ครั้งแรกที่ผมพาพวกลูกชายของผมไปปีนเขาโคโรลาโดฟอร์ทีนเนอร์ ซึ่งเป็นเทือกเขาที่สูงไม่น้อยกว่า 14,000 ฟุต พวกเขารู้สึกกังวล พวกเขาจะทำสำเร็จไหม พวกเขาพร้อมสำหรับความท้าทายนี้หรือยัง ลูกคนสุดท้องหยุดพักบ่อยๆตลอดทาง “พ่อ ผมไปต่อไม่ไหวแล้ว” เขาพูดซ้ำๆ แต่ผมเชื่อว่าการทดสอบนี้ดีสำหรับพวกเขา และผมอยากให้เขาวางใจผม ราว 1.6 กิโลเมตรก่อนถึงยอดเขา ลูกคนที่ยืนกรานว่าไปต่อไม่ไหวรวบรวมพลังอีกครั้งและแซงหน้าพวกเราไปถึงจุดสูงสุด เขาดีใจมากที่วางใจผมแม้จะมีความกลัว

ผมประหลาดใจในความวางใจของอิสอัคที่มีต่อบิดาขณะที่พวกเขาเดินขึ้นเขา ยิ่งกว่านั้นผมพ่ายแพ้ให้กับความวางใจในพระเจ้าของอับราฮัมขณะที่ท่านยกมีดขึ้นเพื่อฆ่าบุตรชาย (ปฐก.22:10) แม้จิตใจจะสับสนและว้าวุ่นแต่อับราฮัมเชื่อฟังพระเจ้า โดยพระเมตตาทูตสวรรค์ได้หยุดยั้งท่านไว้ “อย่าแตะต้องเด็กนั้นหรือกระทำอะไรเขาเลย” ทูตของพระเจ้าพูด (ข้อ 12) พระเจ้าไม่เคยมีพระประสงค์ให้อิสอัคตาย

เมื่อเปรียบเทียบเรื่องราวที่พิเศษนี้กับชีวิตของเราด้วยการไตร่ตรองอย่างระมัดระวัง สิ่งสำคัญคือต้องสังเกตประโยคแรกให้ดี “พระเจ้าทรงลองใจอับราฮัม” (ข้อ 1) จากการทดสอบอับราฮัมได้เรียนรู้ว่าท่านไว้วางใจพระเจ้ามากเพียงไร ท่านค้นพบหัวใจที่เต็มเปี่ยมด้วยความรักของพระเจ้า และการจัดเตรียมที่ยิ่งใหญ่ของพระองค์

ในท่ามกลางความสับสน ความมืดมิดและการทดสอบของเรา เราได้เรียนรู้ความจริงเกี่ยวกับตัวเราและพระเจ้าของเรา และเราอาจพบว่าการทดสอบนำเราไปสู่ความวางใจในพระเจ้าที่ลึกซึ้งยิ่งขึ้น