แผ่นบอร์ดทรงสี่เหลี่ยมสีแดงขนาดเล็กนั้นช่างวิเศษนัก ตอนเป็นเด็กฉันเล่นมันได้เป็นชั่วโมงๆ เมื่อหมุนปุ่มหนึ่งบนบอร์ดฉันก็สร้างเส้นแนวนอนขึ้นบนหน้าจอ เมื่อหมุนอีกปุ่มก็เกิดเส้นแนวตั้ง และเมื่อหมุนทั้งสองปุ่มพร้อมกันฉันก็สร้างเส้นทแยงมุม วงกลม และรูปทรงที่สร้างสรรค์ขึ้น แต่ความวิเศษที่แท้จริงเกิดขึ้นเมื่อฉันคว่ำแผ่นบอร์ดแม่เหล็กนั้นลง เขย่ามันเบาๆแล้วพลิกกลับมา จะปรากฏหน้าจอที่ว่างเปล่าขึ้นเพื่อให้ฉันได้ออกแบบอะไรใหม่ๆต่อไป

การให้อภัยของพระเจ้าทำงานคล้ายกับแผ่นบอร์ดแม่เหล็กนั้น พระองค์ทรงลบล้างความบาปของเราออกไปและทรงสร้างผืนผ้าใบที่สะอาดให้กับเรา แม้ว่าเราจำความผิดที่เราทำลงไปได้ แต่พระเจ้าทรงเลือกที่จะยกโทษและลืมมันไปเสีย พระองค์ทรงลบล้างบาปเหล่านั้นและไม่ถือโทษเรา พระองค์ไม่ได้ปฏิบัติกับเราตามความบาปที่เรากระทำ (สดด.103:10) แต่ทรงสำแดงพระคุณโดยการทรงยกโทษ เรามีแผ่นกระดานที่สะอาด ซึ่งก็คือชีวิตใหม่ที่รอเราอยู่เมื่อเราแสวงหาการให้อภัยของพระเจ้า เราขจัดความรู้สึกผิดและความละอายใจออกไปได้โดยของขวัญอันอัศจรรย์ที่พระเจ้าประทานให้เรา

ผู้เขียนสดุดีเตือนว่าความบาปได้ถูกแยกออกไปจากเราไกลเท่ากับที่ตะวัน-ออกไกลจากตะวันตก (ข้อ 12) นั่นคือระยะที่ไกลที่สุดเท่าที่คุณจะไปได้! ในสายพระเนตรของพระเจ้า ความบาปเกาะติดเราไม่ได้อีกต่อไปเหมือนกับตัวหนังสือสีแดงหรือรูปวาดที่น่าเกลียด นั่นคือเหตุผลที่จะชื่นชมยินดีและขอบพระคุณพระเจ้าสำหรับพระคุณและพระเมตตาอันอัศจรรย์ของพระองค์