก่อนที่จะงอกขึ้นเป็นต้น ท่านกล่าวว่าแม้ร่างกายของเราจะเสื่อมสลายลงตามอายุหรือความเจ็บไข้ การไร้เกียรติ หรือถูกทำลายจากความอ่อนแอ ร่างกายของผู้เชื่อที่เป็นขึ้นมาใหม่จะไม่ รู้จักเน่าเปื่อย มีศักดิ์ศรีและทรงอานุภาพ (ข้อ 42-44) ระหว่างเมล็ดพืชและต้นนั้นมีความเชื่อมโยงกันทางอินทรียสารฉันใด เราก็ยังเป็น “เรา” หลังจากการเป็นขึ้นมาจากความตาย บุคลิกภาพและพรสวรรค์ของเราจะคงอยู่ แต่เราจะจำเริญขึ้นอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน

เมื่อท่วงทำนองเพลงสวอนเลคที่อยู่ในความทรงจำเริ่มบรรเลงขึ้น มาร์ทาที่ในตอนแรกดูเศร้าสร้อย ซึ่งอาจเพราะคิดถึงสิ่งที่เธอเคยเป็นที่ไม่อาจทำได้อีกแล้ว แต่แล้วก็มีชายคนหนึ่งเอื้อมไปจับมือเธอไว้ และจะเป็นเช่นนั้นสำหรับเราด้วย เมื่อเสียงแตรดังขึ้น (ข้อ 52) มือหนึ่งจะเอื้อมมา และเราจะลุกขึ้นเต้นรำอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน